De rijkgevulde geschiedenis van deze club staat bol van
anekdotes en bijzondere gebeurtenissen maar de primeur die ons nu overviel,
slaat werkelijk alles. De eerste regelrechte coronalockdown is een feit waarbij
we de clubwerking noodgedwongen tot minstens 3 april officieel on hold moeten
zetten. Sed lex, dura lex.
Tinekesvrienden zijn evenwel creatieve wezens en
onderzochten na dit spijtige nieuws vliegensvlug alternatieve pistes om de
winterconditie verder uit te bouwen. Zo bleek Kevin bereid om zijn rit onder
het motto “met alle Chinezen maar niet met ons” offline te rijden waarbij op
vrijwillige basis kon aangesloten worden.
We kregen een elftal op de been voor een vriendschappelijke “match”
waarbij de wind en enkele hoogtemeters als sparringpartner zouden fungeren.
Willy en Abu gaven mekaar bij de toss een welgemeende ellebogenkus waarbij Abu
ter plaatse tot medekopman werd gebombardeerd. De rest van de “ploeg” hield afstand
waardoor de ruimte tussen de linies geen compacte koerstactiek toeliet. De wieleranalisten
zouden hiervan gesmuld hebben ware het niet dat ze nu ook in quarantaine met
hun vingers zitten te draaien.
Abu nam het
medekopmanschap heel letterlijk en besloot vol in de wind naast Kevin de
kilometers soldaat te maken. Hij werd ondertussen op Clementiaanse wijze volop gecoacht en bij elke bult schoot
hij als een pijl uit een boog naar de absolute vrijheid. Wat een benen, wat een
cartouches! Topkwaliteit op 2 wielen, dynamiet in de kuiten, onvermoeibaar in
de actie. De clubscouting scheert hoge toppen.
Brecht maakte in Passendale rechtsomkeer vanwege “slechte”
benen en hoofdpijn terwijl Kevin naarstig voortdeed op een licht geaccidenteerd
en conditiebevorderend parcours. Ondertussen vonden rekbare snotslierten hun
weg richting moeder aarde alwaar ze hopelijk niet uitgroeien tot
coronastruiken.
Net voor halfweg kreeg Murphy een slag van de molen waarna
hij op zijn beurt zelf snoeihard uithaalde. Een venijnige beet in de achterband
van Red Philip, zo lek als een zeef maar gelukkig stond Abu direct klaar om het
zaakje met de blote hand te fiksen. De vingervlugheid en de pompvaardigheid
kunnen model staan in elk biologisch -en fietsboek. Bedankt Abu!
Even verderop verslikte Jan zich lelijk in zijn dérailleur
maar hij kon alsnog overeind blijven. Acrobatie op 2 wielen en de opdracht
luidde vanaf dan : bluven rien, bluven duwen, nie stillevallen.
In het zicht van Wevelgem begonnen we aan het verhaal van de
10 kleine negerkes om uiteindelijk met een gereduceerd pelotonneke Heule binnen
te fietsen.
Geslaagde trainingstocht, sprookjesachtige rit in barre
tijden!
Bedankt Kevin!
Red Philip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten