Verslag van de rit naar Diksmuide en de Yzertoren op 28 juli 2024
Op deze glorieuze zondagochtend, onder een onafgebroken blauwe hemel als een schilderdoek, verzamelen 7 Tinekesvrienden zich met stralende gezichten en vol goede moed. De zon straalde als een gouden munt in de lucht en de lucht rook naar ons volgend wieleravontuur.
Wisselweekend in het verkeer en ook een wisselweekend in de deelnemerslijst. Deze week vertrokken opnieuw talloze vrienden op buitenlands trip maar vandaag verwelkomen we Diederik, terug uit de Noordse fjorden en Xavier, heelhuids terug uit het verre Sicilië . Ook een aangenaam weerzien met sponsor Hans , niet gekend als vroege vogel maar worstelend met een jetlag meegebracht uit Thailand, voor Hans is het momenteel 12u30, ideaal tijdstip voor een fietstrip.
Aan de start verder Patrick, Fabien, Arne en ondergetekende.
Op het programma een rit die Xavier vakkundig delegeerde naar de digitale wereld met als resultaat een tocht naar Diksmuide en zijn Yzertoren, woensdag laatst verkend door de President himself en goed bevonden.
In het peloton is the talk of the bunch uiteraard het bericht van Philippe dat deze week insloeg als een bom in ons Tinekeshart. Op doktersbevel geen sympathieke Keizer Philippe meer in ons bollend midden. Er wordt al meteen druk gebrainstormd en talrijke voorstellen passeren de revue om Red Philippe kost wat kost in de club te behouden: benoemen tot Secretaris-Generaal voor het leven lijkt mij het mooiste voorstel, in het voetbal speelt de secretaris toch ook niet mee in de competitie. Ook wordt hij verzocht verder het ritverslag te schrijven, vol metaforen.
Xavier neemt zijn verantwoordelijkheid als ritarchitect en neemt het commando. Langs landelijke wegen passeren we de kazerne van DOVO, onze ontmijningsdienst van het leger. De officier van wacht is content dat onze eerstaanwezende artillerist Joost niet mee is, herinner u de vorige verslagen met de bommen en granaten van Tripadvisor Joost.
Voor Merkem worden we ingehaald door het peleton van pelAton, geen typefout maar een sportieve fietsclub die zijn naam "peleton" moest aanpassen na een claim uit Amerika, ongelooflijk. We haken onze wagonnetjes aan en glijden comfortabel mee in hun slipstream aan een strak tempo van +30/u.
Terwijl we ons een weg banen door het indrukwekkende decor van de Westhoek doemt het verleden om ons heen op. We fietsen door de Vaderlandse slagvelden van de Eerste Wereldoorlog: Merkem, Luigem, Driegrachten , waar de aarde nog steeds de echo's van de geschiedenis fluistert. Hier is de lucht doordrenkt met een melancholie die als een dunne mist over de velden hangt, ons herinnerend aan de offers die voor de vrijheid zijn gebracht. De kazematten lijken als oude wachters die met hun verweerde gezichten ons aansporen om de verhalen van dappere zielen nooit te vergeten.
Het volgende deel van onze odyssee leidt ons langs de oevers van de IJzer, een stroom van glinsterend glas dat als een zilveren lint door het landschap kronkelt. De fietsbanden zoemen over de weg als bijen die zich een weg banen door een bloemige weide, ons voortstuwend met een strak tempo. De velden om ons heen zijn een zee van groen , een schuilplaats voor fauna en flora.
De natuur rond ons vormt een betoverende symfonie: het gekwetter van de vogels, het ruisen van de bladeren en het ritmische geratel van de fietskettingen. Ons peloton is een levende rivier van energie, stuwend als een onzichtbaar klankbord dat de vreugde van de samenhorigheid viert.
We genieten van de pitstop in het zicht van de oude, gedynamiteerde en de nieuwe Yzertoren, echt een puur wielertoerisme gevoel.
