Verslag van de rit van 3 juli 2016 rally Stasegem- Montreuil au Bois

Er hing nogal wat elektriciteit in de lucht deze zondagmorgen. De moeder alles rally’s stond nl. op het programma : Stasegem-Montreuil au Bois, in het verleden vaak een slokop van spierweefsel die meerdere kramptoestanden veroorzaakte en waar menig renner zich zuchtend en puffend over een zwaar geaccidenteerd parcours voortbewoog. Waren onze dames onder de indruk van deze roemrijke geschiedenis of  treurden ze nog volop omdat hun favoriete Rode Duivels vanaf nu weer in de armen van hun eega’s moeten vertoeven? Feit is dat ze collectief forfait gaven. Off the record werd vernomen dat enkelen onder hen hun duivelse verdriet hadden verdronken met als indirect gevolg dat de sporen van dit losbandig leven nog niet weggewist waren in de vroegte van de zondagmorgen. Ook dat getuigt evenwel van een sportieve visie op het leven : work hard, play hard! Moet kunnen. In deze barre economische tijden haalde ook ons bestuur de broeksriem aan. Bij wijze van voorbeeld werd de managementfunctie van sportdirecteur voor de gelegenheid geschrapt en vervangen door het zelfbedruipend systeem dat good old Briek Schotte in zwang bracht : no pain, no gain. De Kyotonormen werden hierdoor ruimschoots gehaald. Groener dan ons worden ze niet meer gemaakt. We noteerden ook het wederoptreden van een herstelde Joost : welcome back! Geert Depoortere II verzorgde de briefing : als plichtsbewuste Tinekesvriend had hij het parcours op zaterdag al tegen een duizelingwekkend tempo verkend. Hij wist ons precies te melden waar de wolfijzers en schietgeweren verscholen lagen en voegde er een piekfijne beschrijving van de toestand der loop (lees: wieler) graven aan toe. Het was een verwittigd en alert peloton dat onder de hoede van Gerd en David richting Stasegem stoof alwaar onze plichtsbewuste SB/PM de inschrijvingsmodaliteiten vervulde. Als een rasechte kopie van ex-SV Waregempenningmeester Germain Landsheere slaagde hij erin de clubkas  van overbodige averij te vrijwaren door een Leiedalleugentje om bestwil. Opbrengst 8 euro of hoe een magistrale schijnbeweging de organisatie tegenvoets nam zoals enkel Giba het in  vervlogen tijden kon aan de Gaverbeek. Het echte werk kon beginnen : een glooiend parcours wielsgewijs te midden een pittoresk landschap veroveren. Terwijl het oog mateloos kon genieten , werden de andere organen aan een doorgedreven test onderworpen. Het traditioneel vrij parcours brak de rit volledig open en zorgde voor spectaculaire wedstrijdontwikkelingen. Zo vormde er zich al vlug een selecte kopgroep bestaande uit toppers als o.a. Gerd, David, Pantani, Dirk, Simon en Geert Depoortere II. Een splijtende demarrage van David deed de stem van radio Tineke overslaan maar Pantani liet zich niet kennen en bracht na een 2-tal km een hergroepering tot stand. Gerd won op magistrale wijze de spurt. Een achtervolgend groepje (Jan, Jo, Diederik, Joost en Red Philip) kon onder impuls van een ontketende Diederik (Etixxpreparaten?) de schade beperken en mee aanschuiven aan de rijkgevulde tafel van een deugddoende pitstop. Radio Tineke kraakte in al zijn voegen toen de president fondateur het slachtoffer werd van een crevaison. Een aandoenlijke vlaag van solidariteit daalde over Mark neer, de vele handen maakten licht werk en het aldus gevormd busje kwam nog net binnen de tijdslimiet toe. Ivan liet zelfs hebben, houden en drinkpul achter om Mark bij te staan! Ontroerende taferelen op zondagmorgen. Het 2^de ritgedeelte had nog meer in petto. Twee heuse regenvlagen herschiepen ons wielerleger in een bende waterkiekens die kakelend achter elkaar beschutting zochten. Dit leverde heroïsche Flandrientaferelen op waarvan het gevecht met de regenjasjes voor spectaculaire beelden zorgde. Gepijnigd, gepokt en gemazeld ging het richting Heule waar uiteindelijk een zonovergoten eindmeet alles goed maakte. Bij het ter perse gaan kon nog vernomen worden dat onze president te Werchter in extremis door de First Lady gered kon worden uit de alles overrompelende en klauwende zuigkracht van de plaatselijke modder. De bottienen werden ter plaatse ritueel geslacht.  Eind goed, al goed. 106 km, 27,3 (!) gemiddeld en 17 deelnemers. Een bijzondere vermelding voor kopmannen Gerd en David : wat een prestatie!

Tot zondag!

Red Philip