Meteo
Tineke had al op D-6 (!) gewaarschuwd voor vroeg herfstweer en gaf éénmalig
zijn fiat voor regenvestjes. Hoeft het nog geschreven dat dit er alweer boenk
op zat daar waar de Deboosere’s van deze wereld opnieuw weifelend de hele
bevolking in spanning hielden tot op D-1. En of de herfst paraat tekende :
strakke wind en motregen die letterlijk en figuurlijk onder de buienradar
bleef. Het had zijn weerslag op de bezetting van het peloton : 9 deelnemers al
waren er ook enkele die reeds konden
genieten van een welverdiend en coronavrij verlof. Gele truidrager Diederik
verloor al onmiddellijk zijn kleinood aan niemand minder dan Joost!
Abu
maakte zijn opwachting met een spiksplinternieuwe bolide die hij in het zwart
aangekocht heeft bij onze fietssponsor en terzelfdertijd zijn werkgever fietsen
Anne. Een juweeltje met alles erop en eraan in dezelfde kleur als het carbonnen
ros van onze clubgps en parcoursbouwer Mark. Dat belooft!
Het
was een bedrukt kijkende ritarchitect die zijn opwachting maakte. De
klimatologische omstandigheden in combinatie met een rit van meer dan 100 km
deden hem zijn wenkbrauwen fronsen. De vooruitzichten van een steeds heviger
opstekende wind bracht de moral richting vriespunt en zorgde voor een
spoedoverleg waarvan ze bij de GEES het schaamrood op de wangen zouden krijgen.
Ook de 3 koningen kunnen er nog iets van leren. In enkele minuten tijd werd
onder impuls van de president beslist de ritgeografie te hertekenen of hoe de
grijze massa van onze president-fondateur zowat alle krinkelende en kronkelende
wegen bevat die onmiddellijk in prime time kunnen aangepast worden. Garmin stond erbij en keek ernaar.
Met
volle moed werd er meteen tegenaan gegaan. De wind floot ons om de oren alsof
we op volle zee in een storm beland waren. Het imaginaire water klotste en
botste op de helmen, de kuiten werden gegeseld alsof woestijnzand hen wou
zandstralen en onze spraakwatervallen werden gedempt terwijl de wind hen naar verre oorden verbande. Het
waren bijwijlen apocalyptische omstandigheden die recht uit de teletijdsmachine
van Briek Schotte en Rik Vansteenbergen kwamen.
Het
kopmanschap werd afwisselend overgenomen met dank aan Mark, Mathijs, Abu, Joost
en de president. Ondertussen kon ook genoten worden van een heerlijk landschap
dat zijn pracht in alle eenvoud etaleerde. Genieten heet dit, ondanks de gure
herfsttoestanden.
Nieuwkerke
werd glansrijk gehaald, de weg naar het kruis lag bezaaid met hoogtemeters die
symbool stonden voor de kruisweg en boetedoening. Christus moet zich ellendig
gevoeld hebben. Coronaproofpitstop, elk bleef in eigen bubbel en toverde
proviand uit de achterzak. De vroomsten onder ons prevelden een schietgebedje
en sperden de armen wijds open (zie foto) , de nuchteren zorgden voor enig
beeldmateriaal dat het nageslacht zal verblijden.
Met
het besef van een heerlijke rugwind op de terugtocht werden de aangepaste
ritplannen in de vuilbak gekieperd en besloot Mark alsnog voor de fulloptie minus
enkele lussen te gaan. Mooi werk en wat een flexibiliteit!
We
verteerden nog enkele spinnijdige hoogtemeters en kregen nog een heuse stukje
enfer du Nord op ons bord : geen kasseien maar een heuse landbouwersweg waar de
zee net voor vloed had gezorgd en de stenen voor het rapen lagen. We
doorkliefden blind het water zoals Mozes de zee uiteendreef! Aparte sensatie.
We
haalden op onze terugweg duizelingwekkende snelheden en op de strook richting
Moorsele werd nog eens alles uit de kast gehaald. De gensters vlogen ervan af,
de zweetdruppels stierven een stille dood op het al vochtige asfalt.
Moe
maar gelukkig haalden we de eindmeet van deze prachtige rit, een nieuw
meesterstuk dat Mark aan zijn al rijke collectie kan toevoegen. Bedankt Mark,
bedankt alle kopmannen, bedankt alle aanwezigen voor de karaktervolle
zondagmorgen! 9 deelnemers, 95 km, 26,1 gemiddeld en 376 hm.
Red
Philip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten