Verslag van de rit naar Zeveren op 8 mei 2022

Moederdag…….. telkenjare een waar dilemma voor elke Tinekesvriend…. Enerzijds wil men de wettelijke echtgenote van ’s morgens vroeg overladen met geschenken en ontbijt aan bed serveren maar anderzijds lonken de fraaie horizonten die er als het ware om smeken om fietsend verkend te worden. Gelukkig beseffen onze eega’s dat zij, net dank zij deze noeste trainingsarbeid, het grote voorrecht genieten om het bed te delen met een afgetraind lichaam zoals die voor de rest enkel in boekjes met veel fotoshoptalent te zien zijn. Daarom zegt zij dan maar “ga mijn schat, ga …” en meer heeft een Tinekesvriend niet nodig om naar beneden te stuiven, het bekende plunje aan te trekken, de fietsschoenen vast te klikken en naar de vertrouwde startplaats te vliegen. Eén iemand stond daar heel, heel zenuwachtig. Cies wou en zou zijn ultieme uitdaging tot een goed einde brengen: op tijd aanwezig zijn én daarenboven nog eens de ganse rit afwerken, dit na zijn desastreuze ervaringen de week ervoor waarbij hij zijn ganse fiets naar de Filistijnen had gereden. Talrijke voorbereidingen had hij getroffen: van de sacrale hulp van bovenaf was hij al zeker want drie dagen na elkaar had hij een noveenkaars gebrand voor de Heilige FranCIEScus, had hij een andere fiets mee en had hij ook zijn broer zo ver gekregen mee te rijden, dit om hem zowel fysisch als psychisch te ondersteunen. Ondertussen werd ook het clubreglement duchtig nagelezen: sommigen vermoeden, op basis van het aanschouwen van de drie nieuwste gastrijders, dat het verplicht was om minstens 1.90 meter groot te zijn voor lidmaatschap maar dit bleek niet het geval. In elk geval denkt het bestuur er aan om volgend seizoen bijkomend een basketbalclub in competitief verband te laten aantreden. Wie zich geroepen voelt om deze ploeg te coachen, mag solliciteren bij de voorzitter. Wie niet aan de start stond, was onze gevierde leverancier van literair wereldkundig erfgoed. Philippe had van de clubleiding verkregen dat hij, om een sterke tweede seizoenshelft te kunnen afwerken, toelating kreeg om een twee weken durende hoogtestage af te werken in Portugal. En dat onze clubleiding het hart op de juiste plaats draagt, blijkt uit het feit dat hij naast het dagelijks trainen op grote hoogte ook de toelating heeft gekregen om er zijn dochter, die daar woont, op te zoeken. Men hoopt dat de deugddoende knuffel na verschillende maanden hem niet alleen fysisch maar ook psychisch een boost gaat geven om binnenkort niet te evenaren fietsprestaties neer te zetten. Daarnaast werd ook zijn vrouw meegestuurd op stage, kwestie van te voorkomen dat hij niet te veel in het Portugese nachtleven zou te vinden zijn. Maar we zouden het bijna nog vergeten: er werd ook gefietst en hoe ! Onder leiding van ons koninklijk voortrekkersduo Simon en Kevin werd vertrokken richting Zeveren. Dat dit duo over haast onuitputtelijke capaciteiten beschikt, bleek nog maar eens uit verschillende feiten: toen men voor een onverwachte “no passeran omwille van Labadouxfestival” stond, gaven zij geen krimp en vonden zij in een vingerknip een alternatief parcours en toen we met wegenwerken geconfronteerd werden, werd dit gecounterd op een geniaal simpele manier: gewoon er dwars doorrijden ! En zo kwamen wij in gestrekte draf aan op het pittoreske “Zeveren Platse” waar halt gehouden werd om de interne mens te versterken. Daar ontpopte Diedrik zich, weliswaar zonder mijter en witte baard tot een waarachtige Sinterklaas, en dit op moederdag: iedereen mocht zijn etablissement bezoeken en er gratis een goodiebag komen ophalen ! Wel vraagt hij zijn personeel te bejegenen met respect voor de wokegedachte. Je bent niet overbodig vriendelijk want dan denkt men dat je de versiertoer opgaat en linkt men dit aan me too- toestanden. Maar wees ook niet te nors want dan wordt dit geïnterpreteerd als zijnde vrouwonvriendelijk !!! En als je er aan denkt het probleem pragmatisch op te lossen en je vrouw naar de apotheek te sturen …. Niet doen want dan verval je in het zo verfoeilijke oude patroon van als man je vrouw je wil op te dringen ……We geven je dus de raad om zowel in je communicatie als je handelen voorzichtig te zijn bij het verkrijgen van dit leuke cadeau maar nu al: hartelijk dank Diedrik !!! Tijdens de terugtocht werd de drang naar de vrouw sommigen toch te veel en verlieten Marc, Frederik en zelfs de voorzitter vroegtijdig ons elitepeloton. Jammer, want zo mistten zij nog stevige versnellingen op enkele kasseistroken. Dank zij musculaire arbeid op ongeëvenaard niveau en de mooi meegenomen rugwind stoven we zo richting onze vertrouwde kerktoren en kon alles in gereedheid gebracht worden om thuis de nodige ceremoniële verrichtingen te organiseren. Een mooie rit van 91.2 kilometer aan een heel mooi gemiddelde van 27,89 kilometer per uur met 12 of 15 man, dit naargelang je ze telde bij de start of bij de aankomst. Yvan