Verslag van de rit van 19 september 2021 naar Mont-St-Aubert

Bij een slordige 13 graden en onder een veelbelovende zonnehemel verzamelden 9 Tinekesatleten voor de 3de laatste rit van het seizoen. De president moest vanwege private festiviteiten dik tegen zijn zin forfait geven maar anderzijds vierde Arne een opgemerkt wederoptreden na zijn eerdere aanslag op de Heulse NMBS-infrastructuur. Met een nieuw stuur, een kunstheup en een opgelapt kniegewricht bood hij zich vol goede moed aan voor een nieuw avontuur op 2 wielen. Arne gaf aan dat hij op D+1 de indruk had dat er een camion over zijn atletisch lichaam gereden was maar vergat daarbij jammer genoeg de nummerplaat te noteren zodat de clubverzekering niet thuis gaf. Red Philip van zijn kant was na een Zuiders intermezzo ook opnieuw van de partij waarbij zijn benen evenwel nog bleker oogden dan daarvoor. Bleek dat hij daar dagelijks in de plaatselijke kroeg te vinden was waar Porto en Sagresbier zodanig op zijn tong pisten dat de zon hem kon gestolen worden. Vreemde toestanden op 2000 km van de heimat, de plaatselijke ezels bulkten van onbegrip. TripAdvisor en voorziene ritarchitect Kevin ligt samen met zijn familie nog noodgedwongen in de covid-19 lappenmand al verzachtte zijn favoriete voetbalVereniging…euh…Club de pijn door in amper 3 dagen tijd 2 glansprestaties neer te zetten. Piet ontpopte zich als reddende engel en verkende op zaterdag nog een rit! Flexibiliteit en clubliefde om u tegen te zeggen, waarvoor dank Piet! Een attente Arne vergezelde Piet in de cockpit die ons in een gezapig tempo langzaam maar zeker deed wennen aan een sportief en schilderachtig parcours. Opschudding aan kilometerpaal 13 toen het achterwiel van Xavier plots in een acht draaide. Boosdoener was een spaakgelopen spaak waardoor het leek alsof Xavier zich op de befaamde velodroom van Blankenberge bevond. Piet verholp het euvel door met chirurgische precisie het onwillig stuk ijzer via een overbrugging te verbinden met een eerstvolgend wielbloedvat. De ingreep slaagde wonderwel en bezorgde de topdokters het schaamrood op de wangen. Xavier kon verder maar wordt deze week nog in de fietskliniek verwacht voor een wiel-check-up. We proefden ondertussen van enkele geslaagde hoogtemeters en als top of the bill kregen we ook nog een stukje Strade Bianchi onder de wielen geschoven. Nieuwe baantjes : enkel uitmuntende parscoursbouwers slagen hier nog in! In de schaduw van de Mont-St-Aubert (wat een landschap!) hielden we halt voor een welverdiende pitstop waarbij ook de plaatselijke fauna en flora van het nodige vocht voorzien werden. Even meenden we in het struikgewas een wolf te spotten maar bij nader toezien bleek het om onze fondateur Mark te gaan die één wilde worden met moeder natuur.(zie foto) Volgevreten en uitgerust raapten we alle moed bijeen voor de 2de rithelft. Piet had nog wat hoogtemeters gereserveerd en die bleken in reclame te staan. Een heerlijke strook vrij parcours van een 5-tal kilometer reet het peloton uiteen waarbij Xavier de achtervolgers met een doldraaiend wiel de stuipen op het lijf jaagde maar ook telkens als primus de tussenspurten glansrijk won. Acrobatie gekoppeld aan een ijzersterke conditie : bravo Xavier. De terugkeer langs Sint-Denijs testte nog eens uitvoerig de spierspanning en de conditie waarna we de finale via het centrum van het autoloze Kortrijk indoken. Aparte sensatie na een fantastische rit die alle mogelijke wieleringrediënten bevatte. Bedankt Piet! 9 renners, 75 km, 26 gemiddeld en 421 hm. Tot zondag om 8:30. Red Philippe