Verslag van de rit van 15 augustus 2021 naar Diksmuide

De presidentiële blogoproep tot het maken van een come back viel duidelijk niet in dovemansoren! 10 okselfrisse Tinekesvrienden of bijna 50 % van het ledenbestand boden zich gemotiveerd en uitgerust aan naast ons hermetisch afgesloten Ten Koetshuize dat op die manier eindelijk de looks vertoonde van een echt VIPdorp. Come backs waren er genoeg : Tiroler Mark was terug van een hoogtestage in Oostenrijk en verwonderde zich erover dat daar het fameuze “grüss Got ” tijdens de bergwandelingen steeds meer vervangen wordt door “hello” of “grüss Allah”. Gelukkig bleef het “Allahu Akbar” achterwege en kon onze clubgps in alle veiligheid terug voet aan wal zetten in Belgenland. Simon haakte ook zijn postcongékarreke aan het peloton net als Kevin die 5 weken leefde als God in Frankrijk. Beiden verloren echter geen gram en blijven bijzonder scherp ogen : six pack en kuitspieren bleken perfect intact. Ze zagen er gelukkig uit en vertoonden enige vorm van opluchting nu de Tinekesvrienden hen de kans boden de fysieke sporen van hun losbandig congéleven uit te wissen. Kevin gaf er een lap op door meteen als parcoursbouwer en locomotief te functioneren. Grote klasse! Abu was tegen het doktersadvies in ook terug vol goesting van de partij al deed het knieverband weinig goeds vermoeden. Last but not least noteerden we ook de eerste seizoensverschijning van Geert in het peloton. De coronabeestjes zijn volledig verslagen en voor altijd verjaagd, de benen zitten opnieuw vol dynamiet om berg en dal met succes te bestormen. Fasten your seatbelts voor de rest van het seizoen, hij wordt de te kloppen man! In zomerse battledress en onder begeleiding van Kevin en Simon trokken we ons devoot op gang voor een IJzerbedevaart richting Diksmuide. In Tourmiddens zou het journaille het hebben over een overgangsrit maar dit overnemen zou getuigen van een totaal gebrek aan respect voor één der parels van ons seizoen. Aan kilometerpaal 11 diende een bleek wegtrekkende Abu het peloton te verlaten vanwege een terug opspelende knie die nog altijd met haken en ogen aan elkaar blijkt te hangen. Courage Abu, nog even geduld en wat massage zal wonderen doen. In een zomers en schilderachtig decor was het heerlijk pedaleren richting IJzertoren waar we meteen halt hielden om ons onder het motto “nooit meer oorlog” te vereeuwigen op de gevoelige plaat. De pitstop lag 6 km verderop en we ontketenden tegen de wind in een vreedzame ronddraaiende oorlog met pieksnelheden tot 38 km/u. Mark liet de stoottroepen begaan en opereerde als een echte generaal achter de frontlinie vanwaar hij het overzicht behield en zag dat het goed was. De paparazzi deden daar volop hun werk en na het verorberen van eigen proviand trok Kevin als een echte John Massis opnieuw de trein op gang. We vergaapten ons aan het helder landschap en de weinige hoogtemeters werden perfect in kaart gebracht en verorberd. Even alarm aan kilometerpaal 76 toen de ketting van Xavier het welletjes vond en zich tussen hamer en aambeeld liet glijden. Een uiterst hachelijke situatie die echter met bancaire precisie opgelost werd. De finale speelde zich af in de straten van Moorsele waar opnieuw deftig aan de boom geschud werd. De troepen gaven blijk van een uitstekende conditie en bleven in grupo compacto. We noteerden nog een ingreep van de wedstrijdjury die Red Philip met een boete van 1 euro bedacht na een alles verschroeiende demarrage op de brug over de E 403 waarbij de kopmannen opgepeuzeld werden. Schitterende rit in zomerse omstandigheden. Een nieuwe parel blinkt aan de Tinekeskroon! Bedankt Kevin, Simon en de andere roterende kopmannen voor zoveel zondags fietsplezier. 100 km, 10 renners, 27,8 gemiddeld en 347 hm. Tot zondag om 8u! Red Philip