De terugweg wordt aangevat met behulp van de rugwind en we laten het tempo niet meer zakken, iedereen doet zijn duit in het kopwerkzakje. De hellingen van Klerken en Terrest worden vlot opgepeuzeld en aangekomen aan de Keuneleute draait Xavier de gaskraan volledig open, alleen en bewonderenswaardige Hans en Espagnol Patrick kunnen zich in zijn wiel vastbijten. Het is pas 11u en we zijn al in Moorsele, te vroeg om al naar huis te gaan en we doen ons lokaal "In de Zoeten Inval" nog eens alle eer aan. De President regeert met volmachten en laaft de dorstigen. We klinken op de prachtige zonnige rit en genieten na met talloze anekdoten. 96 km aan 28.3 gem en 334hm
President en Philippe
Verslag van de rit naar Nieuwkerke op 21 juli 2024
21ste rit van het Tinekesseizoen, en dit op 21 juli ,alombekend als onze nationale feestdag , toepasselijk !. Ook rit 21 in de Tour de France, dit kan geen toeval meer zijn .Traditioneel verspreiden onze Tinekesleden in die periode de wielermicrobe in het verre buitenland ; Xavier bijvoorbeeld maakt reclame voor onze club in de laars van Italie, Sicilië, Diederik leeft zich uit in Noorwegen , Jorge ontbindt zijn duivels in zijn moederland Portugal en Cies tekent present in de Franse Gard. Kwestie dat onze club van internationaal niveau blijft.
Toch vinden we nog 7 gemotiveerde fietsers aan de start aan de Zoeten. De zevende man , onze president himself, was net terug van een blitzbezoek aan de Tour de France en diende opgepikt te worden aan de Lauwebrug in Wevelgem .Martin vertelde guitig over zijn Franse avonturen waar hij hemel en aarde bewoog om samen met zijn zoon en kleinzoon toch maar een glimp op te vangen van de vedetten uit het grootste wielercircus op deze aardbol. Mooi dat Martin de wielermicrobe laat overspringen naar de jongste generaties ! Ook leuk om te horen was dat kleinzoon Jack spontaan een drinkbus kreeg toegereikt van Biniam Girmay en op de foto mocht in het rennersdorp met onze topper Remco Evenepoel. Ongetwijfeld de dag van zijn leven voor die jonge knaap.
Na de rally van 't Ventiel mochten we weer rekenen op de kennis en stielkennis van onze bloedeigen parcoursbouwers waarvan onze Marc ongetwijfeld stilaan een levende legende is geworden. Gedaan met saaie macadams en eindeloze grote banen van de rally, deze keer opnieuw nieuwe en gevarieerde baantjes met mooie vergezichten . Klasse Marc !
De vlakke aanloop werd vlotjes verorberd tot aan kilometerpaal 21 (???again) een zwarte kat ons pad kruiste. Was dit de voorbode van de komst van Murphy of ander onheil ? Helemaal niet, bleek later , de rit kabbelde voort zonder platte banden, kapotte kettingen of tuimelpertes. Gelukkig maar, Murphy moet het maar op een ander zoeken mijn gedacht. Via Warneton en Ploegsteert flaneerden we langs enkele witte plugstreets, die lagen te wachten op Martin's rit op 4 augustus. Martin schakelde daarom advocaat Arne in om zich te kunnen beroepen op zijn exclusiviteitsrecht en eiste daarom dat de plugstreets en alle baantjes daarrond van hem en hem alleen waren. Gedaan met dat cherrypicking van Mark dacht hij, waarop prompt de middelvinger van Marc de lucht in ging.
Intussen staken we de Frans-Belgische grens over en kregen we ook wat meer hoogtemeters voorgeschoteld. Dankzij oa de Eeckelstraete en de Ravensberg werden de klimkuiten op spanning getrokken. Heerlijke stukjes natuurpracht in dit grensgebied als je het mij vraagt. Via Nieuwkerke, Wulvergem en Mesen werd de terugtocht ingezet en af en toe werd ons peloton nog eens op een lint getrokken door onze veurzitter die blijkbaar met goeie benen uit Frankrijk is gekomen. Stilaan begint ook de einklassering vorm te krijgen en het kan– zonder tegenslag – op een milimetersprint uit draaien tussen Martin en Joost , tenzij er een derde hond met het been (of oppergaai ) gaat lopen. Spanning troef alvast .
