verslag van de ramprit 21 juni

De eerste dag van de astronomische zomer deed ons dromen van zon,zwoele temperaturen en schaars geklede supporteressen.We moesten het met iets minder stellen maar toch verschenen 14 goedgehelmde Tinekesvrienden aan de start onder begeleiding van sportdirecteur Raimundo.
Een groot succes,want er was eveneens een delegatie mindere fietsgoden op fietsweekend naar de Ardennen.Beetje fietsen,veel slapen en dan weer een beetje fietsen om uiteindelijk bij hun thuiskomst in een strek te vallen in moeders schoot .Wat er ook van zij,het deelnemersrecord van de huidige jaargang werd heden scherper gesteld hetgeen de uitdaging om het opnieuw te breken des te boeiender maakt.
Een bruingebrande président maakte zijn rentree na een verkwikkende passage in het land van Sarkozy en vooral Carla Bruni.Kopmannen Kevin en David hadden voor de gelegenheid de Koppenberg geprogrammeerd hetgeen menig fietshart toch wel sneller deed kloppen.We kregen een rustige aanloop waarbij er volop gekeuveld werd over de dingen des levens : het subtiele voortplantingsproces van de mier,het snuifgedrag van collega Tom Boonen,de herschikking van het politiek landschap in Vlaanderen,het mestactieplan,de kleurloze transfers van boeregem,de zadelpijn van Margriet Hermans,de bronstigheid van de plaatselijke stierenpopulatie en de intelligente blik van de koetjes en de kalfjes te lande .Het parcours werd inmiddels steeds heuvelachtiger als voorbereiding op de enige echte kuitenbijter van de etappe,bij uitbreiding zelfs van het hele seizoen.Aan kilometerpaal 42 besloten de prostaatregengoden roet in het eten te gooien.De Koppenberg wankelde op zijn troon en bij stemming viel de keuze uiteindelijk op het beklimmen van de Hotond,een spiervriendelijker en zuurstofbesparend alternatief.De stemming op zich was een toonbeeld van democratie binnen al onze clubgeledingen.Het gebeurde bij handopsteking,ver weg van alle technologische snufjes maar o zo efficiënt.
De Hotond werd in verspreide slagorde te lijf gegaan en door iedereen goed verteerd.Op de top vergastte Raimundo ons op heerlijke rijsttaartjes en appeltaart!Merci Raymond,we zullen met heimwee terugdenken aan je passage als sportdirecteur!Terwijl Kevin in de plaatselijke toeristische attractie een chocoladen Kabouter Ploptaart (hét relatiegeschenk van onze club) achterliet,werd de président in een onbewaakt moment betrapt op een witte poederneus.Uit macht der gewoonte had hij de poeier op de rijsttaart verward met het snoepgoed van Boonen maar gezien de door klimatologische omstandigheden plots besliste parcourswijziging ,betreft het hier geen overtreding in competitieverband en zal bijgevolg onze sponsor geen inkomensverlies lijden.
Goedgemutst kon de afdaling beginnen maar wat niemand op dat moment kon of wou vermoeden,gebeurde even verder toch…In de afdaling van de Kwaremont sloeg het noodlot keihard toe toen onze Patrick tegen hoge snelheid over een houten blok schoof en met doodsverachting de lucht werd ingecatapulteerd.Een siddering ging door het peloton en alle hens werden aan dek geroepen om onze onfortuinlijke clubgenoot bij te staan.Guy mat de eerste schade op en diende vol overgave de eerste zorgen toe. Jacques trommelde – gezien de ernst van de toestand – de 100 op.Totaal verslagen en vertwijfeld dienden we een van pijn verkrampte Patrick richting spoeddienst Ronse te laten vertrekken.De zwaarste valpartij uit de clubgeschiedenis was een feit en het verdere verloop van de rit gebeurde in mineur.Ivan werd nog getrakteerd op een lekke band,klein bier natuurlijk in vergelijking met het voorgaande.
Bij het ter perse gaan vernamen we nog dat de schade bij Patrick nog redeljk meevalt : geen breuken of peesschade,wel een diepe vleeswonde die gehecht werd en tal van schaafwonden over het ganse lichaam.Sterkte Patrick,we kijken al uit naar je heroptreden als de tijd hiervoor rijp zal zijn.
85 km tegen 27 gemiddeld.
Tot volgende zondag 7u30.

Red Philippe