Verslag van de OBA Classic, bergrit naar Cats en andere bergen op 25 augustus 2024
Vele, vele jaren geleden toen ik mijn eerste koersfietske kocht en ik de glimmende bolide vol trots toonde aan moeder de vrouw antwoorde ze laconiek : “awel ? Wat is de bedoeling hiervan ? Je peist toch niet zeker dat ge Museeuw zijt zekers ? Ik antwoordde al even laconiek : nenjènk weie, maar 'k zou mij wel geirne amuseren in ne fietsclub met moaten. Waarop zij : “toch niet bij zo'n bende gasten die 1200 kcal verbranden op hun koersfiets , maar in de derde time er weer 3000 kcal laten binnen gieten ? Om dan zigzaggend en stiepeliere naar huis te kruipen , en om dan de rest van de zondag in horizontale toestand door te brengen ?” En ik : “mobanjè weie, a zo ben ekik niet hoor, ik zou geire bij de Tinekesvrienden gaan rijden, die gaan naar 't schint sporadisch ne keer op café. Drinken en aan den toog arriveren zit gewoon niet in hun DNA”. Met deze intellectuele uitleg kreeg ik 't vrouwtje aan mijne kant en kon ik starten bij de Tinekesvrienden uit Heule.
We schrijven intussen 2024 . Alles verandert met de tijd . Jawel, ook wielertoeristenclubs. Met de jaren wilt de Heulse horecasector ook een graantje meepikken van ons succes en staan ze in de rij aan te schuiven om als sponsor op onze truitjes te mogen staan , worden onze topritten naar de horeca vernoemd, en vooral arriveren onze atleten na hun rit meer regelmatig dan soms op het terras van onze hoofdsponsor De Zoeten Inval.Alsof dat nog niet genoeg is organiseert men nu ook de pitstops in plaatselijke staminees. Vandaag was dit De Helleketel in Poperinge (in de Vuileseulestraat ) , nog maar 2 ritten geleden stopten we in volkscafé De Hert in Ichtegem.. Alée, ik wil maar zeggen : Wat moet ik mijn vrouwtje nu weer wijsmaken ? En vooral : zijn de Tinekes , met het vroegere brave koorknapen-imago nog wel goed bezig ?
Wel , het antwoord of we goed bezig zijn konden we vandaag enkel aan de lijve ondervinden. Opnieuw had een van onze leden, Mathijs nvdr, een grand cru-ritje uit zijne Garmin getoverd . We hebben dit seizoen al vele vele kanjers van ritten mogen rijden, maar dit was er weer zo eentje om in te kaderen in de rijke geschiedenis van onze club .Het werd uiteindelijk een rit op verplaatsing vanuit Zonnebeke, maar wel zonder onze champ Ivan gerekend. Die vertrok voor dag en dauw met zijn koersepaard vanuit Heule om meer dan op tijd present te tekenen. Alles samen heeft Ivan vandaag dus 90 + 50 km gefietst . Waaauw , als dat niet straf is ! We vertrokken uiteindelijk met een schone groep van 13 man aan tearoom-restaurant De Nonnebossen (jawel ) voor een tocht vol hoogtemeters door de mooiste stukken van Heuvelland en een diep stuk in Frans Vlaanderen. We verwelkomden terug van weggeweest onze Frederik, Paulo en ook Mathias. De Monteberg , met zijn mooie wijngaarden en zo schilderachtig gelegen Dranouter en Kemmel, was onze eerste kuitenbijter. Vanaf dan ging het constant op en af en fietsten we heerlijk onder een fris zonnetje door de mooie en heuvelachtige landschappen . Wat een pracht en weelde hebben wij toch zo dicht bij de deur ? Tussendoor was het nog een zalig napraten over de stuntrit van vorige week met De Leeuw.
