Verslag van de rit naar Houthulst van 12 juni 2022

Na het weerdébacle van vorige week met als gevolg een noodgedwongen afgelasting van de rit, kregen we vandaag schitterende klimatologische omstandigheden geserveerd die ongetwijfeld garant zouden staan voor een nieuwe hoogdag in de geschiedenis van onze club. Van hoogdag gesproken : de vaders werden gevierd maar eerst zouden we nog eens tonen tot welke atletische prestaties de huidige vadergeneratie wel in staat is. We noteerden een opgemerkt wederoptreden van Joost die gerecupereerd was van een barst in de elleboog. Jo van zijn kant diende noodgedwongen verstek te geven nu het coronabeestje ook hem even in de tang houdt. Spoedig herstel Jo! Een status quo dus in de ziekenboeg vermits ook Diederik nog met lichamelijke beperkingen door het leven en de apotheek dient te stappen. Onze geletruidrager, niemand minder dan de president, kreeg nog eens een welverdiend verlof van zijn nieuwe werkgever “mypension” en maakte direct van de gelegenheid gebruik om samen met de First Lady la Douce France en het met wijn gevulde zwembad aldaar in te duiken. Dit alles gekoppeld aan een hoogtestage en Mediterraans voedsel moet ervoor zorgen dat hij nog sterker zal terugkeren om de oppergaai met hand, tand en wiel te verdedigen. Er cirkelen echter enkele aasgieren rond het gele kleinood hetgeen nog een spannend verloop van onze “competitie” zal waarborgen. Met een elftal trokken we onder impuls van parcoursbouwer Kevin richting Houthulst, bekend van de ontmijningsbasis van het Belgisch leger en het Vrijbos alwaar de roversbende van Baekelant in de 18e eeuw vaste vorm kreeg en het vooral op eten, geld, juwelen en kleding gemunt hadden. Gezien die trawanten niet het eeuwig leven kregen, moesten we niet vrezen voor diefstal van onze bananen, bolides en onze fantastische uitrusting. Kevin en Simon leidden de debatten en zorgden voor een duchtig, spieraangedreven tempo waarbij fossiele brandstoffen en al dan niet door zonnepanelen opgewekte elektriciteit taboe waren. We halen als club moeiteloos de Kyotonormen en beperken daarna nog eens het stikstofgehalte. Iedereen content dus, niet in het minst die politieke partijen die graag alles op losse schroeven zetten en het vooral gemunt hebben op onze geldbeugel. De moderne versie van de bende van Baekelant. De sublieme pitstop was er vlugger dan verwacht en bood ons een fantastisch uitzicht op de wijdse omgeving waarbij de Ijzertoren aan de horizon opdoemde. We verbroederden ter plaatse met een politiek iets correctere club : heren en pittige dames die zich gewillig lieten opslaan in de fotogalerij van onze Tripadvisor. We hadden geen blanco contractformulieren bij , anders zou er ter plaatse hevige transferbedrijvigheid geweest zijn. Opgewekt en vol goede moed gingen we daarna op zoek naar nog meer fietsplezier. Op een pittige kasseistrook maakte de drinkpul van Red Philip vreugdesprongetjes waarna ze van een gewisse verdwijning gered werd door Geert. Geert hield er door dit bruusk remmaneuver op zijn smartwatch een ongeval detectie aan over die zijn echtgenote in de hoogste staat van paraatheid bracht. Dit bleek echter maar de voorbode van nog meer onheil. Even verderop knalden de verraste Frederik en Joost in een scherpe bocht op een soort duiker waarbij er apocalyptische taferelen op ons netvlies gebrand werden. Hun fietsen vlogen in de lucht en hun helmen werden in mootjes gehakt tegen stenen die niet van wijken wilden weten. Onmiddellijk werd ter plaatse ons rampenplan afgekondigd : oproep ambulance en verwittiging van de echtgenotes waarbij de eega van Frederik in combinatie met Piet het fietsmateriaal zou ophalen. Een geoliede actie al sloeg dit hele gebeuren wel in de benen en zetten we onze tocht in mineur verder. Bij het ter perse gaan vernamen we dat de lichamelijke schade nog “redelijk” meevalt. Een oefgevoel al wordt het voor beiden allicht een pijnlijk ontwaken op D+1. Spoedig herstel alvast, Joost en Frederik! 95 km, 11 renners, 311 hm en 27,5 gemiddeld. Red Philip