Verslag van de rit van 3 mei 2015

Dubbele cijfers op alle vlak deze 3e mei : 10^e rit en temperaturen boven de 10 graden. Bij aankomst aan Ten Koetshuize ook al een dubbele bezetting : 2 renners die luisterden naar de naam van David en Pantani en een koningskoppel : Petra aan het stuur van de volgwagen en parcoursbouwer Dirk in rennersoutfit. De moral liep parallel met de wolkengesteldheid en de voorspellingen van de buienradars. De hamvraag was van meetaf  aan : doen we het of doen we het niet? Meteo Tineke hield het op regen bij nacht en pittige tegenwind op de terugtocht, Dirk was ervan overtuigd dat we tussen 9 en 10u de volle lading zouden krijgen zoals Zulte op KVM terwijl David niet alleen tussen de lijnen maar ook de wolken tussen de regen las. Hij voorspelde een minimale vochtophoping ter hoogte van de wolk waar Zulte inmiddels vanaf gedonderd is en die als een etterbuil zou openbarsten boven onze gehelmde breinbeschermers. Ter info : de wolk waar KVK momenteel op vertoeft, situeert zich in de dampkring alwaar het leven ervaren wordt in zwevende toestand. Ook hier dus dubbele overwegingen : de voorziene rit of een alternatief, met sportdirectrice  of zonder sportdirectrice. Dit dubbel vraagstuk loste -in tegenstelling tot de vraagstukken op de lagere schoolbanken – zichzelf op. Dirk besloot in functie van het mogelijk te verwachten hemelvocht op zeker te spelen. Hij toverde ter plaatse een alternatief parcours uit zijn rennersmouw en voorzag een nooduitgang bij overstromingsgevaar. Gezien inmiddels het peloton aangedikt was tot 12 renners, werd ook de 2^de vraag automatisch beantwoord : mét sportdirecteur en dit tot groot jolijt van Petra  die zich verkneukelde in een voormiddag strakke kontjes kijken. Benieuwd naar hetgeen Dirk in petto had, trokken we ons klokslag 7:33 op gang.

Langs kronkelende en krinkelende wegen ging het richting Ingelmunster en omstreken. Ver genoeg om kilometers te malen en terzelfdertijd dicht genoeg om bij ontij vlug terug in de moederschoot te belanden. Een geniale combinatie gestoeld op de uitgebreide wegenkennis van  Dirk. Een typische Vlaamse volkssport deed ons tot 2 keer toe in de remmen gaan voor een minuscule omleiding. Mannen van middelbare leeftijd gewapend met krijt, een hoorapparaat  en een merkstok trekken met norse blik streepjes telkens hun vogeltje kirt van de pret. Duidelijk een vrouwonvriendelijke sport want in de wondere wereld van suskewiet is er geen plaats voor muisjelief.  Wonder boven wonder haalde we droog de pitstop. Op de markt van Meulebeke werd de innerlijke mens versterkt met dank aan Petra en Dirk voor de bediening en de calorieën. De sanitaire stop had een verrassing in petto : bleek dat ze in Meulebeke hun handen wassen in de wc-kuip en drollen achterlaten in de lavabo. Elk zijn specialiteit natuurlijk al worden we liever Leiepisser dan lavaboschijter genoemd.

Rond 9:30 kregen we dan eindelijk waarvoor we gekomen waren : malse regen! Tot 10u werden we besprenkeld met hemelwater. Een aparte sensatie die ons deed terugdenken aan het doopritueel. Inmiddels had Dirk nog een laatste kink in de parcourskabel ontward : het Labadouxfestival te Ingelmunster deed ons rechtsomkeer maken maar ook deze hindernis werd professioneel omzeild.

Ook de finale mocht er best wezen : in Ter Hand kwamen we te midden de fanfare terecht. Vlaamse kermis zoals wij en wij alleen daar een patent op hebben. Een compact peloton stevende op de finish af maar dat was zonder het strijdershart van Tim gerekend. Hij schoot een enorme cartouche af richting Wevelgem waarbij er ontploffingsgevaar in de lucht hing. Uiteindelijk viel het peloton op zijn hals maar toen was de prijs voor de strijdlust allang binnen.

Gelukkig en licht besprenkeld bolden we over de Heulse eindmeet. 87 km, 13 deelnemers en 26 gemiddeld. Prachtige alternatieve rit met dank aan het organisatie-en improvisatietalent van Dirk.

Tot zondag 7:30, Koppenberg!

Red Philip