contact

Verslag van de rit van 9 juli 2017 Westouter

Terwijl de weermodellen van het KMI dagelijks wijzigen, paniek zaaien en verwarring stichten in de hoofden van wielertoeristen, blijft Meteo Tineke pal overeind. De voorspelling op D-5 is er telkens boenk op zodat dit geen toeval meer kan zijn. Er wacht onze president na zijn opruststelling in het grootste communicatiebedrijf van het land een schitterende carrière als weervoorspeller. Citaat : “toppie : zon, 28° en matige W-wind die goed zit voor de terugweg”. AUB zeggen ze op Club na een goal voor de thuisploeg, AUB zeggen wij voor de zoveelste Tinekesprofetie van het klimaat op zondag!
Een beetje een verweesd beeld bij de start van onze 19de rit : bij gebrek aan een sportdirecteur beperkte de taak van de MM zich tot het noteren van de aanwezigheden. Hij was op zaterdag enkele schietgebedjes gaan prevelen bij de Heilige van de lekke banden en de materiaalpech in de hoop iedereen een zorgeloze tocht te garanderen van start tot aankomst. Murphy werd daarbij verketterd als persona non grata. Het deelnemersveld vulde druppelsgewijs de Ten Koetshuize tarmac en klokte af op een minderheidsrecord van 15 dapperen. De juridische dienst van onze club had dat perfect voor mekaar gekregen : 15 is immers de minimumbezetting om ongehinderd de ruimte op de openbare weg te mogen innemen. Hier wordt werkelijk aan alles gedacht. Ringo, David en Kevin vertrokken zaterdag voor een gigantische 7-daagse richting Zuid-Frankrijk alwaar hun echtgenotes  ongeduldig zullen klaar staan om hun helden op de massagetafel te mishandelen. Enkele Tinekesvrienden hebben deze sportievelingen begeleid, terwijl ook een beginnend vakantieverlet begrijpelijkerwijze enige sporen naliet in ons peloton. Wesley had voor de gelegenheid een rit richting Westouter uitgestippeld en na een korte briefing staken we van wal voor weer een zondagmorgen vol fietsplezier en calorieverbruik. Medekopman was niemand minder dan Bjorn, ook al een veteraan van vele wieleroorlogen en messcherp zoals in zijn beste dagen. De Westhoek herbergt niet alleen een sappig dialect en ontelbare oorlogsgraven maar staat ook garant voor hoogtemeters en bulten van de betere soort. Ongeveer vergelijkbaar met de Vlaamse Ardennen maar dan in de andere richting. Zonder het goed en wel te beseffen bevinden we ons daarmee in het epicentrum  van een wielerparadijs.
Het tempo werd van meet af aan strak gehouden waarbij de windrichting een sterke bondgenoot was. Met een minimaal energieverbruik bereikten we de Rode berg, het dak van deze etappe. Deze gigant is een fenomeen op zich, een soort beklimming in 3 verdiepingen waarbij tussendoor net genoeg ruimte geboden wordt voor inlassing van enige recuperatie. Het laatste stuk zorgt wel voor een natuurlijke selectie waarbij de gezegende klimmersbenen in het voordeel zijn. Zwoegende en zwetende atleten hijsen zich richting hemel, de kuiten ogen als ijzeren staven , bovenlichamen wiegen of dansen al naargelang het type renner, de diepe voorhoofdsrimpels dienen als labyrint langswaar het overtollig angst-en inspanningszweet zich uiteindelijk van pure ellende te pletter stort op moeder aarde. Tel daarbij het gehijg en gerochel en men waant zich in een kamp waar dwangarbeiders het beste van zichzelf geven. De top van de Rode berg deed tevens dienst als pitstop en vormde meteen het decor voor de verjaardagsparty van Diederik. Hij rinkelde meteen met volle macht de toogbel en orakelde als een volleerde belleman de zalvende woorden : “tournée générale!” Bedankt Diederik voor dit zeer gewaardeerde intermezzo en in naam van de club van harte geproficiateerd.
Tijdens de terugtocht vereerden we net zoals vorig seizoen een plaatselijke rommelmarkt met onze aanwezigheid al gebeurde dit net iets vreedzamer nu testosteronbom Pantani er niet bij was. Tussendoor maakten we ook nog de hoogtemeters van de Monteberg soldaat en likten we even aan de voet van de Kemmelberg.
Het tempo bleef sportief , niemand kende materiaalpech en zelfs een lekke band werd ons niet gegund. Een dikke pluim aan Wesley en Bjorn voor het kopwerk van start tot aankomst, 15 deelnemers, 102 km, 28,5 (!) gemiddeld en 591hm. Bedankt aan parcoursbouwer Wesley voor dit meesterstuk!

Tot zondag!

2 opmerkingen:

President zei

Opnieuw een meesterstuk van onze eminente clubkronieker Red Philippe, zelfs Brusselmans kan het afzien en de emoties bij het klimmen niet treffender beschrijven, dank Philippe!

En ook velen dank aan Wesley voor deze toprit, was 102km puur genieten, heel mooie rit aan een sportief doch voor iedereen haalbaar tempo. Toppie!!

Skatbewaarder zei

Tempo kon nog net. Inderdaad prachtige rit met eens een andere aanloop naar de heuvelzone.
We hebben uitstekende parcoursbouwers in onze club.