Intussen lopen ook de voorbereidingen voor onze Johan Museeuw rit met bijhorende BBQ gesmeerd en heeft Philippe vanuit zijn besloten bestuurslokaal de pers warm gemaakt , wat onmiddellijk resulteerde in een prachtige tekst op HLN. Zie de link in onze Whatsapp groep. Top gedaan, Philippe !
Nogmaals dank aan Marc voor de uitstekende , plezante en rimpelloze rit van vandaag . Het was puur genieten. Tot volgende week voor de rit naar Diksmuide.
Joost
98 km , gemiddelde van 25,7km/h
Verslag van de rally "In het wiel van het Ventiel" op 14 juli 2024
Zondagmorgen 6u19, in de controlroom van de Tinekesvrienden loopt het ene na het andere onheilspellend bericht binnen. Net als andere grote Tourploegen wordt onze geliefde club ook getroffen door het gekende beestje Corona. Geert moet met het snot in ogen en neus en pijn in het hart afbellen voor zijn geliefde zondagse fietsuitstap. Verder slecht nieuws van onze commerciële manager en tripadvisor Joost, zijn carbonnen vehikel van het merk Murphy weigert na de kuren van vorige week opnieuw alle dienst met een dwarsliggende dubbele crevaison. Joost is weeral de pineut , moet forfait geven en verliest op de koop toe zijn gele trui, wat een miserie, miserie. .. 7 min 2 = met 5 man trekken we op pad naar het Nelson Mandela plein waar het rennersdorp van de rally In het wiel van het Ventiel is gevestigd. We zijn digitaal ingeschreven en worden ter plekke gescand en veilig bevonden, krijgen een polsbandje omgord die goed is voor spijs en drank onderweg. Aan de startlijn wordt ons nog een ontbijtbuffet geserveerd en Patrick en Arne doen zich reeds te goed aan rijststaartjes en alprodrankjes. Na de groepsfoto steken we definitief van wal, begeleid door GPS, GPX en overduidelijke uitpijling, het kan niet mislopen. We dwarsen het Rood-Witte bastion en over de Kulakberg rijden we het Toscane van Zuid-Kortrijk binnen. De zon maakt overuren, er is bijna geen wind en zeer helder zicht, we genieten met volle teugen van het schilderachtige landschap. We slingeren van St-Denijs naar Kooigem en terug, rare kuren soms van de parcoursbouwer, en over de Schelde fietsen we Bouchez land binnen. We ergeren ons aan de lange brede betonwegen vol putten en kloven die voor geen meter bollen, Mark kan dit veel en veel beter zucht hij. Gelukkig wordt het vanaf Anvaing veel boeiender en de Fondateur moet toegeven dat er nieuwe baantjes tussen zitten, ze bestaan dus nog. De eerste kuitenbreker dient zich aan , genaamd Côte de la Tailette, 2km lang met het venijn in het begin zijnde een lange strook aan 13% gevolgd door een korte afdaling met als afsluiter een lange uitloper aan 6% tot 8% tussen wijngaarden. De bekroning volgt boven met een schitterend 360° vergezicht . Na de 2de lommerrijke beklimming fietsen we op een lange heuvelkam waar de bevoorrading wacht op een supermooie idyllische plaats waar de rust en de natuur overheersen. Enkele kippen heten ons hartelijk welkom, zie foto's hieronder. We moeten ze gerust laten en niet voederen staat geafficheerd maar we beginnen luid te fantaseren over een smakelijke Vol-au-Vent en lekkere Coq-au-Vin en het pluimvee slaat in een acht en ook nog paniek en fladdert verontwaardigd weg. Ondertussen zijn de Ramongs ook gearriveerd en we merken menige oud Tinekesvriend op, het weerzien is hartelijk. We zetten de tocht verder via Ellezelles en na de lange klim naar St-Sauveur worden we ingehaald door de Ramongs, we fietsen de afdaling naar Ronse samen in peleton. Arne wordt lyrisch als hij zijn heimat namelijk het gehucht Klijpe opmerkt. In Russeignies hebben we genoeg van het draaien en keren, het mooiste hebben we gezien en de