De Tinekespaddock lag er opnieuw piekfijn bij om de
eliterenners van onze club in de beste omstandigheden te kunnen ontvangen.
Zoals bijna altijd tekende ook nu weer het kopduo uit de klassering als eersten
present. Joost en Abu laten niks aan het toeval over en staan vaak broederlijk
naast mekaar. Alhoewel er van enige vijandigheid of derbysfeer niet echt sprake
is, begroeten ze mekaar toch telkens weer met een gebalde vuist. Propaganda
voor de wielersport, sportiviteit ten top ook al zijn de belangen immens en de
drang naar eeuwige roem in de annalen van deze club groot.
Opvallend was dat Mark Piet manu militari terug naar zijn
homebase gestuurd had om alsnog een regenvestje te omgorden. Onze clubgps is
weergaloos als parcoursbouwer en rouleur maar bij het lezen van buienradars
verliest hij soms het Noorden. Bleek dat hij in de vroegte van de ochtend zijn
smartphone ondersteboven had gehouden en aldus door de buienradar compleet
misleid werd. Het voordeel voor Piet was dan weer wel dat hij reeds opgewarmd
aan de start verscheen.
Onze president, vader van vele wieleroorlogen en hoeder van
de club, was aan zet als parcoursbouwer. Wie Martin zegt, zegt kasseien
gekoppeld aan hoogtemeters. Helaas gooide de afgelasting van Paris-Roubaix roet
in het voorziene eten maar dit werd vakkundig opgelost door een alternatieve
rit richting Gitsberg waarvan de weg naar de top ook geplaveid is met dat soort
wegbedekking die arm- en beenspieren zodanig doet vibreren dat het vel bijna
van de beenderen dondert.
Kevin bood zich onder de leuze “avec Mercier veel sweat
maar no glory” opnieuw aan als medekopman waarop Joost zich liet ontvallen dat
de Jupilerleague maar flauw bier is in vergelijking met de bubbels van de
Champions League. Wat er ook van weze, de wielen begonnen te draaien en de
zondagse ontspanningsactiviteit werd hoopvol aangevat.
We laveerden tegen een stevig tempo Noordwaarts richting
Roeselare en genoten ondertussen van het voorbijglijdend herfstlandschap dat de
wegen bedekte met verraderlijke blaadjes. Daarnaast vergeten we ook onze
landbouwers niet die opnieuw sommige wegen in glijbanen hadden herschapen om
onze rij-,rem-en stuurvaardigheid te testen. Bedankt boeren, volgende week
zondag presenteren we de rekening vanuit Kortrijk.
Wie dacht dat Murphy in quarantaine zat omdat we nu met 15
ipv 13 renners waren, dacht verkeerd. Kilometerpaal 37 : Mathijs voelde de
grond vanonder zijn achterwiel wegschuiven en stond meteen geparkeerd. Lek
achteraan, Abu en Diederik werden er meteen bijgehaald. Abu voor het technisch
aspect, Diederik voor de strikte afweging van de nodige dosis perslucht. De bom
van Mathijs bleek ontmanteld waarop bijna kampioen Joost dan maar zijn grof
geschut bovenhaalde. Zaak gefikst en op naar de Gitsberg waar Xavier zich bijna
vergaloppeerde aan de hellingsgraad en de weerstand van de kasseien. De
dappersten onder ons kozen voor de
all-in kassei optie, de asfaltjeannetten reden geruisloos over het
fluisterasfalt. Vanwege de GDPR-reglementering mogen we hierop evenwel geen
namen kleven. Martin had daarbij die molen een heerlijke pitstop in gedachten
maar de velgbedekking van Emile en Brecht besliste daar anders over.
Kilometerpaal 40 : een knarsetandende Emile reed lek waarna een
nietsvermoedende Brecht eveneens plat stond. Wat er zich toen afspeelde was
opnieuw een primeur in de reeds rijkgevulde clubgeschiedenis : Frederik
gewaagde van een workshop banden verwisselen waarbij Brecht de spurt won van
Emile al was hiervoor een fotofinish nodig.
Even verderop konden we ons vergapen aan de pitstoplocatie
maar reden gezwind richting heimat al diende er daarvoor wel gekampt te worden
tegen een stevige kopwind. Mark stak zelfs het peloton in zijn achterzak bij de
ultieme hoogtemeters ter hoogte van Gullegem! Of hoe het oeroude cliché van
“mannen zijn zoals de wijn, hoe ouder, hoe beter” nog maar eens in de verf
gezet werd.
Beklijvende rit waarin alle ingrediënten vervat zaten
waarvoor hartelijk dank aan onze president en de kopmannen.
68 km, 26,5 gem en 209 hm.
Red Philip
1 opmerking:
Schitterend sfeerverslag, drama en heroïek druipt van het scherm!
Hartelijk dank Red Philippe!
Een reactie posten