Het blijft verbazen hoe moedige atleten in dit stadium van een veeleisend seizoen en in alle vroegte telkens weer op zondagmorgen de weg naar Ten Koetshuize blijven vinden .18 dapperen kleurden immers een desolaat en soezend Heule groen van de hoop . Eerder frisse temperaturen voor de tijd van het jaar maar het ontbreken van hemelvocht en orkaanwinden was al een hele opluchting. Atleet pur sang Ivan had de tweewieler ingeruild voor een comfortabele en gemotoriseerde vierwieler. De MM had de nacht doorgebracht in de logeerkamer en stond reeds om 7u15 met pen en papier in aanslag klaar om de aanwezigen te noteren en de afwezigen te verbaliseren. Rambo vierde zijn wederoptreden na een periode van inactiviteit wegens verlof en knieperikelen,Geert Depoortere en Bernard hadden eveneens opnieuw alle moed bijeengescharreld en verschenen in vol ornaat en met buskruit in de pulle (ipv in de benen) aan de start. Ook Guy stak opnieuw de neus aan het vensterwiel. Niemand minder dan Geert Sioen was ritarchitect van dienst. Wie Geert zegt, zegt niet alleen NBR (Nooit Bij Regen) maar ook stevige cols en heerlijke afdalingen.
De president hield een “goednieuwsbriefing” door mee te delen dat na afloop van de rit iedereen verwacht werd in viptent ’t Merlijntje voor een echte Flandrienmaaltijd : boterhammen met mosterd en gehakt overgoten met dagschotels à la Xavier van FC De Kampioenen. Evenwel geen hormonenvolle Bomaworsten op het menu vanwege het op de loer liggend anti-doping Agentschap. De dagschotelmededeling klonk de fondateur als muziek in de oren al verraadde zijn gelaatsuitdrukking ook een lichte vorm van paniek : zou de gastronomische pitstop van halfweg nog wel doorgaan nu?!
Wat er ook van weze,onder impuls van Geert en de president werd de koers richting Ronse door middel van een stevige pedaaltred aangevat . Het wegdek oogde en voelde aanvankelijk vlak maar daar zou verandering in komen gezien de reputatie van onze parcoursbouwer. De Ronsenaars werden verwend met onze doortocht want hun centrumstraten worden niet elke week geplaveid door een peloton vol ervaring.
Onze vredige zondagmorgen werd echter plots overschaduwd door een menselijk drama ter hoogte van een onbewaakte overweg : een naar verluidt Boeregemsupporter bleek zich van het leven beroofd te hebben door zich pardoes voor de trein ipv voor de leeuwen te gooien. Voor de 2de week op rij werden we dus geconfronteerd met de eindigheid van het bestaan,zij het deze keer zo goed als vlak voor onze ogen en zonder tussenkomst van moeder natuur…De rit eiste haar rechten op,the show must go on en het Muziekbos en Statieberg lagen uitnodigend te wachten. Stevige kuitenbijters met fameuze stijgingspercentages waar iedereen zonder echte kleerscheuren overklom.
Verdiende pitstop juist naast de plaatselijke dodenakker. Bedankt aan sportdirecteur Ivan voor het natje en het droogje.
Tegen een stevig tempo werd de terugtocht aangevat met als uitsmijter een sportief rondje koers ter hoogte van de vaart. Er werden geen grote tijdsverschillen genoteerd want de troepen begonnen langzaam maar zeker in staat van ontbinding te verkeren.
Deze mooie rit werd afgesloten in ons lokaal waar bij stevige en gezonde kost nog even nagekaart werd over de gebeurtenissen van de dag. De president himself liet zich ter plaatse kronen tot de gradenkampioen! Hij denderde afgezonderd over de Merlijntjesstreep,pure klasse!
90 km tegen 26,7 gemiddeld.
Tot volgende week 8u!!
Red Philip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten