Verslag van de rit naar de Vlaamse Ardennen met oa Paterberg op 8 augustus 2021

Onder een grijs en dreigend wolkendek boden 7 Tinekesvrienden zich in herfstmodus aan in ons VIPdorp. Xavier liet opmerken dat het niet is omdat de MM in de herfst van zijn leven vertoeft dat dit gegeven moet veralgemeend worden. Hij stelde wel vast dat zijn zonnepanelen app een dikke nul qua elektriciteitsproductie liet noteren hetgeen bezwaarlijk als een zomerse toestand kon bestempeld worden. Bankiers en apps, het zijn als 2 handen op 1 buik. Het was even wachten op onze parcoursbouwer Mathijs die via het geijkte WhatsAppkanaal liet weten dat hij een NMBS-ke zou doen : even retard vanwege herstelmateriaal vergeten. Diederik aanhoorde dit vol ongeloof want een Trek staat nooit ondersteboven of aan de kant. Jan vierde zijn wederoptreden na 5 weken en 10 uren in de vakantiewagen : chapeau voor zoveel engagement en fysieke weerbaarheid! Mathijs had nog eens een onvervalste bergrit uit zijn mouwen geschud nu Geert, ons notoire berggeit, langzaam maar zeker en nauwgezet aan zijn postcorona conditie timmert. We vertrokken richting Vlaamse Ardennen via een vlakke aanloop naar Avelgem en contreien. Af en toe kwamen we een lichtlopende bult tegen, kwestie van gewoon te worden aan de voorziene hoeveelheid hoogtemeters die onze parcoursbouwers via een eigen recept stevig gekruid zou opdienen. We flirten even met de Kluisberg maar lieten deze energieverslinder netjes links (of was het rechts) liggen want onze Tinekesmachinist had andere en originelere plannen. Zonder het goed en wel te beseffen stonden we plots met onze neus voor de Paterberg, het wedstrijdbepalend icoon uit de Ronde! Zwoegend, wiegend en zwetend baanden we ons een weg naar de top waar plots Ronny, de broer van de president, opdook om met verve de rol van paparazzi op zich te nemen. Dit leverde iconische beelden op van topatleten die met het mes tussen de tanden kassei per kassei in de achterzak deden belanden. Hartelijk dank aan de fotograaf! Het hoogtemeterhek was meteen van de dam en vanaf dan werden conditie, spieren en longinhoud aan een doorgedreven test onderworpen. Piet en Red Philip hielden mekaar in evenwicht op steile en minder steile hellingflanken terwijl de jeugdigen onder ons de snelheid van de pedaalomwentelingen alsmaar opdreven. Terzelfdertijd ontrolden zich fantastische natuurbeelden voor onze ooglenzen. Genieten met grote G was het. Een oververdiende pitstop dienden zich aan te Kerselare kapel, tijdens de meimaand voorbehouden aan bedevaarders maar in augustus ingepalmd door de Tinekesvrienden. Enkele happen en wat drankjes verder stoomden we op naar Nokereberg, nog zo een met kasseien belegde korte bult die vlot en zonder spierscheuren soldaat gemaakt werd. Eerst werden we echter nog overgeleverd aan een regelrechte natuurramp : onze fietsen kregen plots een kapitein Zepposgehalte en laveerden op den tast doorheen een ondergelopen straat. (zie foto hieronder) Bleek dat de plaatselijke boer het stop uit zijn akkerbad vergeten te trekken was. Het zwaardere werk bleek achter de rug te liggen maar dit was toch zonder de pittige zuidwester gerekend. Het was beuken tegen de wind in, onze ervaren voorzitter strooide met waaierprocedures die het leven op 2 wielen comfortabeler maakte. Vooraan losten de kopmannen zich met mondjesmaat af en etaleerde Xavier zijn wonderbaarlijke postvakantieconditie. Gezond en wel werd de eindmeet bereikt na een fantastische rit waarvoor dank aan Mathijs! 7 renners, 100 km, 25 gemiddeld en 667 hm. Tot zondag! Red Philip