Verslag van de laatste rit van het seizoen 2016 op 25 september: Koolskamp

Slotetappe van de Tinekestour en die stond meteen garant voor een evenaring van het seizoensrecord : net zoals in de 2^de en 3^de rit stonden er 28 Tinekesatleten paraat in hun beste en gladgestreken clubkostuum!  De echte battledress bleef aan de kapstok hangen want de seizoensepiloog wordt steeds omrand met een feestelijk tintje. Rond deze rit hangt altijd een apart sfeertje en worden er speciale gevoelens opgeroepen. De strijd tussen maart en september is dan gestreden, we zagen de lente, zomer en herfst passeren, trotseerden weer en wind, er werden  oorverdovende cartouches met lichtsnelheid afgeschoten, we reden lek en gingen zelfs even op onze bek, we haalden banden aan via veel getater maar vooral door collectieve inspanningen en genoten telkens opnieuw van ritten die door kunstenaars-architecten in elkaar werden geknutseld. De talrijke pitstops pisten als engeltjes op de tong en streelden het gehemelte en de smaakpapillen. We mogen best trots zijn op deze club, haar leden en zijn bestuur. Een bonte verzameling  van verschillende leeftijdscategorieën die elk hun gading vinden en onder het motto “samen uit, samen thuis” graag gezonde leute maken. Dit alles zorgt ervoor dat de zondagmorgen telkens een moment is om naar uit te kijken om af te rekenen met de stresstoestanden van elke week. Vermits tradities er zijn om in ere gehouden te worden (behalve in het voetbal dan) was het onze president-fondateur die het finale fietsorkest orkestreerde en werden voor de gelegenheid de  Gullegemse Champs-Elysées verplaatst naar de Groeningestad. Ook de weergoden hadden er zin in en lieten zich vertegenwoordigen door een zon die met alle macht haar stralen doorheen het wolkendek deed priemen. 54 door de club geleverde benen deden langzaam maar zeker de fietsmolens raderke per raderke ronddraaien daarbij aangevuld door 2 gastbenen van Marie’s echtgenoot en 2 vermoeide sportdirecteursbenen van Kevin die nog natrilden van een zeldzame FCB-uitoverwinning.  Mark had geopteerd voor een rustige afsluiter richting Koolskamp en omstreken maar knap als hij is werd er toch enig spektakel in verweven. Eerst had hij een overijverige zondagschauffeur uitgenodigd om de boel op stelten te laten zetten door zichzelf bijna in de prak te laten rijden. Vervolgens had hij SB/PM Willy in een boerencomplot betrokken door een colonne zegedronken Esseveetraktors onder politiebegeleiding een vrijgeleide te geven om onze longen uit te roken. Geïmporteerde “gezonde” boerenlucht dus van achter de Mechelse kazerne met een vleugje munitiegeur van het aldaar onschadelijk gemaakte “Verdiermunitiedépot”. Last but not least had onze clubgps nog een demonstratie van “hoe verbouw ik op 2 wielen een wegversperring bestaande uit lint en afrastering” besteld hetgeen eveneens aanleiding gaf tot spectaculaire beelden waarbij de plaatselijke stuntman net niet onthoofd werd. Om het plaatje compleet te maken probeerden Mark en Red Philip mekaar nog van de sokken te rijden door kruiselings een bocht te nemen maar ook hier werd een doodsmak in extremis vermeden.

Dé topact kwam evenwel van sportdirecteur Kevin die de prijs van origineelste pitstop in de wacht sleepte. Er werd een kampioenenhulde avant la lettre georganiseerd waarbij het podium getrakteerd werd op gepersonaliseerde cupcakes! De Kevin zoals we hem kennen : dynamisch, vernieuwend en steeds in voor een aangename verrassing. Bedankt Kevin! De laatste hindernis van het seizoen bestond uit een hellende kasseistrook waarop de president nog eens in een extreme machtsontplooiing aangaf dat hij nog steeds het patent bezit op het afvuren van alles verwoestende cartouches waar ze zelfs in Syrië jaloers op zijn. Dit was zonder enige twijfel dé demonstratierit waarbij we duimen en vingers konden aflikken. De rit kreeg haar ontplooiing in café De Menenpoort alwaar kampioen Red Philip met veel plezier gastheer mocht spelen voor deze prachtige club.

Opnieuw een seizoen om in te kaderen, een seizoen dat gekenmerkt werd door veel gelach maar ook door een traan. Tranen om het heengaan van Ronny, een gevoel dat enorm steekt en bol staat van machteloosheid en ingehouden woede bij zoveel aangedaan onrecht. Laten we het seizoen en de titel daarom opdragen aan Ronny en zijn familie, de man die ons zoveel gaf en nog zo graag verder wou.

28 renners, 65,5 km en 25 gemiddeld. Vive le vélo, leve de Tinekesvrienden!

Tot op de vergadering!

Red Philip