Opschudding in het VIP-dorp van ten Koetshuize. Op de dag
van Vlaanderens mooiste bleek de kluis annex munitiedepot van onze wielerclub
met geen stokken of codes open te krijgen. Wie lag hiervan aan de basis? Was
het sabotage van de Streuvelsvijanden die nu als echte stratiers in de goot
vóór onze startplaats verzamelen? Was het de ultieme wraak van gevallen ex-MM
Pantani of was het de huidige 50% logistiek manager die met zijn dikke vingers
de code had verkracht? Het antwoord moeten we u voorlopig schuldig blijven. Dit
was in elk geval de ideale gelegenheid om de interventiesnelheid van Stad
Kortrijk aan een uitvoerige test te onderwerpen. Na een telefonische oproep
stormde stadsambtenaar Jan, de man die alles kan, met net geen loeiende
sirenes den tarmac op gewapend met een koevoet en enkele alternatieve codes.
Als een volleerd rover orakelde hij de wijze woorden “Sesam open u”. De deur
opende zich in al haar glorie waarop sportdirecteur Gerd als een echte Ali Baba
de schatkamer kon leegroven. Een zucht van opluchting raasde doorheen het
clubmanagement, de strijd was al half gewonnen. Murphy werd deze keer meteen
onschadelijk gemaakt en Kortrijk bewees over een uiterst doeltreffend noodplan
te beschikken. Er zijn nog zekerheden in het leven. Ondertussen vulde de
startplaats zich met glinsterende bolides en glimmende coureurs. Van onze dames
evenwel geen spoor : die hadden duidelijk andere katers te geselen of werden ze
eerder katachtig verwend? We noteerden enkele opvallende aanwezigheden aan de
inschrijvingstafel : Wesley was na de uitputtende slag om Dinant alweer klaar
voor een nieuwe strijd en Yvan had zaterdag zo’n 175 Rondekilometers in
de benen. Van straffe Tinekesvrienden gesproken!
Onder impuls van Joost en de president trokken 16 renners
zich op gang richting het land van de Heuvels. De temperatuur was niet bepaald
in haar dagje en bleek onderhevig te zijn aan enkele hormonale
humeurschommelingen. Na de recordtemperaturen van de voorbije week kwam de
prille lente even op haar stappen terug. Verraderlijke koudebruggen zorgden
ervoor dat sommige niet goed-geïsoleerde atleten toch enigszins bloot
gesteld werden aan warmteverlies waarbij de innerlijke thermostaat overuren
diende te kloppen. Gelukkig konden Joost en de president het tempo strak houden
zodat het ecologische zelfverwarmend vermogen eveneens geactiveerd werd. Dit
zorgde, tot groot jolijt van het melkzuur, voor een verwaarloosbare impact op
de spierverbranding.
Een hoogtemeterke hier, een afdalingske daar en plots…een
lekke band voor Geert Depoortere I! Volgens het wielerjargon een doorstuik, in
het schoon Nederlands een term voor onzichtbare doch allesverwoestende
innerlijke schade. Gerd mocht meteen vol aan de bak en herstelde het euvel in
een minimum van tijd. De volgende statie van de “lijdensweg” was van de
aangenamere soort : uitgebreide en zeer gestructureerde pitstop waarbij de
etalage van Gerd de concurrentie kon doorstaan met deze van warme
bakkers/kruideniers. Bedankt Gerd! Ondertussen was president-fondateur Mark ten
prooi gevallen aan een kanjer van een inzinking. Piepende ademhaling,
neussprekerij, veel macht in de armen maar geen jus meer in benen. De medische
staf besloot geen risico’s te nemen met onze zeer gewaardeerde clubgps. Gerd
verwisselde zijn sportdirecteursjasje met dat van een ambulancier en haalde
onderweg alles uit de kast om Mark bij bewustzijn te houden. Het peloton
trok vervolgens fel van leer : er konden een 2-tal cartouches afgeschoten
worden die er voor zorgden dat de snelheidsmeters niet meer onder de 30 doken.
Sportieve rit op een heerlijk parcours met dank aan Joost!
16 renners, 81 km, 320hm en 27,1 gemiddeld.
Tot zondag om 8u.
Red Philip
1 opmerking:
Spitstechnologisch verslag van een prachtige rit. Hartelijken dank aan Red Philippe en Joost. Opnieuw een topritje gekruid met rustige landelijke wegen, mooie vergezichten, goed gezelschap en een stralend zonnetje!
Een reactie posten