Verslag van de rit van 31 augustus 2014

De wegen van onze Tinekestour zijn soms ondoorgrondelijk. Wie na het vlak intermezzo van vorige week dacht dat de hoogtemeters aan een vroege winterslaap begonnen waren, kwam nogal bedrogen uit. Het was uitkijken geblazen voor de klassementrijders want vandaag stond een monument uit de Ronde op het programma : die vermaledijde Koppenberg bestaande uit maar liefst 66240 kasseikopjes die zij aan zij de rug van deze reuzenbult draperen. Lastige vooruitzichten dus en het was dan ook uitkijken naar het deelnemersveld. Waar zitten de berggeiten, waar zitten de asfaltjeannetten, waar zitten de dappere krijgers, waar zitten de pantoffelhelden, waar zitten de huisduiven, waar zitten de avonturiers, waar zitten de pistoletsfacteurs? Het blijft koffiedik kijken, het enige controleerbare feit was : 13 renners en sportdirecteurSteven aan de start. Waarvan akte door MM Pantani.

De president werd opgevorderd door de first lady en moest willens nillens zijn actieterrein verleggen naar Zuid-Frankrijk waar de zon en de Ricard soelaas brengen na een jaar van hard labeur op en naast de fiets. Onze Willy, de gewaardeerde SB/PM van deze vereniging, vond het  nodig zich zonder opwarming te meten met zijn nageslacht in de spurtdiscipline. Resultaat : een liesverrekking én een depressie ingevolge het geklungel van zijn favoriete voetbalclub waar momenteel een Babylonische spraakverwarring heerst. Spoedig herstel Willy, een mens zou voor minder forfait geven!

Onder een twijfelende wolkenhemel en een omgevingstemperatuur van om en bij de 14 graden namen Kevin en Simon (onze club wordt een familiebedrijf waarvan de opvolging nu al in de sterren geschreven staat) een uitgedund peloton op sleeptouw. Kevin had moeite noch tijd gespaard om van deze rit een hoogstandje te maken en loodste het peloton tegen een verstandig tempo naar de hindernissen van de dag. Geert II zorgde voor een vroege verrassing door zijn 1e lekke band van het seizoen te laten registreren. Zelfs lichtgewichten ontsnappen niet altijd aan de wetten der leeglopende luchtkamers. Ook de fondateur deed zijn duit in het zakje : gelukkig was zijn voorband het slachtoffer want zijn hoogtechnologisch toestel vertoontafstotingsveschijnselen als het achterwiel dient vervangen te worden.

Voor dé hindernis van de dag werd het peloton opgesplitst in 2 categorieën : berggeiten en natuurliefhebbers. In de2e groep enkele verrassende namen : Pantani, Bjorn,Geert II, de champen Red Philip. Bij de berggeiten ook enkele opgemerkte namen : Bart Vanhoutteghem en Piet. Er werd gekozen voor een devote verzamelplaats : bij de grot waar Marie de soep en God de dag schept. Bjorn beleefde de schrik van zijn leven door in een draaiende bocht ten prooi te vallen aan dewijdgapende muil van kiezelstenen : een gedonder van jewelste, Bjorn tegen dek met een bloederig tafereel als gevolg. Alsof dat nog niet volstond stapte Pantani aan de pitstop ontredderd,gekraakt en gebroken van zijn semi stalen ros. Diagnose :  een geblokkeerde rug. Sportdirecteur Steven moest dus vol aan de bak : enerzijds de vingers van Bjornnaaien en terug in de noot trekken, anderzijds de rug van Pantani kraken. Daarnaast nog eens zorgen voor de bevoorrading : het zweet parelde op zijn voorhoofd. De avonturen op de Koppenberg zelf mochten er ook wezen : de bril van Bart Vanhoutteghem donderde van zijn door zweet glibberig geworden gelaat recht de vernieling tegemoet terwijlPiet baalde van de beenkrampen en alle moeite van de wereld had om zijn getergde longen terug onder controle te krijgen. De bevoorrading door Hof van Steven heelde evenwel de meeste wonden en er kon met hernieuwde moed opgestoomd worden naar de thuishaven. Bedankt Steven!

De Varent deelde nog enkele spierspeldeprikken uit waarna uiteindelijk een pittige finale langs het Kanaal garant stond voor een stevige conditietest. Moe maar gelukkig bereikten we ons geliefd Ten Koetshuize. 14 renners, 80 km en 26,5 gemiddeld.

Tot zondag! Red Philip