Verslag van de rit naar de Vlaamse Ardennen op 7 juli 2024

Mensen vragen mij soms: Beste President, waarom starten jullie in godsnaam zo vroeg, nog midden in de nacht en dit op de zevende dag? Wel het antwoord is héél simpel en niet zoals velen denken om vroeger te kunnen aperitieven. Wij starten voor dag en dauw om de hitte van de middag te ontwijken nu de opwarming van de aarde genadeloos toeslaat. Zo fietsen we hedenochtend aan een aangename 12° naar het rennersdorp aan De Zoeten Inval. 10 Tinekesvrienden tekenen present en voor een 7de juli is dit best veel. Radio Peloton signaleert dat 4 copains al op reis zijn vertrokken, de buitenlandse avonturen van o.a Cies en Xavier zijn te bewonderen op Strava. Daarbij vertoeven ook 2 compagnons in de ziekenboeg: Yvan sukkelt met een pijnlijke uitstraling in de benen en deze week werd ook bekend dat niemand minder dan onze briljante verslaggever Red Philippe op de sukkel is met problemen aan zijn tikker. Zijn rood-witte hart heeft het het afgelopen seizoen hard te verduren gekregen met de wispelturige Houdini avonturen van KVK en dat heeft zijn sporen nagelaten. Philippe zijn rikketik kent onregelmatige overslagen en hij moet in het hart van de zomer enkele onderzoeken ondergaan. Ondertussen mag hij niet meer in groep fietsen tot meer resultaat. We missen je makker en steken je bij deze een hart onder de riem, spoedig herstel Philippe! Berggeit Geert trekt het peloton stipt om 7u30 op gang voor een sportief hoogstaande rit richting Zwalm, dwars door de Vlaamse Ardennen. Keuvelend bollen we door Kortrijk en het landelijke Zwevegem naar de heuvelzone. Fabien, revaliderend van een pijnlijke valpartij op de knie 10 dagen geleden had gezworen rustig mee te peddelen in het peleton maar wie zien we na 14 km op kop? ..... Juist. In de verte doemen de bergen op maar plots meldt de wedstrijdradio ne puncher voor Joost, lekke band dus. Met man en macht wordt een verse binnenband genesteld maar bommetjes en Joost rijmen niet samen, zie het verslag van enkele weken geleden. Opnieuw ontploft de band buiten de luchtkamer en Joost zwiert het gloeiend metaal als een hete aardappel door de lucht. Gelukkig werd destijds zijn kandidatuur voor de ontmijningsdienst DOVO niet weerhouden. De pomp van Mark moet soelaas brengen maar het rubber geeft geen krimp en weigert koppig dienst. Blijkt dat de binnenband door het machtsvertoon van Joost zodanig is geschrokken dat het mormel pro-actief de geest heeft gegeven. De tweede poging kent meer succes en na 25' sukkelen gaan we weer op pad maar Joost is echt de pineut van de dag. Nu weigert zijn achterderailleur alle medewerking en blijft de ketting op het kleinste kroontje liggen, niet echt aangewezen bij een bergrit. Onze Tripadvisor strijkt de witte vlag en moet met tranen in de ogen afdruipen richting heimat, wat een pech, zijn fiets kwam nochtans rechtstreeks van de velomaker... Na dit oponthoud snijden we de bergen aan met als voorgerecht de Korte Keer, inderdaad kort maar nijdig met een piek van 10% over de steilste 300m. Boven dwarsen we Nukerke en de Vlaamse Ardennen die zich in de zon openbaren als schilderijen van Valerius De Saedeleer. We genieten met volle teugen van de talrijke vergezichten, net als talloze schitterende prentkaarten op een rij. Het prachtige weer maakt alles nog veel mooier. De Taaienberg laten we links liggen maar de geasfalteerde zijkant is eveneens een echte kuitenbijter. Met de Berg ten Houte dient het hoofdgerecht zich aan: een halsbrekende afdaling en dan zoals op een rollercoaster steil bergop en dan nog op verse kasseien met een piek van 13%. Iedereen zwoegt zich naar boven en de zweetdruppels plengen op het porfier. Boven wacht echter een ellenlange afdaling tussen het schilderachtig landschap richting Schorisse waar we de vallei uitfietsen over het dessert van de dag: De Steenberg, een aangenaam bergske over mooi asfalt met toch weer een piek van 10%. De Stravasegmenten smullen van zoveel lekkers en dikken onze statistieken aan. We bezoeken het pittoreske Horebeke waar Geert voor een superpitstop heeft gezorgd aan de kerk van het unieke Protestantse gehucht Korsele, enig in Vlaanderen. (zie foto's hieronder) En opnieuw een primeur in de rijke geschiedenis van de Tinekesvrienden: in het gebedshuis is een eredienst bezig en galmt de muziek rijkelijk over de straat. Onder begeleiding van de Radfarher cantate van J.S Bach genieten we van onze bevoorrading, kippenvelmomenten! Langs Welden (nieuwe baantjes!!!) vatten we de terugweg aan. In Oudenaarde verliest Mark plots een enorme plastieken zak dat met een plof op de weg valt. De Fondateur neemt steeds zijn hele hebben en houden mee op trip en we merken als inhoud oa menige bitcoins en enkele kasbons van de Bank van Roeselare op, sponsor van de vorige eeuw. Mark zijn intern vestimentair klassement is in de war door het gebruik van zijn pomp eerder op de rit en hij moet zich volledig uitkleden om alles weer op de correcte plaats te krijgen. Van de terugweg herinneren we ons vooral de lange stukken tegen de nijdige westenwind in. Gelukkig hebben we sterke kopmannen zoals Mathijs en Paolo Jorge die geen krimp geven. Ook Fabien die zijn knieval is vergeten doet meer dan een duit in het zakje kopwerk. Ondertussen laat de zon het oververmoeid afweten maar wij zijn stomverbaasd om te zien dat het in het Kortrijkse ferm gegoten heeft , wij bollen moe maar gelukkig het thuisfront binnen zonder één druppel regen. Het was opnieuw een echte 5 sterren rit, de welverdiende felicitaties aan Geert vliegen in het rond. Sportieve rit door de 750 hoogtemeters en de 4 beaufort wind. 98km aan 25,3 gem President