Verslag van de rit van zondag 12 maart : Briek Schotte Classic

Miserie, miserie, …. Opgewekte gezichten zondagmorgen aan het kasteel van Heule-city. Aangename temperaturen, droge weersomstandigheden, een ruime opkomst, drie gastrijders waaronder het nageslacht van Piet (Arne en Robbe) samen een vriend Louis…. kortom alle ingrediënten waren aanwezig om er een mooie voormiddag van te maken en de nare herinneringen van verleden week van zich af te schudden. Daarbij viel het iedereen op dat dank zij het zopas afgesloten stikstofakkoord de lucht een stuk gezonder was om in te ademen ! Daarnaast vernamen we ook dat Lieven het ziekenhuis ondertussen mocht verlaten en nu thuis aan zijn revalidatie werkt: langs deze weg veel sterkte en spoedig herstel Lieven ! Onder een gunstige rugwind werd koers gezet richting Kanegem, het geboortedorp van Briek Schotte. Voor de geschiedenisleken onder jullie vermelden wij graag dat deze man eertijds een indrukwekkend palmares verzamelde met o.a. de Ronde van Vlaanderen, het Wereldkampioenschap en zoveel meer … kortom iemand met een staat van verdienste die niet had misstaan binnen ons ledenbestand. Tevens de man van een resem quotes die nu nog steeds gebruikt worden en actueel zijn zoals “Om te winnen moet ge ervoor zorgen dat ge den eersten zijt”, “Nen Flandrien duwt op zijn pedalen tot hij niet meer weet van welke parochie hij is” of ‘Pothelmen kenden we niet, den eerste keer dat we die zagen was toen den Duits hier arriveerde”. Onvermoeibare Kevin had er zaterdag ruim 100 km opzitten maar dit weerhield er hem niet van om nog maar eens de Tinekeskar te trekken en leek het dat niets onze mooie zondagvoormiddag kon verstoren. Ook het feit dat we een eerste keer moesten halt houden voor Marc omdat zijn achterspatbord rondslingerde als een ongeleid projectiel kon de pret niet drukken. Na enig oponthoud en technische bijstand zetten we verder koers richting standbeeld Briek. Maar even later echter noodgedwongen halte 2: Kevin met een leegloper en met vereende krachten werd aan het euvel gewerkt en tevens deskundig verholpen. Iedereen dacht om snel opnieuw verder te gaan maar dat was buiten het technisch kennersoog van Piet gerekend. Zijn blik richtte zich als een periscoop op het fietskader van Joost en daar ontwaarde hij zowaar een barst. Nauwkeurig werd een tweede, derde en vierde opinie gevormd en het verdict was onverbiddelijk: kader gebroken op twee plaatsen en levensgevaarlijk om zo de weg verder te zetten. Nu heeft Joost al wat relevante ervaring in valpartijen maar toch besloot hij heel wijselijk om zijn vader op te bellen en zo huiswaarts te keren. Met pijn in het hart lieten wij deze trouwe Tinekessoldaat Joost achter in het verre Kanegem. We hopen met z’n allen van harte dat hij ondertussen terug in zijn vertrouwd midden is. Na de obligate “stop-voor-foto” bij ijzeren Briek ging het verder naar de bevoorradingsstop waar de tijd verdeeld werd tussen het bekijken van het mooie zicht op Kanegem en het becommentariëren van de materiaalpech van Joost. Om de verloren tijd in te halen, werd er vlug verder gefietst of dat was alvast de bedoeling. Kort daarna moest opnieuw halt gehouden worden voor Marc, wiens achterspatbord de wildste capriolen uithaalde en er werd dan maar wijselijk besloten tot amputatie van het object. Daarnaast stelde zich echter nog een probleem: waar steek je verdorie zo’n voorwerp ? Na een vergeefse poging in de rugzak en in de broek werd het op de rug tussen de truien gestopt waardoor het er op leek dat Marc een stijve rug had … Opnieuw trokken we ons op gang maar kort daarna werden we opgehouden door een tractor die ofwel op terugweg was van een carnavalstoet of die de weg verloren was na de stikstofbetoging. Ondertussen grote verwarring in het peloton: waar was Marc ? Iedereen verkeerde in de mening dat hij bij Joost gebleven was en daarom werd dan maar besloten om collectief terug te keren. Verbazing alom echter toen we Marc alleen zagen staan en zijn binnenband aan het vervangen was ! Net als verleden week opnieuw bandenpech voor ons monument ! ! Ondertussen maakte Kevin van de gelegenheid gebruik om zijn achterband nog eens op te blazen want hij de druk in zijn achterband bleek geleidelijk aan te minderen. Ook hier geen goede diagnose: sterk vermoeden dat spaken doorprikken naar binnenband en oorzaak zijn van leegloper, kortom ook dit is nie ter plaatse te herstellen. Als hij toch maar heelhuids thuis geraakt. En nog maar eens ….. trokken wij ons op gang op hetgeen stilaan een ‘stop-and-ride’ koers begon te lijken. Ondertussen nam de wind ongenadig toe en was het beuken om er toch maar de vaart in te houden. Ondertussen had het achterwiel van Kevin besloten dat de beker nog niet volledig geledigd was en was verder fietsen niet mogelijk ….. op dat moment moeten de oortjes niet correct gewerkt hebben want het peloton was van mening dat Kevin met Marc zou verder gaan terwijl dit blijkbaar niet de bedoeling was. Kortom verwarring en niemand die nog wist waaraan zich te houden. Het zal dan ook niemand verwonderen dat we in erg gespreide gelederen Heule bereikten en dat we deze horrorrit zo vlug mogelijk wilden beëindigen en zo snel mogelijk vergeten. Alhoewel, niemand heeft enig lichamelijk leed geleden, en dat is het voornaamste ! 73 kilometers aan 26 km per uur en 6 haltes (of waren het er nog meer ???). 11 Tineksvrienden en drie (bevoorrechte ???) getuigen haspelden deze vermaledijde rit af. Hopelijk is alle miserie voor ons volledig seizoen nu opgebruikt. Op naar zondag en een hopelijk incidentvrije rit ! Voor de liefhebbers ten slotte zijn er trouwens op tweedhands.be deze week interessante koopjes te doen zoals een koerskader met twee vintage breuklijnen, op aanvraag en zonder meerprijs wil de eigenaar ook zijn eigen handtekening nog aanbrengen (Joost), een buitenband met een opening van 8 cm om beter de binnenband te kunnen observeren, twee binnenbanden met extra openingen voor extra zuurstof (Marc), een achterspatbord dat zodanig rondvliegt dat muggen niet durven naderen (Marc) en tenslotte een achterwiel met gebroken spaken dat voortdurend zorgt voor leeglopers en zo voor extra rust zorgt tijdens vermoeiende fietsritten (Kevin)! Te elfder ure vernamen we ook nog dat het bestuur digitaal crisisberaad heeft georganiseerd en in tegenstelling tot Vivaldi bijzonder krachtdadig zal reageren deze week om dit onheil te keren: de voorzitter wordt speciaal overgevlogen vanuit het buitenland en woensdagmorgen gaan de bestuursleden te voet van Heule naar Scherpenheuvel om er een grote novenenkaars te ontsteken en zondag staan ze aan de start met een konijnepoot aan hun fietszadel ! Succes verzekerd ! Yvan