Geruisloos reden we “Le Nord “ binnen waar met de Zwarte Berg en de flanken van de Catsberg de klimmersbenen werden getest. Een kolfje naar de hand van De Fondateur zeg maar,” eindelijk eens een stevige bergrit, dat is op mijn lijf geschreven “ moet Mark gedacht hebben. Dit terwijl ondergetekende het zwart (van de Zwarteberg ) voor de ogen kreeg. Intussen kon Xavier zijn bloedvorm niet wegsteken en reed hij regelmatig zo'n beetje treiterend en uitdagend voor de groep uit. Waarom rijden jullie zo traag , dacht hij luidop ? Mathijs daarentegen, koelbloedig als hij is, behield het overzicht en de controle en bepaalde meesterlijk het juiste Tinekestempo. Na een goeie 50 km begonnen de magen als castagnettes te rammelen en plakte ons verhemelte aaneen van den dorst . We werden prompt op onze wenken bediend door Mathijs en stopten bij Lena van De Helleketel . Daar waar de tijd is blijven stilstaan is, waar de picon rijkelijk vloeit , waar er enkel nog cash kan betaald worden en waar de plaatselijke smokkelaars nieuwe routes bekokstoven.
Comeback kid Matthias toonde nog maar eens uit welk sympathiek hout hij is gesneden en trakteerde de hele bende op een verfrissend plaatselijk Hommelbiertje. Dikke merci , Matthias ! Klasse ! De goeie sfeer onder elkaar kon alvast niet meer stuk. Paulo twijfelde nog even of alcohol op dit uur van de dag wel een goed idee was, maar Diederik kon 'm overtuigen door te opperen dat ne goeie Hommel vol vitaminen en krachtvoer zit. Gratis profesioneel apothersadvies mag namelijk nooit in de wind geslagen worden. Vanaf volgende week is er dan ook volop Hommelbier in de aanbieding te koop in zijn apotheek.
Via Rode berg en Baneberg werden de laatste hoogtebrokjes verteerd en met een kilometerslange afdaling met rugwind werd ons gemiddelde terug naar de juiste proporties gebracht. En of we goed bezig zijn ! De complimentjes voor de schone rit vlogen intussen door de lucht, die Mathijs dankbaar in ontvangst nam. Het was dan ook een rit om duimen en vingers van te af te likken en we hebben van begin tot einde elke minuut genoten .Proficiat Mathijs !
Volgende week ruilen we Heuvelland terug voor Heuleland en is Frederik aan zet voor een rit naar Anzegem. Tot dan! Joost
90 km, 13 deelnemers, 881hm (!!!!) en 26,1 gemiddeld
Verslag van de hoogdag met Wielerkampioen Johan, De Leeuw van Vlaanderen op 18 augustus 2024
Zoals kinderen wekenlang vol verlangen uitkijken naar de komst van Sinterklaas, zo keken de Tinekesvrienden wekenlang en met evenveel verlangen uit naar de blijde intrede van niemand minder dan wielerkampioen Johan Museeuw alias de Leeuw van Vlaanderen.
De wereldkampioen die de ene klassieker na de andere op zijn palmares schreef en zelfs 3x de beste was in Vlaanderens mooiste en Paris-Roubaix vond onze club meer dan de moeite waard om vóór dag en dauw vanuit de Vlaamse Ardennen naar Heule - het mekka van het wielertoerisme - af te zakken. Zelfs al om klokslag 6u brulde zijn wekker hem wakker en sprong hij ergens tussen de Kwaremont, de Paterberg en zijn trofeeën frivool uit de bedstee.
Voor de gelegenheid hadden we enkele gastrenners kunnen strikken waaronder zelfs een Remco uit Zwevezele! Bij aankomst van de Leeuw aan de Zoeten Inval - plots dook zijn tegelijk imposante en sierlijke figuur van achter de muur op - kon men een speld in een hooiberg horen vallen. De anders zo guitige bende was even starstruck of was het eerder klauwvrees? Feit is dat het ijs vlug gebroken werd en na de speech van de voorzitter vertrok het opgewonden peloton met de special guest naar een legendarische locatie voor een activiteit op 2 wielen.
