Verslag van de rit naar Pays des Collines op 11 juni 2023

De Koninginnerit van het seizoen bij de Tinekesvrienden! Bij de profs in de Tour betekent dit met knikkende knieën en bevende handen ronddwalen in het rennersdorp. Niets van dit alles bij onze atleten: 12 vaders staan met een stralende glimlach aan "Ten Koetshuize". Op hun jaarlijks feest hebben ze van hun dierbare echtgenotes libre parcours verkregen om verder te bouwen aan hun kathedralen van lichamen en gespierde corpus. Voor de start deelt de President nog wat info over de herstellende Keizers der club. Mark heeft een gebroken schouderblad maar laat weten dat al de rest nog marcheert...hij kan alleen niet slapen . Red Philippe moet nog enkele weken extra herstel dixit het laatste doktersbezoek en hij kan ook niet slapen... Niet van de pijn zoals bij Mark maar van de overnameperikelen van zijn favoriete rood-witte club. Philippe werd al op blote knieën gesignaleerd op bedevaart in Toontjes Kerke en hij ging ook al meermaals te rade bij de Heilige Rita, patrones der hopeloze gevallen. Maar genoeg over het spelletje dat voetbal heet en over naar echte topsport: parcoursbouwer Geert( die zijn leden leerde klimmen) heeft voor een spectaculaire bergrit naar het wondermooie Pays des Collines gezorgd met 2 cols buiten categorie. In gezelschap van testrenner Matthias trekt het Tinekespeleton zich onder een stralende zon op gang. We snijden dwars door de grootstad Kortrijk waar het nog enorm rustig is, il est 7u30, Courtrai 's éveille zingen we spontaan. De reis gaat verder zuidwaarts door het Toscane van zuid Kortrijk. Prachtige vergezichten , velden en bossen strekken zich voor ons uit, het is weer puur genieten. Waarom staat ne mens zo vroeg op op zondag? Ahwel daarom nietwaar. In Helkijn steken we de Schelde over en fietsen het Waalse gewest binnen. Dit geeft onmiddellijk een instant buitenlandgevoel want alles is daar rustiger, gemoedelijker, pittoresker, net een andere tijdzone. Tripadvisor Kevin en Geert zorgen voor een vlot tempo en daar duiken de 2 kuitenbrekers op. Via Frasnes-lez-Buissenal vallen we de Bourliquet aan, een monster van 1800m klauterwerk aan een gemiddeld stijgingspercentage van 5,4% met een piek van 14,9%. De zweetdruppels vallen met sloten en beken tegelijk op het asfalt terwijl de hartslagmeters op ontploffen staan. Xavier geniet van een ijzersterke conditie door zijn klimtrainingen langs de Leie en grabbelt als primus de bergpunten mee. Na een lange afdaling door het slaperig dorpje Saint-Sauveur krijgen we de Mont St-Laurent op ons bord. Wat een onding is dit zeg! 1100m lang gemiddeld 8% met een piek tot 19% en als kers op de taart te verorberen op schots en scheve kasseien die vast en zeker alleen op maandagen in de grond werden gesmeten. Het is stampen en sleuren en botsen van de ene schotse steen naar de andere scheve kassei tot we niet meer weten van welke prochie we zijn. Dwangarbeiders van de weg voelen we ons. Grappig dat kasseihater Geert net deze strook in zijn rit steekt maar hij heeft de mosterd gehaald bij het nieuwe parcours van Kuurne-Brussel-Kuurne, mooi gevonden. Pocketklimmer Jo verteert het best de kasseien en neemt deze keer de bolletjestrui. Eenmaal boven is het tijd voor de pitstop, onder het lommer worden de energietanks bijgevuld met drank, repen en banaan. Na de fotoshoot wordt de terugweg aangevat. Tijd voor een interview met geletruidrager Yvan, generatiegenoot van Briek Schotte. De redactie: En Yvan, ambitie om Kampioen te worden. Y: De weg naar Parijs is nog lang, als ik wil winnen moet ik voor de tweede zijn en ik ga zere rien waar ik moet zere rien en trage rien als ik moe trage rien. Voila dat weten we ook weeral. Door de hitte zijn onze bidons ondertussen zo leeg als de Leie in Ooigem en wordt het extreme weather protocol van kracht. Een prachtige terras van een afspanning in Knokke-Zwevegem wordt het decor van onze extra bevoorrading. De clubkas trakteert met 2 consumpties want onze tong plakt aan het gehemelte. Het is er gezellig vertoeven en keuvelen in het prieeltje, er wordt zelfs gebrainstormd over de toekomst van onze geliefde club en die ziet er uit zoals het weer, zonnig. De laatste kms richting Heule worden aangevat en verlopen nog incidentrijk. Geert heeft zich niet gespaard in het kopwerk en krijgt serieuze last van krampen en valt dan nog eens plat in het vrije tempo langs de vaart. Jo en Kevin staan de pechvogel bij en de rest van het peleton krijgt permissie om de vaderdagfestiviteiten gaan aanvatten. Fantastisch mooie rit 96km aan 26.2 gemiddeld en 652hm!!! Dikke merci Geert voor deze parel van een rit!!! President