Verslag van de ersatzrit naar de Nonnebossen op 6 oktober 2019

Voorlaatste rit van het seizoen waarvan de aanloop opnieuw gedomineerd werd door Slecht Weer Vandaag, het bevallige paard van de Sint. De heilige man waart blijkbaar al door de Vlaamse velden en niemand minder dan onze president was hiervan reeds op de hoogte op D-6 met een uiterst secure weersvoorspelling tot gevolg. Meteo Tineke is gewoonweg onnavolgbaar in het weermilieu!

Ons interactief Whats Appsinstrument draaide overuren op zaterdagavond en zondagmorgen. Er werd gespeculeerd, gegokt, gehoopt, getwijfeld en gevloekt. Na een onrustige nacht bleken de regensluizen een break te houden al lieten ze wel hun vochtige sporen na op het wegdek.

De huiskamers werden dan ook gevuld met zondagse interactiviteit. Het regende afzeggingen en toen ook onze parcoursbouwer Geert Sioen de handdoek in de ring gooide, kwam plots de continuïteit van onze sportieve dienstverlening zwaar in het gedrang. Gelukkig heeft deze club geen cultureel/sportieve beheersovereenkomst met vadertje Staat afgesloten.

Niettemin lieten sportdirecteur Piet, Arne, Diederik en Red Philip zich niet van de wijs brengen en begaven ze zich met de 2-wieler naar Ten Koetshuize, onze legendarische verzamelplaats. Het viel daarbij op dat Arne en Diederik zich getooid hadden in een geel hesje. Kan tellen als protest tegen de weergoden. Red Philip had, hoe kan het ook anders, een rood hesje in de achterzak steken.

Na kort overleg besloten we Piet met taarten en al terug te sturen naar de bedstee (het Wevelgems oktoberfest had een slopend effect gecreëerd  op zijn ogen en stem). Bleef de vraag hoe we onze zondagmorgen sportief zouden invullen. En toen gebeurde het!  Arne gaf een splijtende voorzet door te poneren dat de regenbuien zich  vooral richting Ronse begaven waarop Diederik ter plaatse in reconversie ging van apotheker over Tinekesvriend naar inventieve  parcoursbouwer. Hij kopte de voorzet van Arne recht in de winkelhaak binnen en  nam ons mee op sleeptouw richting Zonnebeke. Deze plaats kon niet beter gekozen worden : we hoopten enerzijds op zon maar vreesden anderzijds beken regen.

Alle moed werd dus met lichte vertwijfeling bijeengescharreld en we lieten onze wielerheimat voor wat ze was. Malse regen was onze bondgenoot terwijl de temperaturen (14 gr) en de liggende wind ons konden overtuigen om door te gaan. Er werd volop gekeuveld en gedebatteerd over de dingen des levens waarbij het soms leek alsof we het VRT praatprogramma De 7^de dag waren binnengefietst. Aan kilometerpaal 20 gaf Red Philip zich gewonnen en werd er een kortstondige stop georganiseerd om het rode regenvestje te kunnen omgorden. Dit tot groot jolijt van een 4-tal blatende schaapjes. Arne had hen toevertrouwd dat ze geen schrik moesten hebben van ons, een autochtone slachting stond niet op het programma. Schapenkermis natuurlijk! 

Even verderop strooide Diederik zowaar met hoogtemeters en schoot hij zelfs met een soort Vlaams “canon” een uit de k(l)uiten gewassen cartouche af op Beselare berg. De benen waren duidelijk goed. In het Zonnebeekse nonnenbos hielden we een geïmproviseerde pitstop waarbij onze gele hesjes solidair hun spijs deelden met de rest van het peloton. Hartverwarmend gebaar waarbij de verbondenheid in moeilijke tijden hoogtij vierde. Ook dat is WTC De Tinekesvrienden!

Op de terugweg verorberden we nog enkele hoogtemeters en begaven we ons via slingerende wegen over Dadizele en Moorsele naar het geliefde Heule. Gelukkig en gezond haalden we na 58 km de eindmeet.

3 renners, 58 km, 25 gemiddeld en 296 hm.Tot zondag om 8:30 voor de laatste van dit seizoen. Een verrassingsrit onder leiding van SB/PM Willy die voor de gelegenheid een sportdirectrice laat aanrukken. Na de rit algemene vergadering in ’t Merlijntje met traktaat door de kampioen.

Red Philip