We schakelen over naar Carl Berteele op de motor voor het rechtstreekse verslag: een mooi peleton van 12 Tinekesvrienden en 5 gastrijders snijden om 8u stipt de dorpskom van Heule aan. De andere wielerclubs kijken ons met open mond en vol verbazing aan, het aureaal en charisma van de wielerkampioen verlicht en verblindt de massa op de platse. Iedereen zwaar onder de indruk...De parcoursbouwer heeft gekozen voor een doortocht door de Guldensporenstad maar daar werden de afgelopen nacht de verkeersborden door elkaar gehusseld, niets dan sens-unique en eenrichtingsverkeer... en dat met een volgwagen , niet evident. De President blijft echter ijzig kalm en schakelt geruisloos naar plan B: Mathijs leid de troepen langs de Leie naar Bissegem en de voorzitter programeert de volgwagen richting Baliestraat in Marke. In Bissegem echter een wanhopige kreet: crevaison bij één van de gastrenners... Het zal toch niet waar zijn zeker, heeft Joost naast Museeuw ook Murphy uitgenodigd???? Het herstel verloopt echter vlot dankzij vereende krachten en via onze oortjes wordt ook de service course op de hoogte gesteld. Gelukkig verloopt de verdere rit zonder andere incidenten, Murphy wordt los uit het wiel gereden. Hoe is de vriendschap tussen de Wielerkampioen en Joost eigenlijk gegroeid hoor ik je vragen? Wel op een wielervakantie hebben zij samen de Stelvio beklommen. Joost had een superdag en Johan juist een snertdag maar Joost is bij Johan gebleven en hem 3u moed ingesproken en drank en eten gegeven en zo zijn ze samen moe maar gelukkig op de top geraakt,de eeuwige vriendschap en het wederzijds respect was geboren, is dat niet mooi!!!! Via de hellingen van Marke en Bellegem (waar Johan nog de rit won in de driedaagse van W-Vl) bollen we de Walen binnen. Kampioen Johan ontpopt zich als een supersympathico en babbelt vlotjes met zijn fietsvrienden van deze ochtend. Vragen over de huidige generatie, technische problemen, druk in binnen- en buitenbanden, op alles krijgen we een professioneel antwoord. Ondertussen naderen we de piste en Johan is onder de indruk hoe vlot we door Roubaix snijden en geeft een eerste pluim aan de organisatie. We komen aan in de memorabele piste waar de wielerlegendes aan de muren plakken en de baan heroïek ademt , kippenvel bij iedereen, zelfs de drievoudige oud-winnaar is onder de indruk. Hij geeft onmiddellijk een workshop hoe je best over een wielerpiste vliegt en naar godsvrucht en vermogen legt iedereen minimum 2 rondjes af, de ene al wat hoger in de bocht of de andere maar iedereen blijft veilig op zijn 2 wielen. We willen een groepsfoto nemen aan de legendarische eindmeet van de kasseiklassieker maar komt er daar zomaar een andere wielerclub voorkruipen ... en wat raad je , ze zijn van Waregem, altijd miserie met die gasten maar des avonds schiedt gerechtigheid met alweer een thuisnederlaag voor Zulte en een glorieuze overwinning voor de VK. Sportdirectrice Jana, dochter van Joost, en haar vriendin Julot hebben ondertussen een indrukwekkende bevoorrading op poten gezet, zie foto, waarvoor dank! De Leeuw is alweer onder de indruk en deelt zijn 2de pluim uit. Na menige selfie's en andere foto's wordt de terugweg ingezet. Op de kasseistrook van Herseaux - Dottenijs toont de Kampioen zijn pure klasse en trekt eens stevig door, niemand, ook niet op het randbeton, kan hem volgen, enkele kasseistenen vliegen los in het rond, indrukwekkend. Op de laatste hellingen in Rollegem hangen enkele gastrenners serieus tussen hun kader maar de groep wacht hen steeds op zoals gevraagd in de ochtendbriefing. Heel tevreden over de prachtige rit in excellent gezelschap arriveren we aan ons lokaal "In de Zoeten" waar de familie, aperitief en barbecue wachten
Na de inspanning en de glorievolle momenten volgde de welverdiende ontspanning. In navolging van de ons welbekende oergezellige Ronde van Vlaanderenactiviteiten volgde nog een rasechte Vlaamse kermis waarbij allerlei soorten worsten, ribbekes, vlees-en andere brochettes omringd door kleurrijke groenten en overgoten met de beste bier-en wijnsoorten verorberd werden. Anekdotes vlogen in het rond, heldenverhalen passeerden de revue, iedereen was Flandrien! De Leeuw luisterde naar de geanimeerde verhalen, gromde poeslief, knikte instemmend en zag dat het goed was. Als apotheose werd Red Philippe nog totaal verrast met een onvergetelijk huldemoment dat gepersonaliseerd werd onder de vorm van een fantastische kader die een ereplaats zal krijgen in zijn “mancave”. Een mancave die stilaan de vorm van een wielermuseum begint aan te nemen en waarbij de Tinekesvrienden niet alleen de hoofdrol spelen maar vooral voor eeuwig en altijd in zijn soms sputterend hart zullen blijven zitten.
