Verslag van de ronde van Groot-Kortrijk op 18 oktober 2020

 

Het einde van de Tinekestour nadert met rasse schreden : rit 25 van de 27 en dit in een seizoen dat  10 zondagen op slot ging vanwege een beestje dat in een slecht geïsoleerde kooi vanuit China  geïmporteerd werd. Met alle Chinezen maar niet met de Tinekesvrienden! De kandidaten voor het podium geven mekaar intussen geen duimbreed toe. Joost is vast van plan zijn gele trui in te kaderen, Abu blijft op vinkenslag liggen en de good old president-fondateur Mark maakte dé remonte van het seizoen en blijft het leidersduo het vuur aan de schenen leggen. Spanning en spektakel van de bovenste plank! 

13 (…) renners tekenden present voor een etappe richting Bevergem onder leiding van de maillot jaune Joost. Het fictieve dorp was terzelfdertijd een ode aan Vlaanderens mooiste die eveneens vandaag en met 6 maanden vertraging alsnog op wielerminnend Vlaanderen losgelaten werd.  

Kevin haalde zijn abonnement van kopman uit de achterzak en stak het als een mes tussen zijn tanden. Een messcherpe Simon besloot zijn schoonbroer een hart onder de riem te steken en bood zijn back-updiensten aan. Hij deed dit vanop een spiksplinternieuwe bolide die bij de start nog blonk en gezond oogde. Joost nam als een rasechte generaal plaats op de 2^de rij vanwaar hij de debatten leidde om aldus de cartouches strategisch en vakkundig in het mijnenveld te kunnen uitzetten. 

De regengoden waren na helse weken van hard labeur eindelijk met verlof maar de boeren hadden er toch voor gekozen om de naar hen genoemde wegen te voorzien van een dikke laag smurrie. Xavier waande zich zelfs in Waregem! Dit natuurlijke glijmiddel maande ons tot enige voorzichtigheid aan want éénmaal men begint te glijden wringt men zich als een paling doorheen het decor en is het begin en het einde zoek.  

Aan kilometerpaal 15 reed Jan zijn achterband in frieten, een fel gesmaakt product dat eveneens van het patattenveld afkomstig is. Abu zette meteen zijn zwaailicht op en kwam ter plaatse de eerste zorgen toedienen. Klus in een mum van tijd geklaard waarop Jan besloot  een mistgordijn op te trekken door de desinfecterende lucht uit zijn bommeke in het rond te spuiten.  Aan kilometerpaal 30 was het de beurt aan Brecht om kennis te maken met Murphyaanse toestanden : eveneens lek.  Zijn pompje blies haar laatste adem uit, het ventiel werd onthoofd waarop we moesten aanrukken met Abu, Simon en een nieuwe lading binnenbanden om het achterwiel van een donorband te kunnen voorzien.  Wat een oorlogsoperatie te midden het Bevergemse slagveld!  

We schrapten in allerijl de pitstop maar nog was het leed niet geleden! Kilometerpaal 66 : opnieuw viel Brecht in de prijzen en kon Joost de helpende binnenband uit zijn achterzak toveren. Grote klasse en een vloekende Brecht die zich begon af te vragen wat hij eigenlijk misdaan had om zoveel pech te kennen. Ondertussen waren we onze clubgps aan de rand van de Gavers kwijtgespeeld! Was hij in het water gesukkeld? Was hij geslachtofferd op het altaar van het glijmiddel? Yvan nam direct de koe bij de horens en slaagde erin Mark terug op te vissen op een manier die de Cel Vermiste Personen het schaamrood op de wangen deed bezorgen. Mark zijn bolide zat zodanig onder de smurrie dat ze zo koppig als een ezel werd en alle verdere medewerking weigerde. Ook hier werd het euvel glansrijk overwonnen.  

Als klap op de vuurpijl regelde een onvermoeibare Abu even verderop al rijdend de remmen van de president. Taferelen die recht uit de Tour de France leken te komen en voor een fel gesmaakt spektakel zorgden. 

Bij dit alles zouden we nog vergeten dat Joost met Bevergem een parel van een rit uit zijn fietsbenen had geschud en op meesterlijke wijze bewees dat een uit de kluiten gewassen rit ook op de korte ruimte kan georganiseerd worden. Bedankt Joost, dit was af! 

70 km, 27 gemiddeld, 13 man en 287 hm. 

Tot zondag om 8:30  voor een rit naar Gitsberg olv de president. 

Red Philip