Verslag van de verkiezingsrit naar Torhout op 26 mei 2019

Op deze hoogdag van de democratie waarop iedereen zijn gedacht kan doen achter een klein gordijntje met de onderbenen goed zichtbaar (een beetje als de toiletten in de scholen 40 jaar geleden) kwamen toch 14 Tinekesvrienden en sportbestuurder afgezakt naar Heule voor hun wekelijks hoogtepunt.

Geen spoor te bekennen van onze materiaalmeester/ hoofdredacteur/ kandidaat Nobelprijs Letteren en literatuur: die had een weekje vakantie aan Zee geboekt samen met vrouwlief. Naar verluid wil hij de traditie van de Postmannen en het regelmatig nemen van verlof zich ook eigen maken…

Ondanks het feit dat het feest van de verrijzenis al een tijdje achter ons ligt, toch twee mensen aan de start die we niet verwachtten maar die ons bijzonder plezier deden. Er was nonkel Marc, die ondanks een schouderfractuur er toch weer bij was en er was Dirk, de man die ondanks een niet geringe ingreep alle medische prognoses voorbijsnelde en aan de start stond voor een weliswaar beperkt deel van de rit. Tof dat jullie er weer bij waren!

Daarnaast leerden we ook dat onze plaatselijke apotheker tot veel in staat is om toch maar aan de start te komen van onze ritten, zelfs tot (ik citeer) “nen collega in het gat steken om toch maar te kunnen rijden”. Bij deze vraag aan iedereen, moest je ergens nog een apotheker (meestal herkenbaar aan witte schort) in een gat zien zitten, deze er onmiddellijk uit te trekken.

Voor de voorzitter was het een hectische rit: nog maar pas gestart kreeg hij een sms van Rutten waarbij ze ons bedankte om op deze zondag in het blauw rond te rijden, kreeg hij bericht van Crombez dat deze gezien de slechte peilingen best kon leven met de rode bandjes op onze mouwen en belde Van Grieken dat onze zwarte broeken zeker en vast een zwarte zondag voorspelden…. Maar er kwamen ook negatieve berichten: de CD enV was kwaad omdat er geen oranje op onze truien te zien was…. Dit werd vakkundig gecounterd door onze voorzitter die antwoordde dat wij speciaal voor Hilde naar haar thuishaven Torhout reden als groots eerbetoon. Terstond was het stil aan de overkant want weinigen kunnen zeggen dat ze die eer te beurt vielen. Het kwaadst van al was echter de kleine maar vinnige dame Almaci die onze voorzitter doorheen de GSM bijna van zijn fiets riep. Nergens ook maar enig spoor van Groen en dan nog een auto die achter de fietsers aan reed… Op de vraag van de voorzitter om na de verkiezingen de elektrische bus van Groen te mogen gebruiken als vaste volgwagen, volgde helaas een klassiek politiek antwoord’ “ik wil dat nu wel gunstig adviseren maar het is niet de gewoonte van politici om ook na de verkiezingen zich aan hun beloftes te houden”……; gelukkig kon zij er nog vrede mee nemen dat we een fietsclub waren en geen motocrossbende. Er wordt nu overwogen om als club ook een klimaatbijdrage te leveren en vanaf volgend seizoen de sportdirecteur te laten meerijden met een bakfiets in plaats van een auto. De driehoek die nu op het dak staat zou dan in een weliswaar lichtere uitvoering gemaakt worden en dan op het hoofd van de berijder van de bakfiets gemonteerd worden.

Ondertussen vervolgen we onder leiding van Kevin onze weg richting noord waarbij we geholpen werden door een aangenaam rugwindje en dit samen met de opkomende zon gaf ons allen een leuk gevoel. Voeg daaraan nog toe een leuke halte met een mooi culinair aanbod van Matthijs en zoon (bedankt!) en alles was aanwezig om opnieuw te spreken van een geslaagde zondagvoormiddag.

Ondertussen leerden we nog dat de regio Menen-Wevelgem in extremis nog voldoende mensen gevonden had die kunnen tellen en dat Kevin tot deze steeds schaarser wordende groep behoorde. Tinekesvrienden kunnen niet alleen fietsen maar ook tellen en op die manier hun grote burgerzin bewijzen.

Op de terugtocht kregen we een fikse “wind op kop” te verwerken maar de hoge graad van fysische paraatheid zorgde ervoor dat deze opdracht probleemloos door iedereen werd afgewerkt.

En voor de rest een prachtige rit voor de fietsers maar één grote ellende voor de verslaggever, met name dat er nog weinig of geen ophefmakende zaken gebeurde. Eén zaak was echter zeker: dit was opnieuw een mooie rit en een prima zondagvoormiddag.

Eens in Heule aangekomen, spatte het peloton uit elkaar en dacht iedereen aan de volgende taken die op korte termijn nog moesten afgewerkt worden: aperitieven en zich dan achter het gordijntje verschuilen om “voor de goeie te stemmen”.

90 kilometers werden aan gemiddeld 27.3 km/u verteerd.

Yvan

NVDR: herbeleef deze rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/3689023496