Bij zijn afscheid haalde Johan Museeuw nog de woorden van onze voorzitter aan die hem voor altijd zullen bijblijven en als voorbeeld zullen dienen bij volgende gelegenheden. “Wielertoerisme is samen uit, samen thuis. Wachten op elkaar na koersmomenten is niet vertragen maar voet uit het klikpedaal en op de grond”.
Laat dit nu net de kernwaarden van onze club zijn die al sedert het ontstaan gekoesterd en toegepast worden. Veel mooier kan het niet meer worden.
Het werd een onvergetelijke dag die met gouden letters in het gulden geschiedenisboek van deze club, de beste van Heule, zal ingeschreven worden!
Philippe en Carl Berteele
Verslag van de Heulius Classic, rit naar Ichtegem en café De Hert
We zeggen en schrijven al rit 24 van ons Tinekesseizoen. We zijn reeds half augustus, de oogsten geraken klaar voor de oogst, de boeren zorgen voor de nodige bedrijvigheid, de dagen worden toch wat korter, maar tegelijk strooit onze Jacotte Brokken volop in het rond met warme tot hete zomerdagen. Deze zondag was er zo eentje, zo een zondag met een hemelsbrede open blauwe hemel, een licht verfrissend zuidwesterke en dit onder tropische zonnestralen. Kortom , een weertje copy-paste uit de Côte d'Azur.
We verzamelden opnieuw aan ons vertrouwde clublokaal waar Kortrijk Congé stilaan op zijn einde loopt want we tellen intussen al een 12 tal olympische atleten aan de start. Vorige week waren we blije getuige van come back kid–champ Yvan, vandaag verwelkomen we , na een onderbreking van enkele maanden, een telg uit de Vanneste-dynastie , namelijk onze Siemen. Hij verscheen apetrots met zijn spiksplinternieuwe uitrusting , klaar om alle conditionele twijfels definitief onder de mat te vegen. Aan een streep kopwerk durfde hij zich nog niet wagen , maar toch kwam hij geregeld piepen aan de kop van ons peloton . Het is duidelijk : de conditie staat er opnieuw, en vanaf volgende week zal Siemen zich outen als een doorwinterde kopman, klaar om zijn 2 broers te doen blozen.
Zoals iedereen weet moesten we eind vorig seizoen afscheid nemen van 3 ervaren parcoursbouwers, Piet ; Simon en vooral Kevin. Het zorgde bij ons bestuur toch voor de nodige kopbrekens hoe we dit allemaal konden opvangen, Maar bij elke tegenslag ontstaan echter nieuwe kansen en opportuniteiten en dienden we de talenten aan te boren bij onze andere leden . Vandaag waren we getuige van de geboorte van een nieuwe klassieker op onze kalender : de Heulius Classic. Dit alles uit de geest en onder regie van onze gewaardeerde en enthousiaste Diederik. Zijn maiden ritontwerp naar het Noorden was duidelijk een pareltje , met volle teugen gesmaakt door iedereen.
Niet simpel want de voor de hand liggende pareltjes situeren zich in de populaire heuvelstroken rond Ieper of de Vlaamse Ardennen . Een geestig ritje naar het Noorden maken is dus meteen een extra moeilijkheidsgraad. Begin deze week , toen de rit in onze app verscheen, viel het kennersoog van onze ervaren Vlaamse Ardennen specialist Geert op dat er hier en daar nog wat verbeteringen mogelijk waren. Onze 2 mannen zetten zich direct samen aan de schrijftafel om de rit te finetunen tot een meesterwerk. Klasse , pure klasse !
