Verslag van de rit naar Mourcourt en Pays des Collines op 30 april 2023

1 dag vóór het Feest van de Arbeid riep Mathijs ons met toeters en bellen bijeen voor een proeverij van zijn feilloos uitgekiende rit. Een étappe die gekruid werd met hoogte-en laagtemeters, voorzien werd van bochten en paaltjes, afgewerkt met een klein kasseitje en doordrongen van een zweterig sausje dat vlug en smaakvol verdampte in de winderige atmosfeer. Het was even schrikken toen onze thuisbasis afgezet bleek met nadarhekkens die gehuld waren in pikzwarte doeken. Was er een accident gebeurd? Zou men hier zwarte schole houden in het bijzijn van topatleten? Ging het om een geheim conclaaf of waren de Streuvelsvrienden van plan een verrassingsaanval uit te voeren op het ritarsenaal van de Tinekesvrienden? Niks van dat alles bleek algauw. Het ging om een zwaarmoedige eredienst voor een niet nader genoemde voetbalclub uit de streek. Typisch voor erediensten is dat ze een teraardebestelling voorafgaan maar de allesoverheersende vraag was hier vooral : wie ligt er nu in die kist? Een gedegradeerd roodgroen fusiescharminkel of een onthoofde roodwitte Maleisische draak? Een raadseldossier dat allicht over enkele weken in behandeling zal zijn bij Alain Remue, kopstuk van de cel hopeloze gevallen en vermiste voorwerpen. Om klokslag 8u vertrok ons gezelschap op avontuur. Daarbij moesten we vaststellen dat de Streuvelsvrienden, de Ramongs, WTC De Hert en WTCSurPlatse een erehaag vormden voor onze “traditionsverein”. Of waren die eerder besmet het NMBS-virus : klokvast, behalve op zondag? Wat er ook van weze, Heule deed zijn reputatie van wielergemeente bij uitstek opnieuw alle eer aan. Veel clubs op een zakdoek groot die ervoor zorgen dat de plaatselijke gezondheidsstatistieken en de spiermassa’s tot de beste van het land behoren. Mathijs deed het peloton aanvankelijk in het betere bochtenwerk slingeren en gaf ons ook een cursus paaldansen mee. Onze atletische lijven laveerden langs de paaltjes op een manier die ons deed denken aan paaldanseressen die palen sierlijk met hun lijf draperen. Behendigheid gekoppeld aan uithoudingsvermogen en dat op zondagmorgen! Na een kleine studieronde kregen we in de pittoreske streek van Sint-Denijs de eerste hoogtemeters voorgeschoteld. Enorme vergezichten, één met de natuur, puur genieten was dit! Onze clubgps Mark voelde de weerslag van een door allerlei omstandigheden verstoorde voorbereiding en gaf aan alleen verder te zullen rijden om de conditie op eigen tempo gradueel op te vijzelen. Courage Mark, komt goed! Xavier waande zich op de lichtlopende hellingen als in een Paasfoorschiettent en vuurde de ene cartouche na de andere af. Jan en Simon haalden telkens gevat hun afweergeschut boven en counterden elk op beurt deze messcherpe topatleet. Dit spektakel werd gevolg door een oververdiende pitstop met de Mont-Saint-Aubert op de achtergrond. Gezien de gerimpelde voorhoofden bij sommigen, opperde Mathijs dat het misschien wenselijker ware een foto te nemen met de Mont-Saint-Aubert op de voorgrond. De president was echter niet van zijn stuk te brengen en fotografeerde onverstoord de echte realiteit : recuperende fietsers die net zoals apen gretig profiteerden van de vlugge banaansuikers. De 2de rithelft bevatte nog een portie hoogtemeters die gekoppeld werden aan fenomenale uitzichten waarbij Mathijs werkelijk aan alles had gedacht : hij had zelfs seingevers ingeschakeld! We denderden uiteindelijk via het Guldensporenpad naar de Heulse heimat alwaar een clubdelegatie in het bijzijn van Tineke van Heule en haar eredames de laatste eer bewezen aan…ja, aan wie? Wordt vervolgd. Fantastische rit waarvoor grote dank aan Mathijs! 13 renners, 88 km, 26,9 gemiddeld en 498 hm. Tot zondag om 7:30! Red Philip