contact

Verslag van de rit naar de Ladeuze en de Wolvenberg van 1 mei 2022

Zondag 1 mei om 7:45 : Ten Koetshuize baadt net niet in het zonlicht en heeft iets weg van een koude oase, een vruchtbare plek in de woestijn dus. Het middenplein straalt een overdonderende maar vredige rust uit die slechts af en toe onderbroken wordt door het gezang van enkele vroege maar goedgemutste vogels. Vermits in mei alle vogels een ei leggen, zijn ze op de dag van de arbeid druk bezig met de voorbereidende werkzaamheden : ze beoefenen volop de werkwoordsvorm van hun soortnaam want in het rijk der vogelen is er allang geen sprake meer van onbevlekte ontvangenissen. Moeder natuur gaf haar creaturen volledige vrijheid van handelen. Temptation Island dus in de hoogste takken van de bomen. Van behendigheid gesproken! Op feestdagen mag er evenwel doorgaans niet gewerkt worden maar voor ons, de dwangarbeiders van de weg, gelden er uiteraard andere normen. Moeder de vrouw en de warme bedstee werden opgeofferd ter heil van onze tweewieler en ten voordele van hard maar conditiebevorderend labeur. Parcoursbouwer Geert had via de digitale clubkanalen een glasheldere voorstelling gemaakt van hetgeen hij voor ons in petto hield. Wie Geert zegt, zegt berggeit en wie berggeit zegt, zegt pittige hoogtemeters. Er werden ons 2 heuveltjes voorgeschoteld maar nog vooraleer we watertandend topless ideeën kregen, werden we met beide voeten terug in de realiteit gekatapulteerd : Erika had jammer genoeg geen uitstaan met het stijgingspercentage en van een roest toppunt was er al helemaal geen sprake. Bij het slaan van 8u op de kerkklokken verscheen Geert stipt vanuit het park waarop hij onmiddellijk het startsein gaf. Ons 10-koppig peloton liet er geen gras over groeien en stoof onmiddellijk uiteen op zoek naar nieuwe avonturen. Het is ronduit verbluffend hoezeer de verschillende ritarchitecten ons telkens weer langs verrassende wegen brengen. Langs krinkelende, kronkelende en hellende wegen maakten we tegen een sportief tempo terreinwinst richting de eerste echte hellingen van het seizoen. Het landelijke Zwevegem, het voorgeborchte van de Keiberg, de schilderachtige landschappen richting Oudenaarde : hiervoor staan we op zondag op vóór dag en dauw. De Ladeuze was de eerste echte calorievreter waarvan de beginmeters met een stijgingspercentage van 16% lood in de benen sloeg. In verspreide slagorde verteerde iedereen op eigen tempo ( de ene al wat rapper dan de andere) deze spierveelvraat. In de achtergrond werden de wielergoden gesmeekt om extra spierkracht. Toen gebeurde het : Cies kreeg een overdosis krachtvoer toegediend en stampte met een alles overrompelende kracht zijn versnellingsapparaat aan diggelen om vervolgens onzacht kennis te maken met moeder aarde. De materiële averij was enorm : pad afgebroken en einde verhaal voor onze onfortuinlijke compagnon. Met de moed in de schoenen, de fiets op de rug (episch beeld hieronder) en de smartphone in de aanslag kreeg Cies verbinding met zijn sportdirectrice die halsoverkop haar 2 Giants zou komen ophalen. Een mattentaart en een sterke koffie verzachtten het leed. Op de top van de Ladeuze waren zware opgravingen aan de gang. Nader onderzoek wees uit dat het om het aanboren van gas -en olieleidingen ging om Poetin een ferme peer te stoven (met gas uiteraard). Tussendoor stootten ze ook nog op fossiele resten van enkele Remmerietrappers die hier in een ver verleden met gekromde rug sneuvelden. Even verderop lachte de Wolvenberg ons toe. Ook hier waren de aanvangsmeters niet van de poes maar eerder van de wolf. Stijgingspercentages die vlijmscherp in de kuiten beten maar door iedereen vlot verteerd werden. Geert had woord gehouden : daarna werd de weg vlak getrokken en konden we onder impuls van Piet, Xavier en de President snelheid maken langs rivier, zand-en grindwegen. Via deelgemeente Kortrijk werd stad Heule bereikt alwaar deze formidabele rit ontbonden werd. 88 km, 10 deelnemers, 27 gemiddeld en 423 hm, geen lekke banden en na “platte rit” wordt ook het woord “pad” uit ons vocabularium geschrapt . Tot zondag! Red Philip

1 opmerking:

President zei

Subliem verslag van een héél mooie rit, was weer puur genieten.

Merci Red Philippe en ritarchitect Geert