Verslag van de rit naar Poperinge en de Hoppestreek op 25 juni 2023

Mooi weer en schoon volk aan "Ten Koetshuize". Slechts 9 deelnemers maar een rasechte bolletjestrui aan de start van onze rit naar de Poperingse contreien. Bruingebrande Patrick komt net ingevlogen uit het Iberisch schiereiland en pronkt met een schitterende bergtrui, net gewonnen in La Vuelta de Benidorm y sus regiones! De President komt met goed nieuws: het sponsorcontract met fietsen Anne werd vrijdag verlengd. Het bod van de Kaminsky groep daarentegen werd door het bestuur autoritair en unaniem van tafel geveegd wegens niet betrouwbaar, Vincent T kan nog iets leren van ons bestuur nietwaar? Simon is aan zet vandaag, hij heeft de vrije plaats op de kalender wegens de crash van de Fondateur overgenomen waarvoor dank. Hij neemt samen met Xavier de koppositie en aan een strak tempo fietsen we richting Westen. In Moorsele worden de wegenwerken vakkundig en op spitsvondig GPX-wijze gedribbeld. Tussen Passendale en Langemark volgt een eerste hoogtepunt. Prachtige landelijke wegen met schitterende vergezichten 360° rondom ons. Wat zijn wij toch gelukzakken bij de Tinekesvrienden, wielertoerisme pur sang mijn gedacht. Na Langemark volgt een lange oude spoorwegbedding, geen verkeer, wat is dit zalig fietsen in de stralende zomerzon. Via de kasseien van Boezinge denderen we Elverdinge binnen en ongelooflijk, ja hij staat er nog!!!! Georges 'n klein ventje sigaar in zijn mond, klein ventje de wereld mag vergaan blijf gij maar staan (wie kent deze klassieker nog?) We kruisen de Galgebossen, prachtig en lekker fris, langs hier komen we toch weinig. Dwars door het wereldberoemde gehucht Brandhoek bollen we de hoppestreek binnen. Te midden de fotogenieke hopperanken en met zicht op Poperinge is het tijd voor de pitstop. Er wordt niet alleen gezellig gekeuveld bij de Tinekesvrienden maar ook op een hoogstaande en wetenschappelijke wijze gedebatteerd. Blijkt dat de banaan een zeer populaire fietssnack is vol goeie calorieën , vezels en kalium, maar wat doen we met de schil???? 99,99% gooit die in de vrije natuur maar die 0.01% is onze geletruidrager Yvan , die als donkergroene jongen de pelle netjes in een plastiekzakje stopt (zie foto hieronder) en terug naar zijn GFT bestemming brengt. Volgens Yvan duurt de afbraak van de schil in de natuur jaren. De discussie over de zin of onzin hiervan verloopt boeiend maar veel serener dan tussen onze eliteministers VDB en Q... Research van de redactie wijst uit dat een bananenschil voor het grootste deel uit cellulose bestaat wat ervoor zorgt dat de afbraak tot 2j kan duren maar op zich niet schadelijk is voor de natuur. Een Belgisch compromis dus... Na de pauze roept de heuvelzone die al snel als een prachtig schilderij voor ons opdoemt. We duiken Westouter binnen en verorberen de Sulferberg (8%) . Het blijft genieten van de schitterende vergezichten en glijden langs de flanken van de Kemmelberg met de beklimming van de Lettenberg. In de afdaling loopt het bijna mis, we moeten scherp naar links maar Joost, net terug na 2 weken ziekte is wat achterop geraakt en probeert in een combinatie van Supertuck en Puppy Paws vrije stijl de aansluiting te bekomen. Net als een slechtvalk in duikvlucht op zoek naar zijn prooi passeert Joost ons aan een rotvaart. Hij blijft stoicijns doof voor het geroep en gefluit van de President en knalt naar Kemmeldorp waar Simon hem als een goeie herder terug naar de kudde brengt. De terugweg verloopt vlot en rustig aan een tandje kleiner. In het peleton wordt de succesvolle poll ambities 2024 druk besproken. Sommige leden zitten nog met vragen over volgend jaar maar aan het DNA van de Tinekesvrienden wordt niet geraakt. We blijven wielertoeristen met de nadruk op toerisme, mooie rustige baantjes en de 4 windstreken bezoeken aan een aangenaam tempo voor iedereen met op tijd en stond vrije tempo voor wie graag eens zijn limieten opzoekt. En het belangrijkste credo: samen uit samen thuis. Zelfs Lotte Kopecky kan ons aan de Kezelberg niet ophouden, via de Floralux bereiken we de schitterende tuin van Arne waar hij trakteert voor zijn verjaardag. Hij rukt onmiddellijk een bak bier aan (zie foto) en talrijke versnaperingen. De wekenlange aangekondigde nootjes ontbreken echter , gesnoept door de Engelse Cocker des huize blijkbaar. Het is supergezellig genieten onder de eeuwenoude Acacia's, net een aprés-ski maar warmer, dikke merci Arne en sympathieke familie. Ook veel dank en een dikke proficiat voor Simon voor deze prachtige rit. Héél originele wegen die we weinig of nog niet gefietst hebben met een vlakke aanloop en een heuvellachtige terugweg, voor herhaling vatbaar. 98km aan 27.8 gem en 460hm. President