Verslag van de rit van 16 juni 2019 rally Wevelgem

Fanny beet de spits af aan Ten Koetshuize onder een soms grijs, soms zonnig wolkendek. Dit maakte er de vestimentaire keuze niet gemakkelijker op : lange mouwen, korte mouwen, lange broek, korte broek, regenvestje of niet : een typische onontwarbare Belgische puzzel die meestal puur op het gevoel dient gelegd te worden.

Gezien het academisch niveau van onze briljante ritarchitecten stond pas nu voor de eerste keer in het seizoen een deelname aan een rally op het programma. Deze eliteclub brouwt zijn ritten graag zelf zoals een echte kok het liefst zijn eigen potje met verse ingrediënten klaarstoomt. Gent-Wevelgem is evenwel niet zomaar een rally en heeft traditiegetrouw zijn vaste plaats op onze kalender. Meer nog, vroeger was dit traditioneel onze langste rit, toen we gepakt met rijsttaarten en  gezakt met kippenboutjes telkens gingen voor de full-option en aldus lang uithuizig waren.

De aanwezigheden te Heule en Wevelgem bleken netjes verdeeld, nen draw lik damme zeggen in voetbaltermen : 6-6. De aanwezigheidskruiskes van de MM hadden deze keer dan ook een nog zwaarwichtiger belang. De financiële gezondheid van de clubkas stond immers op het spel vanwege de inschrijvingstol die aan de inschrijvingstafel moest opgehoest worden. Via de meest gesofistikeerde communicatiemedia werden de aanwezigheidscijfers draadloos aan SB/PM Willy overgemaakt. De wondere wereld van de technologie deed de rest. De postduif verbleekt daarbij en wordt aldus gedegradeerd tot een hulpeloos wezen dat bloederig geslacht wordt op het altaar van de concurrentie en wijd gapende aandeelhouders. Onder impuls van Piet denderde ons 6-tal richting Wevelgem of all places alwaar het eerste deel van de Tinekestrein vol ongeduld als een TGV op aansluiting stond te wachten.

Het gonsde van bedrijvigheid rond de plaatselijke kerktoren, de sfeer van de wielerhoogdagen hing in de lucht. Een bijgetrainde en  scherp ogende Willy  gaf ter plaatse het startsein voor de rally hetgeen voor een naadloze overgang zorgde van speeltijd naar echte werk. Het tempo ging  met een kleine ruk de hoogte in al zorgde de in het nadeel blazende  wind voor hevig weerwerk. Kopmannen Piet en Kevin lieten zich evenwel niet kennen en vermaalden met bijzondere moed de hevig blazende natuurelementen tot gruizelementen. Naast het stevige pedaalwerk vergaapten we ons aan fantastische landschappen en voelden al vlug dat deze klassieker zijn naam niet gestolen heeft : hart – en andere spieren werden van bij het begin op de proef gesteld, vals plat en enkele bulten in moeder aarde verhoogden het transpiratieniveau, de guidon werd door sommigen al vanonder gepakt. We raapten onderweg enkele hangbuikzwijntjes op maar werden soms ook voorbijgesneld door atleten pur sang die blijkbaar met een enkelband rondfietsten en tegen de middag dienden binnen te zijn. We snelden ook een in het roze uitgedoste vrouwelijk peloton voorbij dat op het achterwerk reclame maakte voor Wevelgems Eierkoeken. Dit ontlokte bij Xavier de opmerking dat die lekkernijen duidelijk niet bevorderlijk waren voor het kweken  van een strak kontje.

Het pronkstuk van de etappe was de Kemmelberg die voorafgegaan werd door de Monteberg. Kuitenbrekers van de zuiverste soort. De Kemmelberg blijkt met zijn 156m zelfs het hoogste punt van de provincie te zijn en zou volgens de overlevering ontstaan zijn uit een duinenformatie toen de Noordzee nog tot ginder landinwaarts kwam. In ieder geval, het duinenzand  moest inmiddels wijken voor bikkelharde kasseien die het leven van de pedaalridders tot een hel maakt. Zwoegend, puffend en hijgend zagen we elke kassei passeren tot enkele moedigen toch de duimen moesten leggen voor dit wielermonstertje en just in time rechts konden afdraaien. Na een bliksemsnelle afdaling  wachtte in Kemmel de welverdiende pitstop. Fanny ontpopte zich ter plaatse tot clubfotograaf en zorgde aldus voor nieuwe Instagrammunitie. In de 2^de rithelft werd de wind een bondgenoot en daalde de snelheid niet meer onder de 32 km/u. Fantastisch gevoel in de benen, heerlijke fietssensatie. Iedereen haalde heelhuids de eindmeet en kon tevreden terugblikken op een nieuwe parel aan de Tinekeskroon. 12 renners, 98 km, 27,5  gem en 450 hm. Tot zondag!

Red Philip