Verslag van de 3de rit van het seizoen richting Ieper 19 maart 2023

Miserie, miserie, deel 3. Als Philippe met een kamerbrede glimlach en Kevin met een gezicht als een donderwolk aan de start komen, ken je zo de uitslag van de wedstrijd KV Kortrijk – No sweat, nog glory, no points Bruges. En ze kwamen niet alleen ! Zomaar 15 leden maakten, ondanks de weinig positieve weerberichten, hun opwachting en daarnaast was er nog iemand die als gastrijder het noodlot bij ons durfde tarten ! Een broer van Cies meende het tij van onheil bij ons te kunnen keren en stond vol vertrouwen aan de start. Eerst meenden we een tweede gastrijder te ontwaren toen een persoon recht van de zonnebank naar de start kwam. Nader inzien leerde ons echter dat het onze eigenste voorzitter was die eindelijk opnieuw zijn opwachting maakte. Een heel opgemerkte entree werd gemaakt door Joost. Verleden week nog in zak en as op zijn gebroken kader, maar vandaag reeds zijn opwachting makend op een spiksplinternieuwe Cannondale. In zijn maidentocht naar de start had hij nog een frustrerend gevecht geleverd met zijn nieuwe versnellingen. Als jarenlange Campagnolo-gebruiker slaagde hij er niet in om te schakelen maar gelukkig kwam hij Yvan tegen die hem een spoedcursus “Shimano schakelen voor dummies” gaf. Nog even meegeven dat hetgeen Joost realiseerde voor Arne anderhalf jaar in beslag nam, waarmee we niets bedoelen maar enkel objectieve feiten weergeven. Voor de start twee onzekere factoren: het grauwe wolkendek en het feit dat we in de buurt kwamen van een autorally…. Als dat maar goed komt maar met de wetenschap in de achterzak dat we alle tegenslag die er ook maar kan zijn reeds de eerste twee zondagen hadden opgesoupeerd, gingen we start …. Vanaf nu zou alles op wieltjes lopen ! Na enige tijd richting Moorslede openden de hemelsluizen zich en dit was het teken voor Geert om zo snel mogelijk droge oorden op te zoeken. Wat later een eerste opgemerkt feit. Mark ging tussen zijn kader en zelfs in die mate dat de ongeruste blikken van Philippe en Martin elkaar kruisten en beslisten om Mark naar huis te begeleiden. Onze twee bestuursleden werden op die manier reeds van bij hun eerste kilometers geconfronteerd met ongewone koersfeiten maar met hun jarenlange ervaring bewezen zij niet alleen hun kwaliteiten om snel moeilijke situaties in te schatten maar ook dat hun sociaal gevoelen ongekende hoogten bereikt ! Net vóór het ter perse gaan vernamen we nog dat de hartslag van Mark zich in korte tijd weer normaliseerde en hij gezond en wel de thuisbasis bereikte. Eénmaal in de armen van zijn Veerle maakte het hart opnieuw enkele sprongetjes maar dit bleek een volledig normaal medisch fenomeen te zijn. De voorzitter en de secretaris/MM maakten nog vlug van de gelegenheid gebruik om op een perfect en biljartvlak terrein de goal te scoren die Vanaken op zijn scheenbeen liet wegspringen. Het ene veld is natuurlijk het andere niet. Ondertussen werden de buien heviger en intenser en werd aan het Tyne Cot spoedoverleg georganiseerd: ofwel recht naar huis ofwel de rit gewoon verderzetten. Gezien het feit dat het water al in onze schoenen stond, de regen vanaf de rug naar andere oorden afgedaald was, enz…. werd besloten om de regenkelk tot op de bodem te ledigen. Maar kort daarna echter opnieuw stilstand ! de broer van Cies had een platte band. Niks ernstigs want zoiets wordt door onze technici in korte tijd verholpen, maar de zaak bleek technischer meer gecompliceerd. Ondertussen zorgde de combinatie stilstaan en kletsnat zijn voor verkleumde Tinekesvrienden. Na enige tijd gelukkig weer op baan om dan wat verder ……. weer stil te staan ! Onze gastrijder stond opnieuw plat en bleek het euvel onherstelbaar. Daarom werd de hulplijn bij uitstek, met name vrouwlief, opgebeld en werd hij opgehaald zodat hij thuis kon uitwenen op haar schouders omwille van het technisch lijden. Gezien de koude werd nu een stevig tempo aangehouden want iedereen verlangde naar huis en vooral de warme douche maar twee feiten gooiden onze plannen nog maar eens overhoop. Door de eerder genoemde Rally was Moorslede een oninneembare burcht en dienden we via Ledegem een serieuze omweg te maken. En toen we dachten dat onze tegenslagreeks ten einde was, moesten we opnieuw ….. halt houden: nu was het aan Diederik om in contact te komen met Murphy. Eens dit euvel hersteld, konden we eindelijk de steven richten naar Heule. Een rit van 68 kilometer aan 26 per uur. En we willen het u niet onthouden: Melissa Debackere won de rallysprint van Moorslede voor Verschueren, beiden op ŠKODA FABIA Rally2 evo met maximale vermogen 214 kW en een topsnelheid van 202 km/u. Het moet niet altijd over fietsen gaan ! Yvan