Verslag van de rit naar Zeveren op 22 augustus 2021

Onder een twijfelachtige hemel noteerden we opnieuw enkele come backs die deze keer luisterden naar de namen Arne, Frederik en Yvan. Ze zagen er stuk voor stuk niet alleen uitgerust maar ook opgelucht uit dat ze opnieuw hun carbonnen ros konden bestijgen na weken van verplichte vakantiequarantaine. Yvan pakte zelfs uit met een gloednieuwe, roodwitte bpostbidon die de dorst naar succes lest! ( zie foto hieronder) Daarmee ontpopte hij zich als bpostambassadeur binnen het peloton. Een collectorsitem waarvan de DPD’s, DHL’s, UPS-ers en PostNl’s van deze wereld enkel maar kunnen dromen. Het roodwitte omhulsel maakte het feest compleet. Onze aspirant kampioen Abu dient ondertussen jammer genoeg in de ziekenboeg te blijven en dit voor de rest van het seizoen. Knieperikelen die maar niet opgelost geraken met als diagnose rusten of een operatieve ingreep. Veel courage Abu, we plannen nu al een come back à la Remco Evenepoel tegen volgend seizoen. What doesn’t kill you makes you stronger! Simon was parcoursbouwer van dienst en nam ons zonder zeveren mee naar Zeveren. Bij het buitenrijden van Heule viel onze plaatselijke wielerrijkdom alweer op : zowel de Ramongs, de Hertjes als de Kameleonboys stonden met glimmende benen en opgespannen buikspieren klaar om de weerelementen op 2 wielen te trotseren. Als we daarbij nog de Streuvelsvrienden van Johan rekenen komen we uit op zomaar 5 wielerclubs! Daarmee kroont Heule zichzelf tot groenste gemeente met de minste CO-2 uitstoot. Broeikasgassen worden hier gerecycleerd in spierweefsel. Samen met onze onvermijdelijke TripAdvisor Kevin nam Simon resoluut de koppositie in om ze nooit meer af te staan. De wind was ons goedgezind en blies ferm in het voordeel. De Garmins konden amper volgen, we noteerden gemiddelde snelheden van om en bij de 30km/u. Aan kilometerpaal 33 hielden we ter hoogte van een kapel een prostaatstop of ging het eerder om het lozen van gerecycleerd gerstenat dat op D-1 rijkelijk de kathedralen van lichamen had bevloeid? De materiaalkist van Diederik deed Maria onzichtbaar en op miraculeuze wijze op de vlucht slaan richting Lourdes. Het weerkaatsend en uitvergrotend effect van de aldaar aangebrachte aluminiumfolie jaagde haar de stuipen op het lijf en ontnam haar elke verschijningszin. #metoo met religieuze inslag. Ter hoogte van Deinze was het tijd voor een tankbeurt van spijs en drank om daarna innerlijk versterkt en zonder verdere problemen de rit te kunnen verderzetten. FCB-hooligan Kevin wou de spierwitte muren van de brug versieren met anti-Buffalograffiti maar moest jammer genoeg vaststellen dat zijn drinkpul geen graffiti bevatte. Oef! Via schilderachtig klinkende namen als Grammene, Machelen en in mindere mate Zulte stoomden we onder een steeds grijzer wordende hemel op richting finale. Op een zeldzaam regenspatje na hielden we het droog geheel conform de onverzettelijke voorspelling van meteo Tineke. Achteraf bleek (presidentiële bron) dat de regenzone zich opgesplitst had vanaf Kortrijk (zie foto) zodat ons peloton een Mozeske had gedaan : de regenzee ging open en wij fietsten er poederdroog doorheen! Het ontbrekend mirakel van Maria bij de prostaatstop voltrok zich hier en nu, amen! Via Harelbeke reden we Heule en Kortrijk binnen langs the Golder-n River alwaar de zonnebloemen weelderig in volle bloei stonden. Even voordien hielden we nog halt bij een houwitser M108 die daar ter herinnering aan de gesneuvelden van de Slag aan de Leie (24-26 mei 1940) het landschap kleurt.(zie foto's) Oorlogsgeschiedenis gekoppeld aan zondagse fietsontspanning : schitterend. Heerlijke rit waarvoor dank aan Simon en onze onvermoeibare Kevin. 95 km , 27,4 gemiddeld, 11 renners en 159 hm. Tot zondag om 8u! Red Philip