Het proces van
ontwaken en de buitentemperatuur voelen had meer voeten in de aarde dan
gewoonlijk. Er was niet alleen de zegedronken toestand na een pot sprankelend
voetbal waaraan beide Zuidwestvlaamse voetbalburen een vlotte uitzege hadden
gekoppeld. Er werd ook een twijfelachtige temperatuur van een 16-tal graden
(een beetje meer dan 1 per deelnemer) waargenomen die zorgde voor enige
verwarring in de keuze van het clubkostuum. Feit was dat Geert Sioen een
bergreis gepland had die de zweetproductie en het calorieverbruik zodanig zou
opdrijven dat de opwarming van de aarde in een stroomversnelling dreigde te
belanden. Mark, terzelfdertijd clubfondateur, clubgps en poids lourd had nog in
slaapdronken toestand zijn fiets van de haak gehaald en werd daarbij meteen
overvallen door een gevoel van opperste verwarring en paniek. Zijn
voorste luchtkamer was zo plat als een vijg! Bevend als een riet startte hij
een race tegen de klok en kon alsnog just in time zijn bolide aan een net
vertrokken peloton vasthaken. Stress avant l’étappe!
Joost, onze man van
vallen, opstaan en weer doorgaan wentelde zich in de rol van Lomme Driessens en
was als eerste aanwezig in ons vipdorp dat daarna volliep met 12 renners en
gastrenner Robbe.De volgwagen van Joost puilde uit van proviand, verborgen
ketonen, reservewielen, Pollentierperen en ander superfood. Dat beloofde voor
de pitstop!
Onze ritarchitect had
werkelijk aan alles gedacht. Zo konden onze Wevelgem-en Moorselenaars
desgewenst aansluiten in Moorsele city. SM/PM Willy en Arne maakten gebruik van
dit maatwerk waarbij Arne de ene forzakreet na de andere slaakte. Zou hij
Italiaanse roots hebben of was er iets anders aan de hand?
Man in vorm Kevin nam
samen met sherpa Geert ons peloton op sleeptouw en beukte - daarbij
geassisteerd door Robbe, Piet en Mathijs - de eerste 40 km hard tegen de wind
in. Geen ontevreden bankzitters op het wedstrijdblad hetgeen maakte dat deze
ploeg het eendrachtig zou moeten uitzingen tot in de ultimo kilometro. Het was
alsof het ronddraaien van de benen de buitentemperatuur op een dieselachtige
manier deed aanslaan. Onze 50-plussers springen nu éénmaal behoedzaam om met
hart en bloedvaten : direct de gaskraan opendraaien is uit den boze vanwege
acuut ontploffingsgevaar. De hindernissen die nog op ons lagen te wachten waren
overigens niet min : Boeschepeberg en Catsberg waarbij de Kemmel-en Monteberg
strategisch ontweken werden maar toch extra hoogtemeters aan het menu
toevoegden. Ondertussen vernamen we via radio Tineke dat de gevarendriehoek het
hazepad gekozen had waardoor Joost alle hens aan dek moest roepen en het
gevaarte binnenin de wagen te ruste legde. De Boeschepeberg werd vlot verteerd
waarna de Catsberg in verspreide slagorde omhooggeklauterd werd. Heerlijke
stijgingspercentages die het mogelijk maakten gezwind en in egaal tempo de
schitterende top te bereiken waar de innerlijke mens versterkt werd waarvoor dank
aan Joost.
De terugweg lag
geplaveid met heerlijke afdalingen waarbij de rugwind de gemiddelde snelheid
grondig opvoerde. Nog een bultje hier en wat vals plat daar deed ons
uiteindelijk op Moorseels grondgebied belanden waarbij er nog enkele
supersonische cartouches werden afgeschoten.
De zoveelste ritparel
werd aan de Tinekeskroon toegevoegd, superlatieven schieten opnieuw te kort
maar we zijn wat blij met een parcoursbouwer als Geert ook al schieten we er
tal van calorieën bij in. Machtig!
13 renners, 108 km,
26,4 gem en 821 hm. Tot zondag!
Red Philip
2 opmerkingen:
En de President zag dat het goed was: klassevol verslag van een blijkbaar pittige rit. Spijt dat ik er niet bij kon zijn, ik duim voor een comeback op 25 augustus
Weerom prachtig verslag van hopelijk ons laatste “Alpenetappe” van dit jaar.
Een reactie posten