Verslag van de verbroederingsrit met WTC Den Hert naar Molenbaix op 11 oktober 2020

 

Zondagmorgen de klassieke taferelen in het centrum van Heule met twee opvallende zaken:  ganse horden wachtende wielertoeristen en een rij wachtenden voor de bakkerij. Bij de Tinekesvrienden viel de grote opkomst op, en dit na twee heel zwakke zondagen waarbij de echte renners van het koren gescheiden werden. Velen voelden na enkele weken stilstand duidelijk opnieuw kriebeling in de kuiten. Daarnaast ook de vrienden van Den Hert waarmee er samen een ritje ging gemaakt worden. Opvallend was de stralende verschijning van Joost die sinds hij het klassement aanvoert echt ‘blinkt in zijn vel’.

Donkere wolken voorspelden niet veel goeds maar het KMI was eerder optimistisch en de voorzitter himself zei dat het in de ‘Walen droog ging blijven’. Achteraf bleek dit niet bepaald de meest correcte voorspelling ….

Parcoursbouwer van dienst was de man die reeds parcours uittekent van in zijn wieg en wegenkennis met de moedermelk binnen kreeg, met name Marc, alias Bing die bij de aankondiging stelde dat het ‘nen keer of acht op en neer ging gaan’ en ‘dat het niet te rap ging gaan’…. Gesterkt met deze kennis gingen we van start richting Molenbaix.

Amper gestart of de eerste, en niet de laatste, stop diende zich aan omdat Diedrik een leegloper kreeg. Belangrijke opmerking: Diedrik was deze keer 1 minuut later aan de start dan gewoonlijk en dit resulteerde in feit dat hij deze keer 30 seconden te laat was. Ook hij heeft blijkbaar in deze herfstdagen moeite om de warme lakens te verlaten. Wel handig dat de vader kan zeggen dat het de schuld is van de zoon en omgekeerd !

De kleine pauze liet ons echter toe om gesprekken aan te knopen met onze vrienden-Hert-collega’s maar algauw kwam het seintje om verder te trekken.

Het was overduidelijk dat onze parcoursbouwer op Google ‘paadjes rond Molenbaix” had ingetikt want regelmatig werden we verrast met mooie kleine wegeltjes die we voor de eerste keer aandeden.

Nog maar pas goed op tempo gekomen, kwam er een heuse onverwachte onheilsmelding. Philippe, keizer voor het leven, hoofdredacteur, kandidaat nobelprijs literatuur, één van de stuwende krachten achter onze club, en nog zoveel meer sloeg bij de eerste versnelling links af richting heimat, dit omwille van totaal geen kracht in de benen…. Was het einde-seizoens-vermoeidheid? Was het gewoon een zwakke dag? Sloegen de twee nederlagen van zijn geliefde KVK in vriendschappelijke matchen op zijn wielerbenen? Op vandaag is dit nog een raadsel. Binnenkort wordt er een perscommuniqué verspreid rondom zijn situatie. Geluk bij een ongeluk dat zijn contract voor volgend seizoen reeds ondertekend is !

Algauw kregen we een eerste regenvlaag te verduren maar die was niet van die aard om ons zorgen te maken hoewel bepaalde angsthazen al vlug naar het regenvestje grepen. Eens het vestje aan stopte het met regenen…

Tevens doet de kopnotering van Joost geen deugd aan zijn concentratie want tot twee keer toe slaagde hij er in om zijn ketting in de soep te draaien… Joost en zijn relatie met materiaal staan nog niet helemaal op punt.

Ondertussen hadden enkele mannen van Den Hert het voortouw genomen en ging het tempo de hoogte in, evenredig ging echter het aantal liter water omhoog die genadeloos over onze hoofden en lijven neerkwamen.  ‘In de Walen gaat het droog blijven …..’

De laatste kilometer ging Kevin nog eens naar de kop en met een snelheid die nauwelijks onder de 30 km/uur kwam, ging het richting Heule. Was het de drang naar een warme douche en droge kleren of was het de drang naar die lekkere pint die stond te wachten in het Merlijntje? Feit is dat er werkelijk richting Heule gestoven werd.

Leuke rit en leuk samen rijden met de mensen van Den Hert. Laat het ons nog eens overdoen maar dan wel in droge omstandigheden !

 

73km aan 27.0 gemiddeld

 

Yvan