Verslag van de rit naar St-Juliaan op 17 september 2023

In de kletsnatte nacht van zaterdag op zondag braakten de hoogzwangere regenwolken alle nog achtergebleven restanten van de voorbije Tinekesfeesten uit. Het bleef echter beperkt tot water, water en nog eens water, in de volksmond beter bekend als “galle”. Bachanalen hebben nu éénmaal hun voor-en nadelen en staan ervoor bekend om in functie van leeftijd en trainingsgedrag van de deelnemers sporen na te laten. Bij het optrekken van de al dan niet elektrisch aangedreven rolluiken raadpleegde menig Tinekesvriend vervolgens in sprintmodus het oerbetrouwbare meteo Tinekestation. Er bleek echter geen vuiltje meer aan de lucht hetgeen het smachten naar de tweewieler alleen maar intenser maakte.Het was dan ook een drukte van jewelste aan Ten Koetshuize, historische startplaats van onze club en VIPdorp bij uitstek dat inmiddels uitgroeide tot een fiere VIPstad. Onze tegenpolen van Streuvelsland waren echter in geen velden en wegen te bespeuren. Maar goed ook, zo konden we hen het schaamrood op de wangen besparen. Enkele verloren zonen maakten opnieuw hun opwachting : de president kwam spoorslags terug uit het Franse Saint-Martin-Le-Colonel, Cies vierde zijn wederoptreden en Red Philip had zijn verhakkelede pols met spuug en plaktouw terug in elkaar geflanst om dit seizoen toch nog eens te kunnen proeven van de clubsfeer. Van de weeromstuit besloot Stad Kortrijk om een autoloze zondag in te voeren. De fietstratenstad bij uitstek wou niks aan het toeval overlaten en wilde ten zeerste accidenten vermijden gezien de ongetrainde stuurvaardigheid van enkele come-backers kon in vraag gesteld worden. Nultolerantie zoals we ze graag hebben. Onze TripAdvisor Kevin maakte van de gelegenheid gebruik om zijn laatste rit als trouwe parcoursbouwer aan te kondigen. Zoals bekend was Kevin gegeerd wild op de transfermarkt en vanwege zijn lange staat van dienst (25 j) besliste onze oer Vlaamse Raad van Bestuur hem een vrije transfer te gunnen richting de Ramongs. Latere festiviteiten volgen nog. Vol goede moed en om klokslag 8:30 trok ons 14-koppig peloton zich op gang richting Sint-Juliaan. Er werden nog enkele vakantiemijmeringen uitgewisseld, de politieke wantoestanden lieten we voor wat ze waren maar het viel wel op dat de hartslag van enkele roodwitte fans hoger bleek dan normaal. Ze waren in blijde verwachting van het sleutelwoord in deze rit : come back. Bij het ter perse gaan bleek evenwel dat de geboorte in extremisch verstoord werd door een Brusselse n(m)epgynaecoloog. Aan kilometerpaal 17 schreeuwde radio Tineke het uit :” crevaison pour le president-fondateur”. Met het geluid van een sissende slang werd Mark te voet gesteld waarbij het euvel niet volledig kon hersteld worden. Een half opengereten buitenband bleek de stille getuige van een rit in oorlogsgebied. Hoeveel pech kan men hebben in 1 seizoen? Net als in de voetbalwereld is het ook in de wielerwereld een ongeschreven wet : wie achteraan staat is het mikpunt van Murphy. Onze clubgps sprak ondertussen de gevleugelde maar voor hem zeer ongewone woorden “woar bennenik hier nu?”. Een Messiaanse schijnbeweging want er werd onmiddellijk orde op zaken gesteld in zijn meesterwielerbrein dat hem zodoende toeliet om voorzichtig en tegen 20km/u de thuisbasis terug te vinden. In Sint-Juliaan verorberden we aan een oorlogskerkhof ons proviand waarbij een gedachte uitging naar hen die ervoor gezorgd hebben dat we vandaag in alle vrijheid kunnen leven en fietsen. Langs bekend terrein sneden we vervolgens de terugweg aan waarbij enkele goed verdoken valsplatte hoogtemeters de spierspanning op gepaste bar bracht. Bedankt Kevin! 14 renners, 70 km, 27,1 gem en 261 hm. Te noteren dat de strijd voor de bronzen plak nog volledig openligt, zie klassering! Red Philip