kortste weg naar Heule is een rechte lijn beslissen we. Ondertussen speelt de zon verstoppertje en is een strakke tegenwind opgestoken, het is stoempen richting finish en Paulo trekt de waaier. Om de sleur te doorbreken spelen we enkele spelletjes Keirin met de elektrische Mark als gangmaker. Voor de wieleranalfabeten: Keirin is een uit Japan overgewaaide pistediscipline waarbij de eerste ronden achter een derny worden afgelegd, Mark is onze derny dus. Via het Guldensporenpad raken we zonder enig incident vlot terug in Kortrijk en we zwaaien Paulo uit die voor 4 weken naar Portugal trekt, boa viagem Paulo! Sportieve rit met 101km, 740hm en een heel mooi gemiddelde van 25.5, bravo aan de atleten!!!! President
Verslag van de rit naar de Vlaamse Ardennen op 7 juli 2024
Mensen vragen mij soms: Beste President, waarom starten jullie in godsnaam zo vroeg, nog midden in de nacht en dit op de zevende dag? Wel het antwoord is héél simpel en niet zoals velen denken om vroeger te kunnen aperitieven. Wij starten voor dag en dauw om de hitte van de middag te ontwijken nu de opwarming van de aarde genadeloos toeslaat. Zo fietsen we hedenochtend aan een aangename 12° naar het rennersdorp aan De Zoeten Inval. 10 Tinekesvrienden tekenen present en voor een 7de juli is dit best veel. Radio Peloton signaleert dat 4 copains al op reis zijn vertrokken, de buitenlandse avonturen van o.a Cies en Xavier zijn te bewonderen op Strava. Daarbij vertoeven ook 2 compagnons in de ziekenboeg: Yvan sukkelt met een pijnlijke uitstraling in de benen en deze week werd ook bekend dat niemand minder dan onze briljante verslaggever Red Philippe op de sukkel is met problemen aan zijn tikker. Zijn rood-witte hart heeft het het afgelopen seizoen hard te verduren gekregen met de wispelturige Houdini avonturen van KVK en dat heeft zijn sporen nagelaten. Philippe zijn rikketik kent onregelmatige overslagen en hij moet in het hart van de zomer enkele onderzoeken ondergaan. Ondertussen mag hij niet meer in groep fietsen tot meer resultaat. We missen je makker en steken je bij deze een hart onder de riem, spoedig herstel Philippe! Berggeit Geert trekt het peloton stipt om 7u30 op gang voor een sportief hoogstaande rit richting Zwalm, dwars door de Vlaamse Ardennen. Keuvelend bollen we door Kortrijk en het landelijke Zwevegem naar de heuvelzone. Fabien, revaliderend van een pijnlijke valpartij op de knie 10 dagen geleden had gezworen rustig mee te peddelen in het peleton maar wie zien we na 14 km op kop? ..... Juist. In de verte doemen de bergen op maar plots meldt de wedstrijdradio ne puncher voor Joost, lekke band dus. Met man en macht wordt een verse binnenband genesteld maar bommetjes en Joost rijmen niet samen, zie het verslag van enkele weken geleden. Opnieuw ontploft de band buiten de luchtkamer en Joost zwiert het gloeiend metaal als een hete aardappel door de lucht. Gelukkig werd destijds zijn kandidatuur voor de ontmijningsdienst DOVO niet weerhouden. De pomp van Mark moet soelaas brengen maar het rubber geeft geen krimp en weigert koppig dienst. Blijkt dat de binnenband door het machtsvertoon van Joost zodanig is geschrokken dat het mormel pro-actief de geest heeft gegeven. De tweede poging kent meer succes en na 25' sukkelen gaan we weer op pad maar Joost is echt de pineut van de dag. Nu weigert zijn achterderailleur alle medewerking en blijft de ketting op het kleinste kroontje liggen, niet echt aangewezen bij een bergrit. Onze Tripadvisor strijkt de witte vlag en moet met tranen in de ogen afdruipen richting heimat, wat een pech, zijn fiets kwam nochtans rechtstreeks van de velomaker... Na dit oponthoud snijden we de