Verslag van de rit naar Zeveren en Tiegem op 12 juli 2020

Zondag 12 juli: 12 blauwe truien meldden zich voor de rit van om en bij de 100 km naar Zeveren.

Onmiddellijk moest onze voorzitter aan het werk. Philippe, officieel aangesteld om de aanwezigheden te notuleren, meldde afwezig. Het feit dat onze briljante verslaggever opnieuw forfait gaf, wekte niet veel verbazing: iedereen weet dat Filip na vier titels op rij financieel binnen is en het niet langer mentaal kan opbrengen om voor de begeerde vijfde titel te gaan. Daarenboven heeft hij in bijberoep nog wat inkomsten bij de Post zodat de financiële schaapjes ruimschoots op het droge zijn. Jammer dat hij zijn sportieve ambities daardoor op een lager pitje zet.

Maar onze voorzitter had nog andere katten te geselen. Meteen staken er immers vestimentaire, juridische en communautaire problemen de kop op. Willy had zonder nadenken het oude plunje aangetrokken en daar hij één van onze belangrijkste publicitaire uitgangsborden is, was de vrees groot dat een aantal van onze huidige sponsors zouden dreigen met herstelbetalingen. Snel telefonisch verkeer met de sponsors kon echter dit onheil keren: argumenten als “Je moet begrijpen dat Willy niet meer van de jongste is en soms al eens zaken verwart, …. dat komt ervan als de vrouw des huizes de rennerskleren klaar legt, ….” konden onze broodheren vermurwen en werd een financieel debacle op die manier afgewend.

Maar nog waren de problemen niet van de baan. Normaal wordt voorzien in twee kapiteins en bij afwezigheid van Philippe was enkel onze voorzitter getooid met de Belgische driekleur. Terstond werd Frederik tot tweede baankapitein benoemd daar hij aan zijn zadel een vaandel van de Vlaamse leeuw had hangen…. Maar nu ontstond het prangend probleem of de leiding van dergelijke keurgroep kon verdeeld worden tussen het Federale en het Vlaamse niveau. Opnieuw vluchtig contact met het hoogste politiek orgaan in de hoop klaarheid te krijgen in deze problematiek bleek echter ijdele hoop. Het antwoord van Sophie was immers heel vaag zoals er de laatste tijd veel geponeerd worden in onze politieke middens: “Gezien het uitzonderlijk belang van de Tinekesvrienden, gezien het gebrek aan tijd voor diepgaand overleg tussen de gestelde lichamen en gezien het feit dat de Raad van State het te druk heeft met de abortuspolemiek  verklaart onze regering zich in deze onbevoegd en wordt beroep gedaan op het gezond verstand dat zonder twijfel overvloedig binnen de club aanwezig is”….. Dit was dus duidelijk en ook niet duidelijk….

Na al deze besognes trokken we Zeverenwaarts voor een rit uitgetekend door Simon. Voor het aanvoeren van ons peloton werd op zekerheid gespeeld. In de spits architect Simon samen met het traditionele trekpaard Kevin en daarachter van heel nabij gevolgd én gesuperviseerd door ongeveer 130 jaar ervaring, met name Willy en Yvan die de handel, de wandel en het fietsen van de twee jonge veulens met argusogen bewaakten.

Het eerste gedeelte van de rit was er echt eentje voor “rouleurs”: vlakke, weinig bereden paden werden opgezocht en rolden zich voor ons uit. Tijdens de bevoorradingshalte kregen we het bezoek van een 93-jarige man die ons peloton kwam bewonderen en terloops de inhoud van zijn brievenbus controleerde. Werkt de post in Zeveren ook op zondag? Toen we vroegen hoe hij het stelde, antwoordde hij laconiek dat  “het beste er af was!”. 93 maar toch nog bij de pinken! (zie foto)

Amper de tweede helft afgetrapt of net zoals enkele weken geleden eiste Jan de hoofdrol en de aandacht op: nee dit keer geen twee platte banden maar één kapotte spaak zorgde ervoor dat zijn achterwiel schots, scheef  en nog amper bruikbaar was. Het noodlot vervloekend, zocht hij alleen zijn weg terug. Bij het ter perse gaan van dit artikel was nog niet geweten of Jan zijn woning heeft kunnen bereiken of nu rond de kanten van Zeveren ergens in een opvang voor daklozen zit.

Iets verder opnieuw geroep om te stoppen en liep er een siddering door het peloton: Joost had in een beklimming zijn ketting in de soep gedraaid en er dreigde weer een stilstand. Gelukkig kon het euvel snel opgelost worden en konden we verder. Joost en mechaniek blijft een moeilijk huwelijk.

Simon had ons tijdens de eerste koershelft allemaal mooi in slaap gewiegd. Daar waar iedereen dacht dat de terugweg even vlot, vlak en eenvoudig ging zijn, kwam bedrogen uit. De kasseien van Wannegem- Lede, een aantal hellende stroken die ook in de Ronde Van Vlaanderen worden aangedaan, en de Tiegemberg werden nog geserveerd.

Gelukkig verkeert iedereen in een voorbeeldige conditie en zo kwamen we met zijn elven terug thuis. De commentaren waren unaniem lovend: “een rit hors catégorie”, “een vijfsterrenrit”, “schitterend” waren termen die doorheen ons peloton gingen. Simon heeft ongetwijfeld goeie punten gescoord en daar hebben we met z’n allen van genoten! Bedankt !

De rit gaat de archieven in met 12 aanwezigen, 100 kilometer afstand, 27,4 gemiddelde en 414 hoogtemeters. Tot zondag en dan voert Marc ons richting Ruiselede.

Ivan

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/5224615249