De zomer blijft op en top gemotiveerd na de ultieme bolwassing van
vorige week. Waar functionerings-, evaluatie-, en sollicitatiegesprekken zoal
niet goed voor zijn. Een injectie van motivatie bleek dus voldoende om opnieuw
het zweet op de gezichten en de glans op onze tweewielers te toveren.
Druppelsgewijs streken de Tinekesduiven één voor één op de wekelijkse
verzamelplaats neer. Koning Congé had hier en daar wel voor enige desoriëntatie
gezorgd maar we konden toch nog 14 atleten aan de start verwelkomen. Of daar
prijsduiven tussen zitten zal nog moeten blijken. De klassering
geeft pas op 25 september al haar geheimen prijs, de rush naar de titel
ligt nog volledig open en belooft een spannende aangelegenheid te worden.
Opgemerkte rentree van Tim die na het verslinden van kilo’s studeerwerk fris en
monter oogde en schijnbaar niks aan conditie had ingeboet. Jo van zijn kant
zorgde voor een ode aan het veelkleurenpalet door onze topuitrusting te
combineren met een grasgroene helm. Even werd gedacht dat Jo een politiek
statement wou maken , vervolgens groeide het vermoeden dat hij het gras groener
vond aan de overkant maar uiteindelijk bleek niks minder waar : het was net de
helm van zijn grote liefde die hij als doornkroon had opgezet. Onverwoestbare
liefde dus voor stalen en vleselijk ros! Off the record werd nog vernomen dat
hij binnen het kader van het politiek correctheidsgehalte van de club een
inburgeringscursus zal dienen te volgen. De dag waarop hij in theorie en
praktijk deftig “het zwin deur de bjeiten” zal kunnen jagen, wordt hij
omgedoopt van Tieienekesvrieiend in Tinekesvriend. Tot dan blijft Jo de
familienaam van onze legendarische clubTchmil dragen. De ritregie was in handen
van onze bergkoning Geert Sioen terwijl Bart aan de knoppekes van de
sportdirecteur mocht draaien. De president himself nam in de eerste rithelft de
honneurs van medekopman waar. Aan een gezapig tempo en onder een loden
zon werd alles in gereedheid gebracht om één der koninginneritten van
deze jaargang succesvol te bestormen. De heuvelkes van Erika verzinken in het
niets in vergelijking met hetgeen Geert ons voorschotelde. De Korte Keer beet
de spits af en deed bij de president-fondateur onmiddellijk alle
verklikkerlichtjes branden. Via onze oortjes werden we gedetailleerd gebrieft :
over stijgingspercentages via het te draaien verzet naar de strategische
plaatsen waar een succesvolle demarrage kon geplaatst worden. Zwoegend, zwetend
en kreunend van plezier wonnen we meter per meter terrein totdat het gevaarte
helemaal bedwongen werd. Via de rug van deze kwelgeest gleden we aerodynamisch
richting Molenberg. Deze gastvrije en gekartelde schoonheid bekeek ons met een
hongerige blik maar niemand liet zich oppeuzelen. Met trillende dijspieren en
kuiten vol dynamiet brachten we dit gevaarte net niet tot ontploffing. Mark van
zijn kant had van Garmin als opdracht meegekregen zijn hartmeter maximaal te
belasten maar zelfs aan 190 hartslagen/minuut kon dit kwaliteitsobject net als
het hart van zijn gebruiker niet tot ontploffen gebracht worden. Wat een
prestatie, wat een kwaliteit! En nog was het niet gedaan. Omdat olie binnen
wielerkringen geldt als ideaal smeermiddel, had Geert in afwachting van de
Taaienberg ook nog de Olieberg voorzien. Het zweet gutste nu in beekjes naar
beneden en decoreerde daarbij alle gelaatsgroeven. De zoutvoorraad slonk
zienderogen, de moral werd week maar vermits niet alleen onze wil maar ook ons
vlees ijzersterk is, werd ook deze bult succesvol genomen. De Taaienberg ten
slotte deed sommigen bijna wankelend in de goot belanden maar net als de betere
clochards beten we ook hier onze tanden niet stuk op de oerdegelijke en
opeengestapelde Vlaamse kasseien. Op de top schouwde de president zijn troepen
en zag dat het goed was. Toen hij informeerde naar de hoogte van de
bergprijspremie draaide hij zich om en weende bittere tranen. Na al die stenen
des aanstoots en in het licht des aanschijns piloteerde sportdirecteur Bart
zijn bolide tot aan de pitstop. Bleek dat onze sponsor bakkerij Soete er nu nog
een 3de, gemotoriseerde vestiging bij had : Bart toverde
overheerlijke rijsttaartjes uit zijn mobiele oven en overgoot die met heerlijk
gekoelde coca. Bedankt Bart, een pitstop om u tegen te zeggen! We gooiden
enkele smekende blikken naar onze ritarchitect en die had de boodschap
onmiddellijk begrepen : zijn voorraad hoogtemeters was zo goed als opgebruikt
maar hij had er wel nog een spannende epiloog langs het Kanaal aan gebreid.
Hoogtemeters, kasseien, nieuwe wegen en een vlakke eindspurt : alle
ingrediënten waren aanwezig in dit meesterstuk! Bedankt Geert, heel mooie rit!
14 deelnemers, 100 km, 625 hm en 26,4 gemiddeld. Nog een speciale vermelding voor
David die het medekopmanschap van de 2de rithelft volledig voor zijn
rekening nam. Tot zondag!
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/1261736334
3 opmerkingen:
Prachtig en sfeervol verslag waarvoor dank aan red Philippe.
Parcoursbouwer Geert S. heeft zichzelf overtroffen, 2 ritten voor de prijs van 1:
doorkruisen van de Vlaamse Ardennen en op de terugweg de schoonheid van Wortegem-Petegem.
Schitterende rit , dank!! Zelfs de sportdirecteur heeft met volle teugen genoten!
Een prachtige rit, gelukkig bij heel goed weer, anders waren er een aantal die gingen ter plaatse trappelen bij natte kasseisteentjes. ( te beginnen bij mezelf)
Eén ding > het was genoeg qua hellingen. We moeten er geen Ronde van Vlaanderen van maken anders zullen er nog een aantal afhaken. Snelheid was TOP !
En natuurlijk kan hierbij een prachtig ritverslag niet ontbreken. Dank Red Philip.
DE FONDATEUR
Zo te lezen was het weer de moeite. Ik vind persoonlijk dat een paar van die ritten moet kunnen.
De "oudjes" of "zwaargewichten" een keer goed doen afzien, wat is daar mis mee.
De bestemling is op voorhand gekend, zodus aan elk van ons om daar zijn conclusies, vooruitzichten aan te koppelen.
Een reactie posten