Verslag van de gezegende rit met de Heulse clubs op 8 maart 2020

Atypische start van de 2^de rit, Ten Koetshuize werd voor de gelegenheid ingeruild voor de Kameleon op initiatief van WTC SurPlatse. Onder de leuze eendracht maakt macht werden de Heulse wielerclubs verzameld voor een ontbijt en de jaarlijkse fietswijding. Het zaakje zat professioneel in mekaar, er kwamen zelfs rugnummers aan te pas. Het opspelden ervan was andere koek en mondde uit in een eerste behendigheidstest : wie zijn de handige Harry’s met een portie logica in de bovenkamer en wie heeft er 2 linkerhanden en een gehandicapt coördinatievermogen?  Symbolisch rugnummer voor Willy die het Zuidwestvlaamse voetbalweekend perfect op 20 cm² wist samen te vatten : 17 of het onverdiende 0-1 verlies van de Veekaa en de 7-0 pandoering van “Essevee kan niet meer mee” dat er wel een nieuwe sponsor aan overhoudt : het bruisende Seven Up of hoe elk nadeel zijn voordeel heeft!

Na het verorberen van de krokante ontbijtkoek al dan niet overgoten met dampende koffie was het tijd voor de religieuze ceremonie. Het huis van God gaf blijk van een ongekende flexibiliteit en werd ondergebracht recht tegenover de toog van deze oervlaamse kroeg. De kerk als reizend theater met de naar hartenlust kwispelende onderbisschop van Heule die in een vrijgevige bui elke deelnemer individueel in het bezit stelde van een verzekering bescherming ongevallen. De fietsgoden werden opgeroepen om stilzwijgend en onzichtbaar het peloton een gans seizoen lang onder hun veilige vleugels te nemen. Diep onder de indruk van zoveel godvruchtigheid verlieten we bijna in trance de Kameleon langs de achterdeur.

Vanaf dit moment werden de stilaan hevig jeukende benen op hun wenken bediend en konden we van start gaan in het 2^de peloton.

De weergoden hebben nog altijd last van een voorjaarsburn-out en weten zichzelf geen houding te geven : nu weer wind, dan bij voorkeur op zondag weer regen. Het KMI verliest er het Noorden bij maar niet Meteo Tineke dat gewoontegetrouw op D-6 haarscherpe en glasheldere analyses maakt. De windhanen op de kerktorens maakten onder een dreigend wolkendek pirouettes van 360° en de Tinekesvrienden laveerden als behendige en volleerde fietsatleten tussen al deze ontketende natuurelementen heen. De sterke kopmannen van WTC SurPlatse pureerden op Merckxiaanse wijze de wind in hapklare en zacht verteerbare brokken.  

Te Ingooigem, ter hoogte van de Evangelische kerk (o ironie) kwam plots Satan samen met zijn kompaan Murphy via een riooldeksel vanuit zijn bloedhete hel gekropen. De onverlaat was op zijn atheïstische tenen getrapt en brak met ijzeren hand de ketting van Piet doormidden! Scoren op de counter heet zoiets. Piet, stoïcijns, stressbestendig en beredeneerd als altijd, straalde een rustige vastigheid uit en liet zich allesbehalve van de wijs brengen. Abu werd ontboden terwijl een omstaander per direct aanbood om zijn tang te gaan halen. Zijn echtgenote bleek evenwel spoorloos en het euvel kon jammer genoeg niet tangloos verholpen worden. De Evangelische handdoek werd noodgedwongen in het wijwatervat geworpen waarop Piet zijn engel opbelde om alsnog uit de benarde positie bevrijd te worden. Eind goed, al goed.

Ons peloton begon aan een helse inhaalrace waarbij de benen voor de eerste keer dit seizoen grondig getest werden. Enkele regendruppels daalden over ons neder waarna de helse wind alles direct droog föhnde. Het tempo was derwijze dat zelfs dé bezienswaardigheid van de rit, het halfbakken Regenboogstadion, aan onze aandacht ontsnapte. Drama in zakformaat!

Op enkele km van de meet vielen we in de nek van het 3^de peloton en stoomden we samen op naar de Kameleon waar het gerstenat als een engelke op de tong pieste.

Aangename ervaring, 14 Tinekesvrienden, 45 km, 26,4 gemiddeld en 188 hm.

Tot zondag om 8u voor een rit olv van onze TripAdvisor en met Jo als sportdirecteur.

Red Philip

NVDR: zie sfeerfoto's hieronder