Verslag van de rit naar St-Sauveur op 20 augustus 2023

Saint-Sauveur …. Een rit, geboetseerd en gebeiteld door Mathijs, heeft zich in geen tijd ontwikkeld tot een klassieker waarvoor iedereen nederig zijn petje en fietshelm afdoet. De rit staat voor mooie vergezichten, unieke baantjes vol kiezel die alleen onze Waalse broeders kunnen in elkaar flansen en hoogtemeters die zelfs door onze hoogtemeterspecialist Geert met een ‘welverdiende 9’ worden gequoteerd. Voeg bij dit mooi traject een schitterend weerbericht en je begrijpt dat we over bovenste beste troeven beschikten om Tinekesvrienden in grote getale te mogen verwelkomen aan onze alom gekende startplaats. En toch … slechts 6 mensen aan de start. Een grondige analyse werd verricht en er waren drie elementen die meespeelden: ten eerste is er het sterke reis-DNA van onze leden: Baskenland, Ardennen, …. Velen voelden het kriebelen en wilden andere oorden verkennen (groot gelijk!). Daarnaast is er nog steeds onze gekwetstenboeg en is het wachten op eminente leden met letsels ergens tussen kop en teen waarvan we hopen ze toch nog dit seizoen terug te zien. En er was nog een heel speciale derde reden … Wie niet aan de start stond, was onze eigenste president maar die was voor één keer niet op reis en had protocollaire doch hoogst aangename “verplichtingen”. Nee, deze zondagmorgen geen clubuitrusting maar wel een sjiek kostuum en das (misschien moeten we eens denken aan hemden om Jean-Marie Pfaff-gewijze onze clubnaam op de kraag te laten plaatsen) en dit om zich te presenteren op het festijn georganiseerd door ons ander clubicoon Mark. Hij vierde zijn 40ste, jawel je leest het goed, 40ste huwelijksverjaardag met zijn Veerle. En er is voor Mark dubbele winst: naast zijn 4 decennia onvoorwaardelijke liefde is Veerle sinds kort op pensioen en derhalve kunnen ze nu voor het eerst 24u/24u van elkaar genieten !!! Je zou voor minder een feest geven. In elk geval namens onze Club een welgemeende 40-voudige proficiat aan Marc en Veerle ! ! Voeg daarbij nog dat Kevin pas op de aller-, allerlaatste minuut aanwezig meldde. Na zijn langdurige verblijf in Botswana en Namibië vond men het aan de grens hoogst verdacht dat iemand met een Europese achternaam, Wittewrongel begot, de oversteek wou maken naar Europa. Daarom diende hij eerst zich te melden bij de dienst vreemdelingenzaken en diende hij bewijs aan te brengen van zijn integratie in Europese en Belgische middens. Uiteindelijke bewijsvoering kon gevonden worden in onze eigenste blog alwaar zijn naam regelmatig terug te vinden is en zo kon hij ongestoord ons landje weer binnen. Omdat ze onze blog zo interessant vinden, loopt er trouwens voor het ogenblik een vraag van de Namibische autoriteiten om wekelijks een vertaling van onze avonturen ter beschikking te krijgen. De geringe opkomst kon de pret niet drukken en voor we het wisten werden we ondergedompeld in golvende parcoursen, unieke vergezichten en verorberden we hoogtemeters bij de vleet. En wanneer je dan onwillekeurig begint te denken aan een enig mooie dag, ja dan roept Murphy zich geroepen om weer eens tussen te komen. Nadat Patrick verleden week de trofee veroverde van ‘den deurstuuk van het jaar’ liet nu zijn voorband het afweten. Ja dat komt ervan als je de week ervoor verklaarde dat je in tijden geen lekke band kreeg …. Nu, ondertussen zijn de technische vaardigheden van Patrick voldoende gekend om te weten dat deze herstelling in geen tijd afgehaspeld werd en ondertussen profiteerde Kevin ervan om een plaspauze in te lassen. Blijkbaar heeft zijn drieweken durende blaastraining in het buitenland nog niet de gewenste resultaten opgeleverd. Terwijl de zon alle registers opentrok was het ook tijd voor ons om het echte werk aan te pakken en wisten we dat vanaf Frasnes-Les-Anvaing een gepeperde helling ons stond op te wachten. Gesneden koek voor Mathijs, Kevin en Xavier om deze te bestormen. Op ‘Saint-Sauveur-platse’ werd een korte break georganiseerd en werden alweer én belangrijke weetjes uitgewisseld én belangrijke zaken geconstateerd. Zo werd een boompje opgezet over priapisme en kreeg iedereen de kans om relevant wetenschappelijke kennis over dit onderwerp op te doen. Daarnaast werd ook een belangrijke boom opgezet over het al dan niet moeilijke toiletbezoek tijdens het begin van een verlofperiode …. Daar had Kevin echter totaal geen boodschap aan … die had een openbaar toilet gespot en kon niet aan de verleiding weerstaan om die pot verder te vullen en eigen darmen te ledigen. De opluchting was tot ver buiten de gemeente hoorbaar. Blijkbaar heeft Piet op de Catsberg onbewust voor een nieuwe trend gezorgd binnen ons peloton. Snel werd nu de steven gericht naar de Karnemelkbeekstraat en ook deze helling werd al bij al vlot verteerd en had iedereen reeds de terugweg in gedachten tot ondergetekende zijn duit in het zakje deed en de vermaledijde uitroep ‘plaaaaat’ moest rondbazuinen. Maar Cruijffs gezegde ‘ieder nadeel heb zijn voordeel’ was hier meer dan ooit van toepassing. Het onheil geschiedde vlakbij wielercafé ‘De oude hoeve’ alwaar de leden tijdens het herstel zich te goed deden op een schaduwrijk gezellig terrasje aan een frisdrank en waar zelfs fietsgerief aanwezig was om herstellingen uit te voeren. Derhalve werd ter plaatse de trofee uitgereikt van ‘mooiste plaats om plat te vallen’. De terugweg was een klassieker en werd er een heel, heel stevig tempo aangehouden om onze verloren tijd in te lopen. Op die manier stormden we richting Kortrijk en voor het we wisten, was ook deze rit rijp voor de historieken. Dank Mathijs voor dit mooi traject en proficiat aan iedereen (Mathijs, Xavier, Kevin, Geert, Patrick, Yvan) die deze zware klus tot een goed einde bracht. We reden immers 95 kilometers aan een gemiddelde van 26,7 per uur en verorberden 705 hoogtemeters. Afspraak zondag voor de beruchte Plugstreets onder aanvoering van onze voorzitter. Start om 8 uur! Yvan