Verslag van de rit in Tinekesfeestensfeer op 10 september 2023

Zondag van het tweede weekend van september en dus “partytime” in Heule. Tijdens dit weekend wordt de stille huisvader een fuifnummer, gaan de jongeren steevast nog harder uit de bol en worden brave huismoeders indien hun knoken het toelaten halve paaldanseressen … Wie zondagmorgen vroeg naar de start kwam, zag nog wat stille getuigenissen: straten vol bekers (ondanks de te betalen garantie), enkele halve lijken die de nacht hadden doorgetrokken, hier en daar wat weggegooide frieten en soms ook wat maaginhoud die weer aan de straat werd toevertrouwd… In schril contract met deze half-nog-levende objecten onze Tinekesvrienden die zich monter en fris aanmeldden aan de start ! Wat betreft onze club mogen we gerust van een Remcogewijze wederopstanding spreken of van een ware verrijzenis maanden na Pasen want niet minder dan 14 mensen meldden zich aan de start. Het spreekt voor het niveau van onze club dat onmiddellijk een analyse werd opgemaakt en men kwam tot de volgende conclusie: het aangekondigde traktaat na de rit kon alvast geen kwaad maar het vooruitzicht om een ganse rit zonder windjasjes, regenvestjes, lange broek, afstroopbare mouwen, sjaals of elektrisch deken een leuk toertje te maken, alsook de terugkerende mensen-uit-verlof zorgden voor het hoge opkomstcijfer. De Tinekesfeesten stonden in het teken van La douce France en dit inspireerde duidelijk onze Piet die voor de start de leden toesprak op een manier die Macron en zelfs Charles De Gaulle in vervlogen tijden zouden doen blozen. Naast de aankondiging van de rit en het traktaat bracht hij een uitvoerige, zinderende ovatie ter attentie van de kampioen, met name uw dienaar-reserve-kroniekschrijver-na-de enige-echte-hoofdredacteur-Philippe (die normaal zondag zijn comeback viert). Er volgde een applaus dat tot ver buiten Heule te horen was ! Terloops: Piet probeert ook een nieuwe vorm van duathlon in te voeren. Het eerste gedeelte bestaat uit het fuifbeest afgeven om dan korte tijd daarna de fiets te bestijgen. Via de hoogste diplomatieke kringen is hij dichtbij een officiële erkenning door het Olympisch Comité en hoopt hij ons land te vertegenwoordigen in deze discipline op de Spelen van Parijs. Daarnaast heeft Marc als ervaringsdeskundige reeds toegezegd om de trainingsschema’s voor het eerste deel van de discipline op te stellen en hem doelgericht te trainen. Onder een blauwe hemel en de eerste zonnestralen trokken we er welgemutst op uit. Piet had uit zijn groot receptenboek gekozen voor een vaak glooiend traject waarbij echte beklimmingen uit den boze waren maar waarbij zelden vlak wegdek viel waar te nemen. De mooie vergezichten, belicht met steeds sterke wordende zonnestralen, maakten ons blij en opgewekt. Marc gaf blijk van een stijgende vormcurve en zit reeds met zijn gedachten bij volgend seizoen waar hij na een winter-in-schuim-en-trainingszweet hoopt om menig vriend en (mocht hij er al hebben) vijand te verbazen. Wie ondertussen ook heel wat zweetparels voelde opkomen, was Brecht. Hij had het stalen ros sinds juni links laten staan maar ging tot het uiterste om niet te begeven. “That’s the spirit” Brecht maar de volgende keer wat meer de fiets bestijgen !! Onze waardering voor historiek en religie kennende, werd halt gehouden bij een kapelletje met het opschrift “Ne passez pas par le chemin sans dire un Ave Maria”, en dat werd ook gedaan. Koeken, bananen, gellekes en drankbidons werden overal bovengehaald en onder een deugddoende schaduw aangeboden door de maagd Maria hielden we ons klassiek pauzemoment. Jammer dat er geen politiecombi aanwezig was want nu moesten de mannen waarbij de nood hoog was het stellen met een schamele struik… Ondertussen werd het warmer en warmer maar dit kon de pret en het tempo niet drukken. Piet bleef er samen met Kevin de beuk ingooien tot er na een hergroepering een verzoek kwam van Piet. “Normaal is er nu nog nen toer richting Moeskroen voorzien maar we kunnen hier ook rechtstreeks richting Kortrijk gaan…”. Nog nooit in het bestaan van onze club was een brainstorm zo kort én zo eensgezind …. “Zo rap meuglijk naar Heule platse, win dust !”. En zo geschiedde. De gedachte aan een frisse cola of pint gaf ons vleugels en zo streken we neer in onze feestgemeente. Ondertussen was het stikkend heet en het eerste drankje was rapper uitgedronken dan het opgediend kon worden. Het dorstige weer noopte ons tot een aanpassing van de regels uitgevaardigd door de president. In plaats van 2 traktaten kwamen er drie. Slecht nieuws voor de clubkassa maar schitterend nieuws voor onze droge kelen. En zo konden we ook nagenieten van een mooie rit van 68 kilometer aan een gemiddelde van 27,4 per uur en 395 hoogtemeters, en dit in een prachtig Heuls feestdecor, onder weldoende schaduw, leuk keuvelend en beseften we dat geluk vaak in een heel klein hoekje ligt….. Ondertussen zat onze president de feiten te volgen vanuit de Vercors via WhatsApp en zag hij dat het goed was … Tot zondag ! Yvan