bergen aan met als voorgerecht de Korte Keer, inderdaad kort maar nijdig met een piek van 10% over de steilste 300m. Boven dwarsen we Nukerke en de Vlaamse Ardennen die zich in de zon openbaren als schilderijen van Valerius De Saedeleer. We genieten met volle teugen van de talrijke vergezichten, net als talloze schitterende prentkaarten op een rij. Het prachtige weer maakt alles nog veel mooier. De Taaienberg laten we links liggen maar de geasfalteerde zijkant is eveneens een echte kuitenbijter. Met de Berg ten Houte dient het hoofdgerecht zich aan: een halsbrekende afdaling en dan zoals op een rollercoaster steil bergop en dan nog op verse kasseien met een piek van 13%. Iedereen zwoegt zich naar boven en de zweetdruppels plengen op het porfier. Boven wacht echter een ellenlange afdaling tussen het schilderachtig landschap richting Schorisse waar we de vallei uitfietsen over het dessert van de dag: De Steenberg, een aangenaam bergske over mooi asfalt met toch weer een piek van 10%. De Stravasegmenten smullen van zoveel lekkers en dikken onze statistieken aan. We bezoeken het pittoreske Horebeke waar Geert voor een superpitstop heeft gezorgd aan de kerk van het unieke Protestantse gehucht Korsele, enig in Vlaanderen. (zie foto's hieronder) En opnieuw een primeur in de rijke geschiedenis van de Tinekesvrienden: in het gebedshuis is een eredienst bezig en galmt de muziek rijkelijk over de straat. Onder begeleiding van de Radfarher cantate van J.S Bach genieten we van onze bevoorrading, kippenvelmomenten! Langs Welden (nieuwe baantjes!!!) vatten we de terugweg aan. In Oudenaarde verliest Mark plots een enorme plastieken zak dat met een plof op de weg valt. De Fondateur neemt steeds zijn hele hebben en houden mee op trip en we merken als inhoud oa menige bitcoins en enkele kasbons van de Bank van Roeselare op, sponsor van de vorige eeuw. Mark zijn intern vestimentair klassement is in de war door het gebruik van zijn pomp eerder op de rit en hij moet zich volledig uitkleden om alles weer op de correcte plaats te krijgen. Van de terugweg herinneren we ons vooral de lange stukken tegen de nijdige westenwind in. Gelukkig hebben we sterke kopmannen zoals Mathijs en Paolo Jorge die geen krimp geven. Ook Fabien die zijn knieval is vergeten doet meer dan een duit in het zakje kopwerk. Ondertussen laat de zon het oververmoeid afweten maar wij zijn stomverbaasd om te zien dat het in het Kortrijkse ferm gegoten heeft , wij bollen moe maar gelukkig het thuisfront binnen zonder één druppel regen. Het was opnieuw een echte 5 sterren rit, de welverdiende felicitaties aan Geert vliegen in het rond. Sportieve rit door de 750 hoogtemeters en de 4 beaufort wind. 98km aan 25,3 gem
President
Verslag van de rit naar de Catsberg en de Mont Noir op 30 juni 2024
Op een doorsnee zondagochtend , zo rond de klok van 7u30 , is de Zoeten Inval al vele malen de startplaats geweest van een groep wielertoeristen die, omringd en beschermd door de wielergoden , de moederlijke bedstee verlaten en opofferen voor een half dagje zelfkastijding en fysieke marteling. Zeker als er de avond ervoor bachanele uitspattingen aan vooraf zijn gegaan. De President himself verpinkte echter niet, en was stipt aanwezig op het appel.
Dit seizoen maakten we al kennis met Tlaloc, god van de neerslag en daarmee samenhangende omstandigheden van kou , wolken , donder en bliksem. We maakten ook al kennis met Aeolus, god van de winden, verspreider van zowel felle noorderwinden als gure oostenwinden .Niets van dit alles want de Zoeten oogde vandaag aangenaam zomers en droog, met een lichte, aangename bries, dit onder ideale wielertemperaturen.
