Verslag van de rit door weer en wind naar Cats- en Zwarte Berg op zondag 6 augustus 2023

Zondagmorgen 6 augustus rond 6.30 uur: een blik naar buiten laat het ergste vermoeden. Donkere wolken geven je een onzalig gevoel en de gierende wind zorgt voor weinig fleurige vooruitzichten. Maar ….. daartegenover staat de melding de avond ervoor van onze president/ meteoroloog die verklaarde dat het slechts zou regenen tot 6 uur ‘s morgens en dat de volgende buien er pas zouden komen rond 12 uur ’s middags. Ervaring leert ons sinds jaren de dat de weervoorspellingen van Martin van die aard zijn dat we al moeten teruggrijpen naar Armand Pien om iemand te kennen van dit niveau. Dus besluiten we maar om er op uit te trekken….. Aan het kasteel van Heule ontwaren we slechts 5 Tinekes: het slechte weer en Kortrijk congé die talrijke leden gebruiken om fysiek en mentaal opnieuw aansluiting te vinden bij onze geliefde club, zijn de voornaamste oorzaken. Slechts 5 leden aan de start maar op dergelijke momenten worden echte mannen van mietjes gescheiden, zien we het onderscheid tussen echte Flandriens en saloncoureurs, wordt het kaf van het koren gescheiden, komt de olie bovendrijven, …. kortom een elite gevormd door Martin, Piet, Diederik, Xavier en ondergetekende tekenden present voor deze letterlijk stormachtige rit. Martin waakt als voorzitter over zijn leden als een klokhen over zijn kuikens en bood gezien de weersomstandigheden een alternatieve rit aan naar Klerken maar dit voorstel werd vriendelijk doch vastberaden door de leden naar de prullenmand verwezen: we wilden en zouden de oorspronkelijke rit naar de Cats – en Zwarte berg afwerken ! Dat de parcoursbouwer niet aanwezig was, werd zelfs niet in overweging genomen. Dank zij Geerts doorgestuurde gpx-file zouden wij de ruim 100 km afwerken, en geen regenbui, geen storm of wat dan ook zou ons tegenhouden ! Zelfs voor de buitenstaander was het zonne (???) klaar: hier stonden vastberaden atleten aan de start ! En het moet gezegd, de rit begon niet alleen onder een dreigend wolkendek maar ook onder een slecht gesternte: amper gearriveerd in Moorsele of een lekke band werd door Yvan gesignaleerd. We waren amper vertrokken…... Maar de herstelling werd doorgevoerd en het moreel front bleef onaangetast. We wilden doorgaan en onder het motto “Hoe sterk is de eenzame fietser die krom gebogen over zijn stuur ….” ging het richting Heuvelland. Felle tegenwinden brachten een waar Gent-Wevelgemgehalte naar boven en gelukkig konden we rekenen op sterke beren om beurtelings de kopbeurten voor hun rekening te nemen. Bij wijze van verwelkoming werden bij het aansnijden van de heuvelzone getrakteerd op een mooie regenboog, dit op één van de schaarse ogenblikken dat de zon haar opwachting maakte. Na ongeveer anderhalf uur gebeuk tegen de wind, trokken we schreve over en gingen we de internationale toer op. Frankrijk was duidelijk blij een ploeg als de onze te mogen verwelkomen. Maar veel tijd om te genieten was er niet want daar doemde de Catsberg op. Xavier bestormde die Vanderpoelgewijze maar de anderen verteerden ook moeiteloos deze heuvel als ware het een molshoop. Wind en hellingsgraden kregen ons niet kapot. Op de Catsberg was een pauze voorzien maar deze veranderde al snel, niet in een “red alarm” maar wel in een “brown alarm”. Piet had immers last van een enorme aandrang door impulsen die vanuit de dikke darm naar meer oppervlakkige niveaus worden gestuurd waardoor hij zelfs bereid was om zijn fiets te ruilen voor het gebruik van een toilet. Inspectie ter plaatse leerde ons dat op de Catsberg nergens een oplossing kon gevonden worden maar ook inzake oplossingen voor urinaire en fecale problematieken bleek onze voorzitter van goudwaarde. Hij kende een zaak wat verder afwaarts …. en dat bleek ook te kloppen. De herberg “La maison de la commune” was open en terwijl Piet van een hemelse aflaat genoot, genoten wij van een kop koffie. “La maison de la commune” is een waarachtige aanrader; de tijd heeft er zowat 100 jaar stilgestaan (zie foto hieronder). We kregen koffie uit al verschillende types tassen, vliegen worden er nog gevangen met zo’n lint met lijm, je kunt er eieren van de boer (zijn kippen) krijgen tegen 0.25 € en de cafébaas verklaarde dat zijn vrouw in het café zelf geboren (en gemaakt ????) werd. Kortom een stukje folklore dank zij Piets darmperikelen wiens gezicht na het toiletbezoek er stukken beter uitzag. Maar niet getreuzeld want ook de Zwarte berg, de Mont Noir, wachtte ons op: ook daar bewees iedereen zijn hoog sportief kunnen. Ondertussen waren we aan de terugweg bezig en konden we eindelijk genieten van wind in de poep. Voor Piet een tweede genoegdoening voor deze gevoelige plek op één voormiddag …. Door de sterke rugwind werd de terugweg aan een hels tempo dat steeds tussen de 30 en 40 km per uur bedroeg, afgewerkt. Een hoogstaande rit onder helse Gent-Wevelgemomstandigheden kan op deze manier aan ons reeds uitgebreide palmares toegevoegd worden. 5 moedige mannen weken niet voor enkele regendruppels, gierende wind, frisse weersomstandigheden en werkten 105 km af aan 25.9 per uur en overwonnen niet minder dan 829 hoogtemeters. Dank eveneens aan de parcoursbouwer Geert: je had er moeten bij zijn !!! Yvan