Verslag van de rit naar de Kluisberg en omgeving op 16 april 2023

1 week na het luiden van de Paasklokken blijven de Kortrijkse kermismolens lustig rondjes draaien en liggen de straten in het hart van de stad nog altijd dik bezaaid met confetti als gevolg van het feestgedruis dat ontstond bij de redding van de plaatselijke voetbaltrots. Enkele kilometers verderop droomt men van éénzelfde scenario en smacht men naar een soort copy paste van dit succesverhaal. Het recept daartoe is echter een gedeponeerd merk dat beschermd wordt door middel van een patent. Arne onderneemt deze week alsnog een poging om dit juridisch op waterdichtheid te laten onderzoeken. It ain’t over till it’s over. In wielertermen : bloemen worden pas aan de meet overhandigd. Sombere berichtgeving in het begin van de week : parcoursbouwer Mark vertoefde nog altijd in de ziekenboeg en diende forfait te geven voor zijn rit richting Molenbaix. Redder van dienst was echter niemand minder dan Piet die bereid gevonden werd zijn eerdere door apocalyptische weersomstandigheden afgeschafte rit opnieuw vanonder het stof te halen. Flexibiliteit om u tegen te zeggen. Consternatie evenwel toen Mark halvelings hersteld net voor de start toch uit het niets opdook om een klein beetje te proeven van het door Piet geserveerde voorgerecht. Het leek wat op vijgen na Pasen maar het gaf vooral blijk van clubliefde en doorzettingsvermogen. Na een korte briefing met speciale aandacht voor een straatje van 1 man in Otegem (te nemen in een file Indienne) en een verwijzing naar een significant aantal hoogtemeters, verliet ons 13-koppig peloton het mekka van het wielertoerisme. Via originele wegen kregen we tegen een aangenaam tempo een vlakke aanloop voorgeschoteld waardoor iedereen kon acclimatiseren en klaargestoomd worden voor het bestormen van de licht en minder licht hellende vlakken. Mark bolde een 25-tal km lustig mee om daarna op eigen tempo de aangetaste conditie verder op te vijzelen. Als een onvermoeibare kopman slingerde Piet het peloton doorheen het Vlaamse landschap waarbij op de Tiegemberg de longblaasjes een eerste keer werden opengezet en de beenspieren onder verhoogde spanning gebracht werden. Even verderop kietelden we even de Oude Kwaremont om vervolgens op te stomen naar het dak van de rit : de Kluisberg. In verspreide slagorde werd deze zuurstofrijke hindernis gemakkelijk verteerd. De enen testten de conditie, de anderen genoten van de omgeving en haalden vlot en binnen de tijdslimiet de top. Een welgekomen pitstop bracht iedereen terug op krachten terwijl de president als een volleerde paparazzi sfeerbeelden schoot die via onze communicatiekanalen zullen verspreid worden om de sponsors nog meer naambekendheid te bezorgen. De 2de rithelft bleef zich ontrollen in een heuvelachtig en slingerend landschap om uiteindelijk te stranden op de Paasfoor waar de geur van oliebollen, wafels en frieten nog niet geactiveerd was vanwege gesloten. Prachtige en pittige rit waarvoor hartelijk dank! 13 renners, 76 km, 25,6 gemiddeld en 531 hm. Tot zondag! Red Philip