Aan de start werd ook nog maar eens duidelijk dat veiligheid hoog in ons vaandel staat aangeschreven want niet minder dan 5 van de 6 aanwezigen hadden een scheidsrechterlijk fluitje om hun nek hangen. Enkel Patrick beschikte over zijn eigen fluitje, dat wel een metertje lager hing . En of er gefloten werd bij elke bocht of opdoemend autoverkeer. Patrick glunderde ook bij het showen van zijn vernieuwde oldtimer Peugeot. . Eigenhandig werden de resten van zijn val weggetoverd tot een spiksplinternieuwe oldtimer. Of hoe zat dat nu weer ?
Vandaag maakten we echter kennis met Absentus , god van de afwezigen. Want zeg nu zelf , 14 afwezigen op een ledenaantal van 20 … Absentus heeft goed huisgehouden .Het zal zeker niet aan onze Geert gelegen hebben. Donderdag had onze berggeit topoverleg gepleegd met zijn Garmin-toestel en speciaal een dagje verlof ingezet om zijn rit tot in de puntjes voor te bereiden. Respect Geert.
.Al snel merkten we dat Geert zijn beste beentje had voorgezet en er een ***** sterren rit wilde van maken, want al van bij de aanhef door Moorsele werden de vertrouwde wegels in de spreekwoordelijke vuilbak gekieperd en werden nieuw baantjes aangesneden. Nieuwe baantjes , en heel af en toe ook baantjes die niet bestaan, nietwaar Marc ?
We kregen met de kilometer ook steeds schonere en idyllischer landschappen met posterklare vergezichten voorgeschoteld. Via de zijflanken van de Kemmelberg en de Lettenberg naderden we ook de Frans Belgische grens waar er kwistig met hoogtemeters werd rondgestrooid. De intussen onsterfelijke quote van Marc “ gelukkig gaat het nu omhoog” kwam in eenieders gedachtengang piepen. Terwijl de niet geëlectrifeerden onder ons het zwart voor de ogen kregen op de Catsberg en Zwarte berg nam Marc tijdens het klimmen nog de tijd om zijn neusgaten uit te prutsen, zijn tanden te poetsen, zijn haar goed te leggen , de digitale krant te lezen op zijn gsm en zijn vrouwtje eens liefdevol op te bellen. Ondergetekende wist tegelijk niet meer van welke parochie hij afkomstig was.
Vergis u echter niet : onder de EP V-max motor van Marc schuilt echter een Tinekesvriend die een ijzersterke conditie heeft opgebouwd en vlotjes ook de vlakke, snellere tussenstukken verteert. Het doet vooral plezier te zien dat Marc opnieuw het ware wielerplezier heeft terug gevonden . Mooi zo !
Ondertussen vond de achterband van Matthias het nodig om even op de pauzeknop te drukken en zich luidkeels te laten leeglopen. Terwijl iedereen genoot van dit prachtige Franse landschap dat eens Vlaanderen toebehoorde , klaarde handige Matthias zijn klusje met sprekend gemak.
Op de terugweg werd, met de wind in de rug, de snelheid en ons gemiddelde wat opgevijzeld en maakten we ook kennis met de 8-jarige Jack uit Geluveld die met zijn papa meeschoof op onze terugtocht Al gauw bleek dat de toekomst van de wielersport en onze club verzekerd is want deze knaap nam enthousiast en met trots geregeld wat kopwerk voor zijn rekening, wat hem prompt een vetbetaald contract opleverde . Met dank aan onze scoutingscel. Straf en schattig tegelijk !
De complimentjes voor de schone rit vlogen intussen rond de oren van onze Geert . Geert nam deze in dank aan en spoorden hem aan nog harder op zijn pedalen te trappen. In die mate zelfs dat zijn ketting er de geest aan gaf en doormidden gekliefd werd door de beukende machtsuithalen van onze berggeit. Een kapotte ketting betekent zonder pardon einde verhaal en de bezemwagen opzoeken. Vrouwlief werd vriendelijk maar kordaat uit haar keuken gebeld , de patatjes stonden nu net te pruttelen zeg , om Geert uit zijn eigen parcours te halen.
We bolden voldaan richting de heimat in Heule waar we met veel nagenot konden terugkijken op een pracht van een rit . Volgende week is Geert opnieuw aan zet richting de Zwalmstreek, tot dan !
6 man, 105km, 25,6 gem
Joost
Abonneren op:
Posts (Atom)