contact

Verslag van de rit van 14 augustus 2011 ersatz regenrit

Donkere wolken en druilerig weer zorgden ervoor dat er zoals in tijden van staking enkel nog een minimumbezetting overbleef aan de start van wat aangekondigd werd als een Vlaamse Alpenrit. De koersdirectie gaf net als de parcoursbouwer niet thuis. De noodtoestand werd dan maar afgekondigd toen duidelijk werd dat de cols in Saint-Sauveur en omstreken op politiebevel gesloten waren vanwege overmatig slipgevaar en een te ernstig risico op natte kledij en vochtige fietsonderdelen. Een klein rebellerend pelotonneke bestaande uit het fysiek uiterst paraat jeugdig clubtalent besloot kuiten en bolides te geselen op het parcours van de rally van Heule. Historisch was vooral het feit dat niemand minder dan onze Tchmil zijn eerste seizoenspunten sprokkelde,zij het als volleerde sportdirecteur. De “buitenlandse” klanken klonken ons terug als melancholische muziek in de oren en deden de regendruppels naar de achtergrond verdrijven.

Onthoofd en verweesd trokken we op pad onder impuls van Ringo en Bjorn Duthoo. Het tempo werd van meetaf aan strak gehouden om niemand op demarragegedachten te brengen. Waren het de weergoden die ons plots gunstig gezind waren of had het te maken met de ontwikkelde energie op onze tweewielers? Niemand die het juist weet,maar feit was dat na amper 30 minuten koers de regenwolken zich met het schaamrood op de wangen terugtrokken en de regenvestjes naar verre oorden konden verbannen worden. Een zucht van verlichting raasde door de gelederen,de druppels verdampten en de afwezigen kregen meteen ongelijk.

De Bjorns, Ringo’s,Davids en Pantani ’s van deze wereld bleven de toon aangeven op een vals plat parcours. De weinige 50-plussers (amper 3) volgden met een stijgende hartslag. Beselare was zowat de verste bestemming maar de plaatselijke bewoonsters waren blijkbaar nog aan het bekomen van hun recente feestelijkheden.

Halfkoers werd er een pitstop gehouden om u tegen te zeggen. Sportdirecteur Tchmil toverde boterhammen met gehakt te voorschijn en liet dit rijkelijk bevloeien met zijn homebier : Stella Artois!

Het gerstenat werd met volle teugen naar binnengewerkt,het gehakt streelde de tong en de smaakpapillen. Bedankt Luc voor deze originele feestmaaltijd! De teneur binnen de groep was om Luc een vast contract als sportdirecteur aan te bieden maar alles hangt af van de relatie tussen zijn vraagprijs en het clubaanbod.

Tijdens de terugtocht stelde Red Philip vast dat zijn kleine plattuu alle dienst weigerde en de ketting zelfs van pure ellende 2 keer bewusteloos viel tussen grote en kleine plattuu,tussen hangen en wurgen dus. Het steeds klimmender wegdek liet dan ook zijn sporen na en aan kilometerpaal 77 dienden renner en vehikel opgeladen te worden in de bezemwagen,de ene vol krampen,het ander bezweken onder de machtsonplooiing van zijn eigenaar. Net op dat moment rolden op radio Tineke de voetbaluitslagen de ether binnen,precies of er een oorzakelijk verband bestond tussen de koersont(ver)wikkelingen en die sportuitslagen…

De finale was allerminst van de poes : de talrijke hindernissen ter hoogte van Rollegem en Bellegem werden echter met sprekend gemak genomen door deze elitegroep.

Moe maar gelukkig rolden we over de Heulse eindmeet.

9 deelnemers,93 km tegen 28 (!) gemiddeld!

Tot zondag 7:30 voor de oorlogsrit!

Red Philip

3 opmerkingen:

President zei

Mea culpa mea maxima culpa, ook ik verkoos het warme bed boven de koude regenfiets. Spijtig natuurlijk , mooie rit die in 't water valt, kopman afwezig wegens regenallergie en stutten met gekapt en Stella gemist. Chapeau voor de waterratten , echte flandriens. De kampioen komt verdiend uit deze die-hards.

pantani zei

Het warme bed verkiezen boven de regenfiets...,is dit onze tinekesweerman die tzegt?
BUIENRADAR,een begrip in onze club,gaf duidelijk aan dat er rond 8u geen druppel regen meer zou vallen en toch waren er maar 9 buienradarkijkers.
Parcourbouwer bleef thuis daar nieuwe fiets nog geen opspattend water kan verdragen,spijtig maar helaas.Heulerit was het alternatief,redelijk zwaar, snel gereden en een mooie bevoorrading.

Yvan zei

wat hebben de afwezigen al niet gemist: 1ste klasbegeleiding van onze Luc, walking dinner aan de brug te Lauwe, Filip die meer naar zijn ketting moest kijken dan naar de omgeving om zich dan in de auto te nestelen om zijn (opnieuw steengoede) verslag op te maken. En daarnaast was er nog een primeur in het clubgebeuren; bij gebrek aan kopman en bij gebrek aan één bestuurslid het gewone werkvolk dat het heft in eigen handen neemt en autonoom beslissingen nam .... de democratiseringsgolf die in de oosterse landen aan de gang is, lijkt overgewaaid naar de Tinekesvrienden: als dat maar goed afloopt!