Verslag van de rit naar de Rode en Zwarte berg op 7 augustus 2022

Oogstmaand : vanmorgen vonden we enkele verloren zonen terug die om uiteenlopende redenen de tweewieler tijdelijk aan de haak moesten hangen. Het deed plezier aan ons hart om Diederik ( na 12 weken) , de beste gipsvrije apotheker van de lage landen en Jo (na 10 weken), de beste verkoper van bedrijven en coronabier, terug in ons warm midden te mogen sluiten. Yvan (na 3 weken), Simon (na 2 weken), Jan (na 2 weken) en Mark (na 1 week) ruilden het gevangenisvakantieplunje in voor die onweerstaanbare Tinekesvriendenoutfit die hun lichamen naar ongekende sportieve hoogtes catapulteert. Het deelnemersveld kreeg zo een upgrade naar 11 renners en we kijken natuurlijk hoopvol uit naar nog wederoptredens in de komende week/weken. We duimen alvast ook voor Geert die verrast werd door “het” beestje en zich nu in de ziekenboeg in het zweet des aanschijns werkt. Consternatie ook aan de inschrijvingstafel nu bleek dat Red Philip zich aanbod met een gloednieuwe Trekvélo die uiteraard niet zonder het obligate streepje rood mocht geleverd worden. De paparazzi wreven zich de ogen uit het lijf en legden dit onbevlekt vehikel vast op de gevoelige plaat (zie foto hieronder). Het voorhoofd van onze berggeiten glom van het angstzweet want het betrof een klimfiets. Het zal toch niet zijn dat deze oudstrijder de klimmers op hun eigen terrein zou belachelijk maken? Zijn die oude benen wel compatibel met zo’n Trekvogel? Staat dat niet als een tang op een varken? Wordt ongetwijfeld vervolgd. Piet genoot de eer om als parcoursbouwer te fungeren en had zijn rit verpakt als verrassingsact. De verrassing werd op D-3 ontsluierd via ons multimediakanaal : we rijden naar Cordoba, niet richting Zuid-Spanje maar wel naar de wereldberoemde en in 1957 gebouwde kabelbaan die de Rode en Zwarte Berg in beeld brengt en een uniek zicht biedt op Heuvelland en op de wijngaarden van Entre-Deux-Monts. Een streek om duimen en vingers bij af te likken en die zo uit Zuid-Frankrijk lijkt te komen. Diederik ontpopte zich meteen als medekopman hetgeen deed vermoeden dat het enkelgewricht enkele weken in het zwart getraind werd. Het laagje Italiaans stof op zijn bolide leek dat vermoeden te bevestigen maar het kan natuurlijk ook altijd dat Diederik de juiste prestatiebevorderende spekken in zijn favoriete spekkenwinkel op de kop kon tikken. Jo van zijn kant was van plan om samen met Mark een 70-tal km te bollen en zo de heuvelzone te ontwijken maar Mathijs wist topklimmer Jo te overtuigen van het tegenovergestelde. Ook hij gaf blijk van een meer dan gemiddelde conditie en leek freewheelend in het peloton mee te drijven. Wat een atletisch vermogen! Mark deed dan maar een beroep op zijn uitgebreide parcourskennis om solo een huzarenstukje op te voeren dat na de heuvelzone naadloos aansloot bij het peloton. Wat een geografische kennis! Het peloton werd ondertussen gegijzeld door een vlijmscherpe cartouche van Simon die als een clusterbom het deelnemersveld uiteenjoeg. Man in vorm Xavier perste nog het onderste uit zijn fietskan maar kwam enkele cm te kort om opnieuw bergprijspunten te scoren. Gelukkig kwam Cordoba in zicht alwaar een verdiende pitstop ons deel werd. Vanuit dit schilderachtige en zuurstofrijke gebied trokken we opnieuw landinwaarts richting Zuid-West-Vlaanderen. Er werd langs de Leie stevig gepedaleerd waarbij snelheden van 32 km/u geen uitzondering waren. Piet had daarbij zodanig van jetje gegeven dat hij zijn achterband aan flarden had gereden. Het Trekteam kwam evenwel direct in actie en kon in een mum van tijd het euvel verhelpen (zie foto). Daarna ging het in gestrekte draf richting Heule waarbij onze Wevelgemse connectie aangevuld met Piet en Mathijs nog een zijsprong maakte en de diep getorpeteerde reserves aanvulde met enig gerstenat van eigen bodem. Parel van een rit waarvoor hartelijk dank aan Piet! 11 renners, 97 km, 27,8 gem en 461 hm. Tot zondag om 7u30! Red Philip