Verslag van de rit van 31 juli 2011 Memorial Frank VDB Ploegsteert

Een iets ruimere selectie dan vorige week : 14 topfitte kernrenners voor de memorial Frank Vandenbroucke. Matthijs nam de edele taak van sportdirecteur voor zijn rekening,terwijl een herrezen materiaalmeester met de meeste ijver waakte over het wedstrijdblad. Dit vodje papier wordt met de week belangrijker gezien het uitermate spannend seizoensverloop waarbij 2 KVK-supporters elkaar geen duimbreed toegeven in de spits van het klassement. De kenners zijn het er alvast over één zaak eens : met KVK-sups is het zoals met olie, ze drijven altijd boven. De regerende champ vertoeft samen met broer Guy in la douce France. Perfecte timing nu Laura het doorregende landschap aan het drogen is. Ook de fondateur vertoeft in verre oorden terwijl onze Pantanifan rond deze tijd op de terugweg moet zijn met een koffer vol spaghettislierten en vakantieherinneringen. Opgemerkt tafereel bij de start toen de plaaatselijke warme bakker kraakverse pistolets net buiten het bereik van een wakende viervoeter aan het hek hing. Het uit de kluiten gewassen dier brulde zijn baasje wakker toen het de hongerige ogen van Willy,de SB/PM in de gaten kreeg.

De Garmins werden op scherp gesteld en de Tentetrein vertrok klokvast om 7:30 onder leiding van de president die in het eerste wedstrijduur het gezelschap kreeg van een van conditie blakende jonggepensionneerde. De pees werd er van meetaf aan stevig opgelegd en op bepaalde wedstrijdstroken leek het wel alsof het nochtans goed onderhouden fietsenpark onderhevig was aan een onnatuurlijke weerstand. Het bleek evenwel meer te maken te hebben met een combinatie van flanellen benen en een golvend parcours dan met technische mankementen.

David plaatste een eerste splijtende demarrage die onmiddellijk gecounterd werd door Tim, net terug van een hoogtestage in het land waar wijngaarden omgetoverd werden in watergaarden. Het werd een tussensprint om u tegen te zeggen met uiteindelijk David als triomfator. De 2de hindernis van de dag kreeg opnieuw Tim over zich heen die deze keer los en afgetekend het pleit won. Daarmee sleepte hij de trofee van meeste strijdlustige in de wacht.

De pitstop situeerde zich in Ploegsteert waar de betreurde Frank Vandenbroucke zijn laatste rustplaats kreeg. Een kort eerbetoon werd gevolgd door een koud buffet waarvoor dank aan Matthijs.

De terugweg werd vooral gekenmerkt door rugwind en een ontketende president die het tempo Merckiaans strak hield. Afwisselend moesten Joost en de MM alles uit de kast halen om niet te verzuipen. Ter hoogte van Beselare viel het ons op dat er nog enkele vacatures aangekondigd werden voor de plaatselijke 2-jaarlijkse stoet . Bij het ter perse gaan was het nog niet duidelijk of enkele eega’s van ons peloton op de aanbiedingen zouden ingaan. Probleem is niet zozeer de juiste looks hebben maar wel over het juiste gevleugelde vervoermiddel beschikken.

De MM verloor nog even het Noorden en wou via de A19 naar huis. Hij vond in Geert Sioen een kompaan maar dat was zonder de vista van onze parcoursbouwer gerekend. De voorzitter had nog een kleine verrassing in petto : een piekfijn ingebouwde lus zorgde voor nog enig vertier.

In Menen werden de talrijk opgekomen supporters nog vergast op een ereronde. Het leek even of we al in een natourcriterium aan de slag waren.

Pittige etappe langs onze Vlaamse wegen,zeer sterke prestatie van onze voorzitter die van begin tot einde de debatten leidde.

89 km,27,8 gemiddeld.

Tot zondag voor de Alpenrit!

Red Philip