Verslag van de rit van 11 juli 2021, rally "in het wiel van het ventiel"

 Nu de teerlingen in de Tour zo goed als geworpen zijn en de Gentse feesten eind deze week in coronaversie van start gaan, blijft de spanning in het Tinekesklassement sterk aanwezig. Abu en  fondateur Mark geven elkaar voorlopig geen duimbreed toe terwijl de nummers 3,4,5 en 6 (Mathijs, Philippe, Piet en Yvan) op vinkenslag liggen. Spanning verzekerd de komende weken, er blijven  kapers op de kust die op zoek zijn naar eeuwige roem en als aasgieren rondom het podium cirkelen.

Alvorens af te zakken naar het Nelson Mandelaplein bliezen we verzamelen aan ten Koetshuize alwaar Abu de president overlaadde met administratieve formaliteiten : er zijn een paar adelbrieven nodig om een transfer naar een andere club te verhinderen en Arne bood direct zijn hulp aan onder de vorm van officiële pro deostempels. Wie ons paradepaardje wil afsnoepen zal kapitaalkrachtig en van goeden huize moeten zijn.

Het leek trouwens al een eeuwigheid geleden dat we nog eens konden proeven van een rasechte rally  : de Peugeot Classics werd hertekend en gaat nu door het leven als rally het Wiel van het Ventiel, een vereniging die zich onder het peterschap van Yves Lampaert  inzet voor mensen met jongdementie. Gezien de gemiddelde clubleeftijd waren we er dan ook als de kippen bij om onze sportieve en financiële bijdrage te leveren. President/PM Martin was de elektronische clubkas niet vergeten : de tijd van de griffel en de ruilhandel ligt nu achter ons en het smartphonetijdperk deed zijn definitieve intrede. Blikvanger aan de start was de gerestaureerde Peugeotvolgwagen 404 uit 1966. Daarnaast viel de uiterst professionele omkadering op en konden we nog even verbroederen met oud lid Pantani die na een doorgedreven opleiding bij ons nu het mooie weer maakt bij de Ramongs maar zich toch liever niet in ons peloton nestelde vanwege de vrees om uit de wielen gereden te worden. We begrijpen dat uiteraard.

Na de weegcontrole werden we al direct vergast op spijs en drank en bedelde de plaatselijke fotografe achter een foto van ons select gezelschap. Toegankelijk als we zijn lieten we ons haar lens welgevallen en stonden we meteen onze portretrechten af aan de organisatie.  Mathijs en Abu  namen resoluut de kopteugels in handen. Het was aandachtig kijken richting wirwar aan wegwijzers gezien de verschillende afstanden en de talrijk aanwezige renners.

Het parcours bracht ons via krinkelende en kronkelende wegen richting het land van Ooike waarbij er op geen hoogtemeterke min of meer gekeken werd. Te onthouden voor volgend seizoen : als de organisatie het heeft over een vlakke rit dan betekent vlak minstens 670 hm met Nokereberg als parel op de rode bollenkroon. De pitstop was dik in orde : voor elk wat wils, energierijke versnaperingen te midden een schilderachtig landschap. (zie foto's hieronder)

Tijdens de 2^de helft werden we om de haverklap getrakteerd op bulten en afdalingen van de beste soort. Vooral deze laatsten werden ferm gesmaakt door Mark en Red Philip die zich als een steen naar beneden lieten vallen terwijl polyvalente atleten als Abu, Martin, Mathijs, Frederik, Arne en Yvan ook vlug terreinwinst boekten op de steile stroken. De Tiegemberg had nog een verrassing in petto toen de kopgroep en danseuse een afslag miste en keuvelend richting top reed. De afslag zelf was een marteling voor hart, longen, dij – en kuitspieren maar terwijl renners rondom ons op de steile muur als bij bosjes van hun fiets tuimelden en te voet verder moesten, martelden de leden van onze club wiegend en hijgend de pedalen : karakter in het kwadraat, gepokt en gemazeld door ervaring en koersinzicht.

Via enkele lusjes rond Otegem, Avelgem en Moen kwam de Groeningestad steeds nadrukkelijker in beeld en bereikten we uiteindelijk moe maar voldaan de finish na een 90 km van puur fietsplezier.

Ijzersterke en mooie rally waarvoor chapeau aan de organisatie. 90 km, 8 renners, 25,6 gemiddeld en 671 hm. Tot zondag om 7:30!

Red Philip