Verslag van de rit van 31 juli 2016 Ouwegem-Huise

Koning congé blijft voor ravage zorgen in ons peloton. Daar waar anders gedrumd wordt aan de inschrijvingstafel hadden we nu bijna genoeg aan twee handen om de aanwezigen te tellen. Een meerderheid van de Tinekesvrienden heeft zich strategisch verspreid over Europa en andere continenten. Zo neemt Fanny iedereen zelfs tegenvoets door in Australië te bivakkeren, wordt David Rigole op de fiets gespot in Spanje, maakt Pantani Slovenië onveilig, zit de president-fondateur op hoogtestage in Oostenrijk waar hij Geert Depoortere I aflost, werd Wesley ergens gespot tussen vaderland en Spanje, vertoeven Petra en Dirk op hoogtestage ergens tussen Pyreneëen en Alpen en klauterde Tim ook de legendarische Mont Ventoux naar omhoog. De president en Champ Piet waren hem daar eerder al in voorafgegaan om de weg te plaveien. Wat een talenten herbergt deze wielerclub toch. Mathijs van zijn kant nam definitief afscheid van zijn vrijgezellenstatuut (statutairen zitten tegenwoordig overal op de wip, let vooral op het laatste woord) en gaat nu sedert zaterdagavond geringd door het leven. Proficiat aan de jonggehuwde tortelduifjes, ze leefden nog lang en gelukkig en kregen…euh…hebben vele kindjes. Uiteindelijk boden zich toch 11 okselfrisse renners aan die onder leiding van sportdirecteur Benny en van een zegedronken ritdirigent SB/PM Willy klaar waren om een nieuwe parel aan de Tinekeskroon te rijgen. Wie Willy zegt, denkt in de eerste plaats aan oldtimers maar ook aan voetbalrampen en boerenkooltactiek. Onze clubsenior laat zich evenwel niet kennen en bewijst wekelijks over een ijzersterke wil en een beresterke conditie te beschikken. Klak af voor zoveel fitheid en luciditeit, hij kan makkelijk 15 jaar “zeuren”.

Er werd ook – hoe kan het ook anders – enige voetbalkoorts waargenomen. Zo tooide de sportdirecteur zijn passagierszetel in fletse blauwwitte kleuren of hoe koorts rare dingen kan doen met Benny. Kevin, notoir  FCB-sup(positoir), had het nóg bonter gemaakt : in aanwezigheid van enkele minderjarigen had hij een avondje masochistisch voetbalgenot geboekt in de stad waar zijn favo’s al meerdere keren met het schaamrood op de wangen onder de graszoden werden gestopt. Sommigen namen hierbij het woord kindermishandeling in de mond terwijl opa Willy zich grote zorgen maakte over het feit dat zijn nageslacht het rechte spoor leek bijster te zijn. Wat er ook van weze, olv vader en zoon Wittevrongel trokken we ons op gang voor wat aangekondigd werd als een etappe die bol stond van architecturale pareltjes. Al vlug werd duidelijk dat die beloofde parels eerder op parels voor de zwijnen leken. Zo kregen we te maken met abstracte wegkunst onder de vorm van krinkelende en kronkelende bruinachtige uitwerpselen die dienden als moderne richtingsaanwijzers richting oorden waar geen enkel stadsmens wenst te komen. De betreurde Jan Hoet had het nooit zo straf kunnen bedenken. Tot overmaat van ramp kregen we vervolgens een panoramisch zicht voorgeschoteld op een boerenarena waarvan de tribunes naar mekaar vloeken dat het geen naam heeft. Godslastering van de ergste soort, ruimtelijke desordening. Een oord waar zelfs de meest ordinaire stier niet wil afgeslacht worden door een Duryaanse matador. De euforie van de SB/PM (liefde maakt blind) stond hierbij in schril contrast met de roodwitte objectieve visie die het zwaar op de (h)Eupen kreeg en zich uitte in een plotse epidemie van opspelende middenspringvingers. Na al deze hevige emoties was de pitstop meer dan welkom en probeerde Buffalo Benny de voetbalgoden gunstig te stemmen door uit te pakken met suikerwafels en roodwitte cola. Bedankt Benny! De 2^de rithelft had nog enkele verrassingen in petto. Er werd nog gegoocheld met hoogtemeters en kasseien maar de hoofdvogel werd door Xavier afgeschoten. Net op het moment dat de oeroude hit “breek de stilte” doorheen de boxen van radio Tineke galmde, pleegde de voorband van Xavier een zelfmoordaanslag. Met een knal van jewelste zette hij iedereen met beide voeten op de grond. Vreselijke beelden werden op ons netvlies gebrand : de bandingewanden hadden zich een weg gebaand doorheen een opengereten buitenbandbuikvlies. Oorlogstaferelen zoals je ze enkel 100 jaar geleden tegenkwam in de Westhoek. Met neusknijpers rond de neusvleugels en de blik op oneindig rukte Benny aan met wisselstukken en kon het boeltje ter plaatse alsnog gereanimeerd worden. Flying doctors anno 2016. Met oorsuizingen en verschrikte blik reden we richting heimat. Een bewogen rit, een zoveelste avontuur op 2 wielen en een welgemeend dank u aan onze ritarchitect die het beste van zichzelf had gegeven en ons talrijke calorieën deed verbruiken zodat we afgetraind en topfit bij moeder de vrouw afgeleverd werden. 12 man, 95 km en 27,3 gemiddeld. Tot zondag voor bergop, bergop en bergop

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/1283429823