Verslag van de rally van Stasegem op 2 juli 2023

Groot contrast: Franse steden waar zinloos geweld, buitensporige agressie, vuurhaarden, plunderingen, .. gemeengoed zijn en anderzijds ons lieflijk klein dorpje. Staan we voldoende stil bij de charme van een gemeente die ’s morgens om zeven uur nog baadt in een oase van rust en kalmte ? Beide werelden zijn slechts dertig kilometer van elkaar verwijderd …… Het stemt je toch tot enige ongerustheid. Gelukkig is er onze wekelijkse zondagsrit om alle zorgen even opzij te zetten en ook nu was dit niet anders. Als eerste aan de start stond Joost, met een fietsshirt volgepropt met bankbiljetten. Vandaag stond immers de rally van Stasegem op het programma en bij gebrek aan ook maar één bestuurslid nam hij de zware financiële last op zijn schouders om de Tinekes in te schrijven om zo toegang te verschaffen tot de banketten die aangeboden worden onderweg. Stiekem postuleerde hij naar het ambt van penningmeester voor volgend seizoen maar hij benadrukte dat het absoluut zijn bedoeling niet was om (voorlopig ?) te dingen naar het ambt van voorzitter/president. In zijn weg naar boven wenst hij geen stappen over te slaan. Fel opgemerkte intrede aan het kasteel was er vanwege Frederik die zich fier als een fietsgieter aanbood met een spik-spik-splinter-nieuwe fiets in een kleur dat in de folders van Merida wordt beschreven als “Zelinsky-groen”. De fiets was al een jaar eerder besteld en er kwam maar geen schot in de zaak maar werd uiteindelijk afgehandeld in minder dan een week nadat Arne een aangetekend schrijven naar de fietsleverancier had gericht…… 9 Tinekes begaven zich naar Stasegem en na een heuse stop-and-go waarbij Joost de administratieve beslommeringen in een minimum van tijd en razend accuraat afhandelde, konden we voor 70 kilometer de baan op. Een rally betekent gewoel, inhalen en ingehaald worden en ook nu was dit het geval. Al vlug konden we aansluiting realiseren met een groep die ons bijzonder goed lag, met name de “Kwaremontbierdrinkers”. Het zicht bleek echter op de blaas van Xavier te werken en snel richtte hij een smeekbede tot zijn collega’s om even halt te houden. Na kort overleg werd hier positief op gereageerd. Voor Xavier een duidelijke verademing en terwijl hij zich afzonderde sprak hij de historische woorden “Hoe langer je moet wachten, hoe meer deugd het doet.” Pedagogisch-didactische wijze quote die ieder mee nam naar huis. De mondelinge reacties die hierop volgden, zijn jammer genoeg niet voor publicatie vatbaar…. Al vlug bereikten we de bevoorradingsstand en daar werd een minicongres gehouden over “wat volgend seizoen?” en hierbij stond één onderwerp centraal: welke gemiddelde snelheid gaan we volgend seizoen als norm aanvaarden? Het gesprek leerde ons dat dit item toch sterk leeft bij onze leden en hier de nodige aandacht moet aan geschonken worden. Na dit moment waarbij de innerlijke mens werd versterkt, gecombineerd met de gedachtenspinsels over volgend seizoen gingen we start voor de tweede wedstrijdhelft. Toen vond Joost dat zijn tweede ogenblik gekomen was en in de stijl van wijlen “Marc Stassijns op de motto” maakte hij vanop de fiets een video van onze groep. Een veelbelovende carrière wacht hem ongetwijfeld bij één of andere sportzender. Gezwind reden we nu richting Kortrijk en net toen we ons opmaakten voor een sprintje langs het kanaal weerklonk de gevreesde kreet “Plat ! ! Plaaaaat !”. En ja, dit werd Joostmomentje nummer drie. Bij de Tinekesvrienden wordt zo’n moment onmiddellijk benut voor minstens één didactische doelstelling te realiseren en in dit geval was dit “We leren Joost werken met een bommetje !”. Bleek immers dat Joost zocht naar een klassieke pomp omdat “hij vorige keer met zo’n bom zijn band aan flarden had geblazen en daar toch een beetje bang voor was.”. Voor onze leden onmiddellijk het beginsein om én Joost te overstelpen met professioneel advies én hem ook te verplichten met de gevreesde bom aan de slag te gaan. En zie, na enige ogenblikken had hij de nodige vaardigheden ontwikkeld zodat hij zich nu levenslang “Fietsbomspecialist” mag noemen. In plaats van richting Stasegem te rijden werd terecht geopteerd voor de richting Kortrijk en naargelang de plaats van de heimat verliet één na één het peloton richting douche/barbecue/Omer/Leffe/rosé (niet persé in die volgorde en combinaties zijn mogelijk). We reden 86,86 kilmeter aan een gemiddelde van 27.5 km/uur en we overwonnen 409 hoogtemeters alsof ze er niet waren. Tot zondag voor de rit van ’t Ventiel. Yvan