Verslag van de rit van 21 mei 2023 naar Mater

21 mei zondagmorgen 7.30 uur: welgeteld acht wielrenners en 0 bestuursleden meldden zich present. Voor buitenstaanders lijkt dit weinig maar insiders weten dat daarachter een gans verhaal van professionalisering schuil gaat. We geven het graag toe: we hebben het systeem van Jumbo-Visma enigszins gekopieerd en onze leden krijgen nu op geregelde tijdstippen strikt te volgen adviezen voor een nog betere conditie. Het begon met het exclusief groepje rond Diederik die naar de Ardennen werd gestuurd voor de nodige hoogtetrainingen en teambuilding. Maar daar bleef het niet bij: zo werd aan Simon en Kevin opgedragen om hoogtemeters te verzamelen op en rond Stockeu, werd Piet heel sterk aangeraden om in de Ardèche naast de nodige kilometers af te malen ook wat psychische rust op te zoeken en werd Arne aangemaand om op de col de Murs intensieve trainingen af te werken ten einde de maximale hartslag naar ongekende hoogtes te leiden. Voor het ogenblik wordt ook onderhandeld over de aankoop van drukcabines om onze leden te laten slapen in omstandigheden die grote hoogte nabootsen. Naar verluidt, maar onder voorbehoud, zouden vooral de echtgenotes zich daartegen verzetten. Ook de voorzitter was nergens te bespeuren maar hier zit eveneens een strategie achter. In één of andere buitenlandse omgeving, omwille van discretie en GDPR verzwijgen wij de locatie, werkt hij in alle stilte aan internationale contacten om op die manier onze ploeg op een hoger échelon te brengen en zodoende multinationals als sponsors aan te trekken. Af en toe brengt hij opzichtig ogenblikken door aan de rand van of in een zwembad met een glaasje rosé ten einde de paparazzi te doen geloven dat hij op vakantie is. Phillipe blijft ondertussen ook niet stilzitten. Hij schuimt alle medische kabinetten af en maakt een vergelijkende studie van de verschillende orthopedische chirurgen die in aanmerking komen om onze leden bij eventuele schade de allerbeste zorgen toe te dienen. Vriendelijkheid, wetenschappelijke kennis, kostprijs, snelheid van interventie zijn de parameters op basis waarvan hij binnenkort een overzicht brengt op onze weblog. Er wordt geen studie gemaakt welke apotheker via medicatie deze processen best kan ondersteunen want dit is ons genoegzaam gekend. Voor de rit zelf diende Geert zich aan als parcoursbouwer en dan weet je, er zijn nog zekerheden in het leven: Geert organiseert geen ritten naar Heuvelland, Geert gaat niet aan de tekentafel om richting Brugge te rijden, Geert opent zijn Google maps niet voor een rit naar Noord-Frankrijk. Geert rijdt uit principe naar de Vlaamse Ardennen en ditmaal stond Mater als target centraal. Onder aanvankelijk nog schuchtere zonnestralen werd in strak tempo richting Rond-van-Vlaanderenwegen gereden en iedereen dacht reeds aan een duizelingwekkend gemiddelde maar toen kwamen we iemand tegen met een fluohesje en een seinbordje in de hand. Inderdaad een seingever en bleek dat we moesten halt houden voor een peloton jeugdige vrouwelijke deelnemers die de Ronde betwistten (zie foto's). Er werd stevig onderhandeld maar op de uitdrukkelijke vraag ons door te laten en de koers tegen te houden, werd negatief gereageerd. Jammerlijk oponthoud maar gelukkig was Marc er met zijn wekelijkse lucide opmerking “Ewel lat us toen ier stoppen vo wa teten !” Zo gezegd, zo gedaan. Binst het oppeuzelen van de koek, de banaan of wat dan ook passeerde het vrouwelijk peloton en werden alle modellen door de kennersogen van de Tinekesvrienden grondig gekeurd. Van alle modellen die passeerden werden de vormen, de kleur, de algemene verschijning, de elegantie, … aan een grondige evaluatie onderworpen. Bleek dat vooral de Trek Emonda, de S-Works en het nieuwe model van BMC hoge ogen gooiden. Ondertussen hadden we reeds enkele hellingen bestormd en daarbij bleek de Bogneberg de taaiste brok. Wat ons erg plezierde, was het feit dat Marc er nog steeds bij was en op die manier zijn stijgende vormcurve niet kon verstoppen. Toen iedereen weer van jetje wou geven, werden we wat verder tot stilstand gebracht door een ….. seingever. Ook daar zou de wedstrijd passeren. We zagen er enkel de laatste deelneemster die reeds op geruime afstand gereden was. Maar niet getreurd …. We konden er vlug weer tegenaan maar korte tijd later werden we opgehouden door een ….. je raadt het al….. Nu zagen we geen enkele renster maar nog enkel de groene vlag. Na het derde oponthoud stonden de zenuwen wat gespannen en werd in heel snelle draf richting Kortrijk gestoven. Wellicht wat te snel want Marc moest 15 kilometer voor het einde het peloton laten gaan. Misschien eens nadenken over werkwijze waarbij we zo dicht bij het einde het principe “samen uit, samen thuis” meer huldigen? In elk geval een heel mooie rit waarbij we wielrensters zagen die koersten, seingevers die zwaaiden, Tinekesvrienden die soms node moesten plassen, Tinekesvrienden die zelf koersten, ….. kortom een waaier aan verschillende sensaties die onze zondagmorgen zo mooi en uniek maakt. Dank aan Geert voor het uitstippelen van deze mooie rit. Ondanks de mannen/ vrouwen met het befaamde seinbordje reden we 100.7 km aan een gemiddelde van 25.2 km/uur en overwonnen we 452 hoogtemeters. Afspraak zondag voor een jaarlijkse hoogdag met name de rit op verplaatsing naar Gavere. Marc zal er ongetwijfeld opnieuw een pareltje van maken ! ! ! Yvan