Ook aan de start : onze sympathieke weldoener en hoofdsponsor Hans die als zaakvoerder van het advocatenkantoor Heulius de high quality-rit onder een goedkeurend oog wilde bewaken . Met 3 wekkers slaagde hij er gelukkig in tijdig in te tikken op onze prikklok.Onder impuls van het strakke tempo van Matthijs vertrokken we via landelijke wegen over Gullegem via Sint Eloois-winkel naar De Mol in Izegem waar we nieuwe wegels doopten ( o.a. het nieuwe afrittencomplex E 403- rijksweg voor fietsers) en schuurden verder langs Roeselaarse grond om via de Ruidenberg in Kortemark een zeldzame kuitenbijter te verorberen.
De pitstop werd genomen op de markt van Ichtegem , heimat van Hans, in een opmerkelijk ouderwets, volks wielercafeetje De Hert , waar je uren nodig hebt om alle wielerprullaria te bestuderen. Patron Dirk is dan ook een notoir wielerfanaat en geeft al decenia wielercommentaar tijdens tal van koersen. Ideale stop dus voor een wielerclub, waar we na het traktaat van Hans (chique gebaar !!) ook nog eens getrakteerd werden door de patron op een suikerwafel. Vast ritueel voor elke passerende wielerclub blijkbaar. Tegelijk is deze staminee blijkbaar een kruispunt van de Ichtegemse riolering waar de stankafsluiter niet meer optimaal bleek te werken. Het zorgde samen met de aanblik van een 5 dagen achtergebleven afwas voor voldoende hilariteit en gegniffel in ons peloton . De gezondheidsinspectie zal dit ongetwijfeld door de vingers gezien hebben door de pure charme en wielerliefde van de patron.
Na dit origineel intermezzo mochten we opnieuw genieten van de mooie landschappen in het Torhoutse ommeland. We doorkruisten de bossen waar de bende van Baekelandt in de 18de eeuw de streek onveilig maakte . Deze schitterende posterwaardige dreven passeerden ook het statige kasteel van Wijnendale, dat meermaals een afspraak had met de geschiedenisboeken, daar waar Maria van Bourgondie verongelukte toen haar paard galoppeerde Het was ook daar dat koning Leopold III weigerde zich over te geven, samen met Paul-Henri Spaak aan Nazi Duitsland. Via de rock and roll route (jawel !) konden we de heilige festivalgrond van het ter ziele gegane Rock Torhout nog eens aanschouwen. Daar waar verscheidene wereldsterren het terrein plat speelden.
Via Zwevezele, Ardooie en Izegem verlieten we het hart van West Vlaanderen en stoomden we richting ons teerbeminde Heule waar het bestuur nog eens een traktaat deed op het terras van de Zoeten.
Deze rimpelloze rit – Murphy was nergens te bespeuren – was echt genieten geblazen en opnieuw hadden de afwezigen ongelijk. Daarom een dikke merci en proficiat aan Diederik, zeker ook aan Geert voor de professionele afwerking en dikke merci voor Hans voor de opmerkelijke pitstop met traktaat . Ondergetekende tripadvisor is dan ook zeer opgetogen dat we een mooie rit in Noordelijke richting erbij hebben in ons reeds rijkgevuld rittenarchief : de Heulius Classic !
Tot volgende week om 8 u voor onze stuntrit met wielerlegende Johan Museeuw .
Joost
89,2 km gemiddelde 27,4 km/u
Verslag van de rit naar de Plugstreets op 4 augustus 2024
The Magnificent Seven .....
Het zijn wonderbaarlijke tijden voor de Vlaamse wielersport! Nog maar pas heeft Remco geschiedenis geschreven onder de Eifeltoren of s’ anderendaags diende zich een nieuw sportief hoogtepunt aan: 7 Tinekes die de van historiek uitpuilende Plugstreets gingen bestormen. En voor alle duidelijkheid betreft het hier 7 getrainde mannen over wiens chromosomensamenstelling geen enkele onduidelijkheid bestaat. Om alle mogelijke commotie te vermijden, werd iedereen deze week opgeroepen voor medisch onderzoek en het resultaat was overduidelijk: iedereen het XY-chromosoom én met normale testosteronwaarden ...., al zouden we eigenlijk wel willen dat zoals in de eerdere jaren een aantal mensen met het XX-chromosoom zich zouden melden ....
