contact

Verslag van de rit van 27 augustus 2017, de heroïsche piste van Roubaix

Opmerkelijk tafereel aan de linkerzijde van Ten Koetshuize : onze start- en aankomstplaats wordt, net zoals op het politiek toneel, momenteel langs deze zijde geteisterd door afbraakwerken. Wie weet verrijst hier een gloednieuw clublokaal uit de grond met Roubaixiaanse douches waar alle ritvermoeidheid samen met het badwater richting Heulse onderwereld kan weggegooid worden.  Misschien moeten wij in het licht van de komende gemeenteraadsverkiezingen eens een dergelijk ballonnetje oplaten vermits dit de uitgelezen periode is om luchtkastelen te bouwen.
Geert S kroop voor de gelegenheid in de huid van Lomme Driessens en deed dat met een ongekende overgave: Geert had zelfs zijn eigen wielen  als reservemateriaal meegebracht! Wesley van zijn kant had in alle vroegte de geheime ritarchitectuur uit zijn kluis getoverd. Daarbij hoorde tevens een briefing voor onze sportdirecteur om te vermijden dat hij in de finale met auto en al in de Leie zou belanden. Hier wordt werkelijk aan alles gedacht! Benieuwd naar welke verrassingen Wesley zo allemaal in petto zou hebben, zetten we onze kathedralen van lichamen in een vloeiende en ritmische beweging. De buik -en beenspieren werden aan een doorgedreven test onderworpen maar nergens viel enig ingewandgeklots te horen.   
Al vlug bleek dat we door het overschrijden van de landsgrenzen de internationale toer zouden opgaan. Europees wielrennen bij gebrek aan degelijk Europees voetbal : Wesley is vooruitziend en realist tegelijk. We kregen enkele hoogtemeters in gastronomische gangen opgediend en die werden rustig verteerd. Naarmate de pitstop dichterbij kwam oogde de omgeving eerder ruig en grijs : dit moest Noord-Frankrijk wel zijn. Ook het wegdek lag er op bepaalde plaatsen bij alsof er zich een aardbeving had voorgedaan. Het regende dan ook “putmeldingen” waarbij een plaatselijke schone nogal verwonderd en verongelijkt opkeek. Put…pute…of hoe een deftig wielergezelschap over de skreve scheef bekeken kan worden. Plots doemde de legendarische piste van Roubaix, eindstation van de klassieker Paris-Roubaix, voor onze wielen op. Onder de grote ogen van een horde supporters uit Zwevegem doken we met ware doodsverachting de velodroom in.  Een aparte sensatie die net als de heersende gewijde stilte van deze plaats bijna een fietsbedevaartoord maakt. Het viel daarbij op dat ons peloton enkel echte pistiers herbergt die zich sierlijk en onbevreesd in de hoogste bochten begaven alsof ze nooit iets anders gedaan hadden. Op deze plaats kan men de wielergeschiedenis ruiken en de heroïek van de Flandrien proeven. Het figuurlijke zweet kleeft aan deze baan, unieke beelden van zwartgeblakerde dwangarbeiders van de weg werden zomaar op ons netvlies gekatapulteerd. Diep onder de indruk mochten we nadien aanschuiven voor een vijfsterrenpitstop geschonken door onze sportdirecteur. Overheerlijke vaste voeding die begeleid werd door passende drankjes in alle maten en gewichten. Bedankt Geert! Bij onze supporters bleken er bovendien nog enkele volleerde fotografen aanwezig te zijn die gretig alles op de gevoelige plaat vastlegden en aldus met een koffer vol Tinekesherinneringen huiswaarts konden. Hier zal het nageslacht nog van smullen.
Onder impuls van de indrukwekkende kopmannen Wesley en Kevin kregen we nog een pittige finale langs de Leie voorgeschoteld. De conditie van de troepen werd hier aan een stevige test onderworpen : iedereen slaagde met brio!
Een uiterst aangename en indrukwekkende  rit waarvoor dank aan Wesley en medekopman Kevin. 19 renners, 80 km, 341hm en 28,2 gemiddeld!
Tot zondag om 8u.

Red Philip



2 opmerkingen:

President zei

Verslag met kippevel gelezen, op het niveau van de rit: heroïsche plaats die bulkt van de Wielerhistoriek. Velen dank aan Wesley voor de organisatie en aan Kevin voor de zoveelste sportieve kopbeurt!

Skatbewaarder zei

Leuk ritje aan toch weeral serieus gemiddelde.
Schare zwevegemsevsupporters bekeek het met grote ogen