Verslag van de rit naar Ruiselede op 23 juni 2024

De Zoeten Inval oogde nog zoeter dan anders want baadde eindelijk nog eens in een zondagse zee van zon. Niemand minder dan de president himself was hiervoor verantwoordelijk. Hij laadde in de Ardèche hebben en houden terug uit de wagen en perste met enkele schoenlepels hardhandig een tegenstribbelende Zuiderse zon in zijn koffer! Dit onbaatzuchtig gebaar zorgde hier voor het soort weer waarin de bijtjes goed gedijen en hun natuurlijke taken van bestuiving der bloemen op zich nemen voor zover ze op hun woon-werkverkeer niet opgevreten worden door Aziatische Hoornaars. Of hoe meteo Tineke manu militari en tot jolijt van éénieder de weergoden een hak zette! Minder zoet vergaat het Mark dezer dagen. Zijn rijkgevuld sociaal leven zorgt ervoor dat zijn agenda op wedstrijddagen uitpuilt van keelverfrissende en geestesverruimende activiteiten waardoor Veerle haar deegrol niet enkel en alleen meer gebruikt om zoete taarten te bakken. Het wordt eerder een dreigend instrument maar Mark zou Mark niet zijn moest hij ook hiervoor geen creatieve oplossingen kunnen verzinnen en toepassen. Zo zou hij vandaag ter hoogte van Pittem links afslaan om nog tijdig de thuishaven te kunnen bereiken. Let op sociaal en links, het zou zo uit het partijprogramma van Vooruit kunnen komen. Fabien stuurde zijn spoorloze kat na keihard labeur op zaterdag : hij lag nog uitgeput in de bedstee te dampen en droomde ondertussen luidop van sauciskes, ribbetjes, koteletjes, hamburgers, hete honden met choucroute en patatten in de pelle. We noteerden eveneens het wederoptreden van een gebronzeerde Patrick die na een salto mortale en een deugddoende hoogtestage in Spanje vol moed aan de inschrijvingstafel verscheen. Zijn gele Peugeot hangt nog met haken en ogen aan mekaar maar volgens de mecanicien in Patrick komt het alsnog goed ermee. In afwachting daarvan kreeg hij de meest recente Peugeot uit het Roeselaars wielermuseum in bruikleen. Testrijder Fabrice (gescout door de president) tenslotte maakte het plaatje compleet. Hij kwam ultieme ervaring opdoen ten einde komend weekend met de vingers in de neus de parochianenkoers van Bellegem op zijn palmares te kunnen bijschrijven. Hopelijk weet Fabrice daarna nog van welke parochie hij is. Ritarchitect Mark nam ons mee richting Ruiselede : een welgekomen vlak intermezzo op lichtlopende , windvrije en netjes gestofzuigde wegen. De hit van Jacques Brel weergalmde van onder onze fietshelmen. De horizon was gevuld met le plat pays die door de landelijke eenvoud vredig, lieflijk en bekoorlijk oogde. De gespreksonderwerpen in het peloton schoten alle richtingen uit. Zo constateerde Geert verbouwereerd dat hij zijn fluitje niet bijhad. Het was verdwaald geraakt tussen het speelgoed van zijn kroost. Te noteren dat het bestuur en Mark wel voorzien waren van de fluit : hun speeltje maakt steevast deel uit van de echtelijke speeldoos op het nachtkastje en wordt bij het ontwaken op zondag direct in stelling gebracht. Zonder een trap te veel te moeten geven, was het rusten geblazen te midden het heerlijke gebladerte van moeder natuur. Tijdens die pitstop liet Mark opnieuw een quote noteren om u tegen te zeggen. “We rijden vandaag op baantjes die niet bestaan!”. De wegen van onze clubgps zijn nóg ondoorgrondelijker dan de wegen van God. Veel straffer kan het niet meer worden. De 2de rithelft deed ons verder genieten van de omgeving en de sportieve uitdaging. Pedaalomwenteling na pedaalomwenteling kwamen we dichter bij de heimat maar eerst diende er nog een sterk snuifje spektakel aan ons fietsgerecht toegevoegd te worden. Mark voelde zich aan kilometerpaal 79 geroepen en demonstreerde hoe je anno 2024 moet surplacen : in omvergevallen Toren van Pisamodus moeder aarde kussen zoals zelfs de paus het niet meer kan. Joost en Brecht ontpopten zich als spoedartsen en brachten onze president fondateur ongeschonden terug op neushoogte. Oef! Aan kilometerpaal 81 voelde Cies zijn luchtkamer langzaam leeglopen waarop opnieuw Joost de bakens verzette. Als een rasechte Oekraïense verzetsstrijder haalde hij de bom boven die alles terug zou opblazen. Het bleek echter om een Russische nepbom te gaan : het ding ontplofte half gebruikt in de handen van onze krijger! Een verschot van hier tot in Kiev maar gelukkig zonder erg. We vonden dat het zo genoeg was en stoomden op naar de Zoeten Inval alwaar er nog een dunbevolkte après rit werd aangeboden. Heerlijke rit vol animo waarvoor dank aan Mark! 87 km, 27,3 gemiddeld, 222 HM en 13 renners. Philippe