Stipt ongeveer om 7.30 uur ging men van start en werd aan een mooi tempo, aangegeven door Martin en Geert, richting de frontsteek gereden. Vooral Geert voerde de troepen aan op één been en met vingers in de neus. Reden voor deze schitterende conditie bleek te wijten aan een petje met de naam Remco op die hij in alle stilte geleend had van zijn zoon Jorg. Jorg had er geen problemen mee want hij is met zijn gele trui meer een fan van Van Aert en de Lease Bikes.
Door het strakke tempo en na enige omwegen en de (klassieke) hoogstaande onderlinge gesprekken kregen we al vlug de Plugstreets in het vizier. Met al in de eerste meters een verrassing: delen van de straatjes bleken vol modder te liggen en het was dan ook opletten geblazen om rechtop te blijven. Kwatongen menen dat de blubber afkomstig is uit de Seine na de (grondige?) reiniging van deze stadsriool en dat dit goedje persoonlijk door Emanuel en Brigitte met paard en kar naar hier werden gebracht, maar daar konden we geen officiële bevestiging van krijgen.
Iedereen kent onze voorzitter als artiest op de fiets en dat was dan ook meteen het signaal voor hem om zich dubbel te plooien in de hoop een gat te slaan .... en dat lukte wonderbaarlijk, weliswaar was het niet het beoogde gat maar een gat in zijn achterband zodat de jacht noodgedwongen werd stilgelegd en met vereende krachten werk werd gemaakt van het achterwiel van onze voorman. Dankzij het voortreffelijke samenspel van de vingervaardigheden van Martin, de assistentie van Patrick, de power van Joost en het voor het eerst gelukte gebruik van het bommetje werd in geen tijd de weg verder gezet..... helaas: kort daarna opnieuw een “crevaison” en weer van onze chairman en aan hetzelfde wiel! Soit: deze pauze liet ons toe te genieten van de fraaie vergezichten en de zon die zijn uiterste best deed om ons wat extra plezier te verschaffen. Reservebanden, bandenlifters, pompen, spierkracht, .... kortom alles werd in de strijd gegooid ten einde het koppig vehikel van Martin te bedwingen en met succes; enige tijd later konden we verder. Zoals de traditie het wil, werd halt gehouden aan het “Monument Christmas Truce” waar men de kans kreeg om de innerlijke mens te versterken en het onderste van de mens te ontlasten . In deze omgeving kwamen op Kerstmis 1914 Britse en Duitse soldaten de loopgraven uit om te verbroederen en voetbal te spelen in niemandsland. De UEFA onthulde er 100 jaar later dit monument. Soms zijn we ons te weinig bewust van de sterke historieken waar we even pauzeren.......
Op de terugweg vond Xavier zijn moment gekomen en werd met snelheden rond de 35 per uur richting huis gevlamd. Ondertussen werden nog de leden van een buitenlandse club opgepeuzeld met name de “Amicale Neuville Cyclisme” die met grote bewondering de appelblauwzeegroene shirts zagen voorbijrazen. Het glooiend landschap liet ons weinig ruimte om veel aandacht aan hen te besteden en daar ook de ene cartouche na de andere werd afgeschoten, was er weinig ruimte en tijd voor recuperatie. Gelukkig zit het snor met de conditie van onze XY-Tinekes-leden !
Prachtige rit van 95 km aan een gemiddelde van 26.5 per uur , 420 hoogtemeters en twee platte banden met dank aan de parcoursbouwer Martin die hiermee vast en zeker een gouden medaille verdient. Zilver voor Joost die met succes zijn bommetje in de strijd gooide voor reparatie en brons voor Jorg Sioen omwille van zijn mooi Remcopetje! En voor de anderen met name Diederik, Patrick, Xavier, Geert en Yvan, niet getreurd, die krijgen een eervolle vermelding in de annalen van de club !
PS: dit verslag is 100 % handmade opgesteld, een unicum dat stilaan tot het verleden zal behoren .......
Come-back Yvan
Abonneren op:
Posts (Atom)