De zomer blijft een vat vol schijnbewegingen,de weerkaarten gedragen zich als een wirwar van krinkelende en kronkelende hersenspinsels,meteo’s verliezen het Noorden en de pedalen,behalve dat ene ,echte,onvervalste en uiterst betrouwbare weerstation : meteo Tineke! Regendruppels rond de klok van 7 deden menige Tinekesmoed van de kuiten tot diep in de klikschoenen zakken. Wie het karakter en de kracht kon opbrengen om alsnog het vege lijf richting Ten Koetshuize te pedaleren, werd beloond met zachte temperaturen en een droog wegdek.
Bernard,spoorloos sedert het fietsweekend en daardoor het voorwerp uitmakend van een “wantedcampagne”,stak opnieuw zijn neus aan het venster ,ook al was het dat van de volgwagen. Er werden nog enkele wederoptredens gevierd zoals o.m. dat van Gerd,Jacques,Franky,Dorine,Tim en de fondateur. Deze laatste maakte zijn opwachting met een hoogtechnologisch snufje rond de benen : de gps met afstandsbediening of in één woord,de enkelband…Van bestuurszijde ontbrak de MM die slaap inboet nu zijn jongste spruit,Klio, hem ’s nachts uit bed houdt van de honger. De president had zich laten verontschuldigen vanwege een “waar is da feestje,hier is da feestje” en Willy heeft nu al last van pensioenitis : een overladen agenda met als gevolg geen tijd voor niks meer.
Het eerbetoon aan de slachtoffers van WO I werd aangevuurd door Dorine en Franky. Voor het eerst in de clubgeschiedenis verrichtte een vrouw kopwerk waarmee bewezen werd dat ook die kuiten vol buskruit zitten. De wind was een bondgenoot tijdens de eerste wedstrijdhelft,alsof de geallieerden wilden duidelijk maken dat bijna 100 jaar na datum het slagveld nog versterking kon gebruiken.
De passages langs de stille getuigen van waanzin en oorlogswoede hadden iets onwezenlijks,de huidige rust staat er in schril contrast met de bloedige horror van het verleden. Deze jaarlijkse herdenking maakt van onze club een witte merel in het fietslandschap.
Door de gunstige klimatologische omstandigheden werd de pitstop 10km opgeschoven hetgeen deze rit tot de Parijs-Tours kroonde van ons seizoen. De vlakke Westhoekwegen verdwenen gezwind onder de wielen en Bernard voorzag even verderop een zwetend peloton van verse calorieën en superplusbrandstof,waarvoor dank.
De apocalyptische toestanden vanop Pukkelpop waren onderwerp van gesprek via enkele live-getuigenissen van dochters en schoon(zonen) ter plaatse. Deze traumatische ervaringen bewijzen nog maar eens de broosheid van het bestaan…De fondateur bekende in de marge dat zijn bedrijf de werkzaamheden op een waakvlam zet telkens er donkere wolken komen opzetten.
Tijdens de terugweg blies de wind pal op kop en liet Dorine zich als kopman afwisselend aflossen door ouwe getrouwe de SG en zoon David. De zon en de langzaam heet aanvoelende temperaturen begonnen hun tol te eisen,behalve bij krachtmens de fondateur die het peloton aan flarden reed en zo zijn visistekaartje van rasechte routier afleverde.
De monsterrit werd even voor Moorsele ontbonden,iedereen kon moe maar gelukkig de geborgenheid van de huiskamer opzoeken.
Prachtige rit met dank aan Dorine en Franky.
112 km tegen 27,8 gemiddeld.
Tot zondag 7:30!
Red Philip
3 opmerkingen:
Schitterend stukje Literatuur met de grote L uit de pen van onze clubschrijver. Kippevel krijg ik ervan. Oaltid iemans kind, oaltid iemans vader. (van wie is da?!)
"Duizend soldaten",van Willem Vermandere ;-)
Na alle kritiek op, even de aandacht vestigen op de goede sfeer in het bestuur : er werd tijdens de rit namelijk unaniem en dus met totale meerderheid beslist door het aanwezige bestuur om de rit over de volle afstand uit te rijden en niet in te korten zoals voorgesteld door Franky. Van samenhorigheid en verstandhouding gesproken !!
Een reactie posten